Keats` `Lamia`: The serpentine dialectic
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Bu tez Keats'in `Lamia`sındaki yılankavi diyalektiği çözümlemeyi hedeflemektedir. (Şahmeran benzeri) mixoparthenos figürünün gelişiminde üç dönüşüm evresi varsaymaktayım: canavar ana, yamyam ve vampirik bir hayalet ve son olarak trajik bir karakter. Keats'in şiirinde her üç mit katmanı tam olarak mevcut olsa da, Lamia nihayetinde trajik özelliklerin ağır bastığı bir karakterdir. Buna ek olarak Keats'in versiyonunda dişi yılana daha sempatik bakıldığını ve bunun bir nedeninin de Plato'dan farklı olarak Keats'in hayal gücünü mantığa tercih etmesi olduğunu varsaymaktayım. This thesis is an attempt to disentangle the serpentine dialectic of Keats' `Lamia.` I am positing three transformations in the development of the mixoparthenos figure: monstrous mother, a cannibalistic and vampiric phantom, and a tragic character. All three layers of myth are fully present in Keats' poem, but Lamia is ultimately more tragic than monstrous. I also posit that Keats' version of the story is more sympathetic to the she-serpent at least partly because Keats, unlike Plato, values imagination over reason.
Collections