The role of education on women`s empowerment: The case of Village Institutes in Turkey, 1940-1946

Abstract

Bu tez, Türkiye'deki Köy Enstitülerinin kuruluş dönemine (1940-1946) odaklanarak şu soruya yanıt bulmayı amaçlamaktadır: Acaba, Köy Enstitülerinin eğitim modeli ve bu eğitimin araçları (pedagojik yaklaşımı, ders programı, özel aktiviteleri, ayrıştırıcı yöntemleri ve eğitim sistemi), Köy Enstitülü kadın mezunların, ataerkil toplumun baskıcı ve toplumsal cinsiyet konusundaki kuralcı yaklaşımına karşı koyabilecek şekilde güçlenmesine katkıda bulunabildi mi? 1940- 46, ataerkil değer yargılarının etkisiyle özel alan / kamusal alan dikotomisin güçlendiği, kadının toplumda ikincil konuma itildiği ve kırsal bölgede kadınların eğitim imkanının bulunmadığı bir ortamda, Köy Enstitüleri'nin kuruluş hedeflerinin hayata geçirilebildiği dönemdir. Aynı zamanda, Türkiye Cumhuriyeti'nin modern, demokratik bir ulus devlet oluşturma evresinde, yürütülen politikaların odağında kadının özgürleşmesi ve eğitiminin yer aldığı süreç de bu dönemle kesişmektedir. 'Güç' modelleri, eğitimdeki Güçlenme Teorisi ve Eleştirel Teori den yararlanarak ve Rowlands'ın (1997) kalitatif modelini uygulayarak gerçekleştirilen tez araştırması, Köy Enstitüsü eğitiminin kadın mezunlarını- ataerkil baskılara karşı koyacak şekilde- kişisel, toplumsal ve ilişkisel boyutlarda güçlendirip güçlendirmediğini belirlemeyi hefeflemektedir. Görüşmelerden elde edilen bulgulara dayanarak bu tez Köy Enstitüsü eğitiminin, kadın mezunlarının kişisel gelişimine ve güçlenmesine katkı sağladığını, ancak, onların kollektif (toplumsal) düzeyde güçlenmesini sınırlayan, yakın ilişkilerde güçlenmesini engelleyen cinsiyet normlarına, ataerkil engellere ve toplumsal baskılara karşı koyma konusunda tek başına yeterli olmadığını öne sürmektedir.

By taking the case of the Village Institutes (VIs) experience in Turkey, 1940-1946 period in particular, this thesis aims to investigate and answer the question of whetherVIs' education (including its tools: pedagogy, curriculum, activities, methods and the system) contribute to the empowerment process of its women graduates by challenging the pressure and the gender norms of patriarchal society? 1940-1946 was the period that the foundational aims of the VIs were implemented despite the adverse impact of patriarchal society, which reinforced private/public dichotomy, subordination of women to men and disabled female education in rural Turkey. It was, also the time when the Republican project of modernization, nation building and democratization and its focal point of women's emancipation and education were in the foreground of the political sphere. By benefiting from the models of power, empowerment theory and critical theory in education, and by applying Rowlands'(1997) qualitative model as theoretical framework, this thesis examines whether the contribution of VIs' to education was sufficient to challenge patriarchal pressure and to empower its women graduates on personal, collective and relational levels. Based on evidence from the interviews, this thesis argues that VIs' education contributed to its women graduates' personal development and empowerment in personal level. However, it was not enough by itself in challenging gender norms, patriarchal obstacles and pressure of society, which limited women graduates' collective (social) empowerment and inhibited empowerment within close relationship level.