A changing sense of self in the context of coercive control

Abstract

Bu çalışmanın amacı, baskıcı kontrol ortamında kadınların kendilerine dair hislerininnasıl değiştiğine dair bir anlayış elde etmektir. Çalışma, karmaşık travmaliteratüründen de hareketle, erkek şiddetinin zaman içerisinde nasıl yapılandırıldığını,kadınların bu şiddeti nasıl deneyimlediğini, şiddete nasıl tepki verdiğini ve onunlanasıl başa çıktığını, bunların yanı sıra kadınların kendilerini deneyimleme ve tarifetme şekillerinin bu şiddet bağlamında nasıl değiştiğini anlamayı hedeflemiştir.Çalışmada niteliksel bir metodoloji kullanılmış ve evlilik içi şiddet geçmişi olan veçalışmanın yapıldığı sırada terapiye giden dokuz kadınla derinlemesine görüşmeleryapılmıştır. Görüşmeler gömülü teori yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Analizler,katılımcı kadınların evliliği muazzam bir yalnızlık ve yabancılık dönemi olarakdeneyimlediğini, evlilik içerisinde kendilerine tanınan ve fail hissedebilecekleri hiçbiralan kalmadığını, bir yandan da bu süreç içerisinde yakınlık beklentilerinin eĢleritarafından tekrar tekrar reddedildiğini göstermiĢtir. Kadınlar eĢlerinin bazen açıkbazen gizil Ģekillerde, kendilerini nasıl beceriksiz, yetersiz, iĢe yaramaz, cahil/bilmez,gerekli kaynaklardan yoksun ve yalnız hiçbir Ģeyi -yanlıĢı doğrudan ayırt etmeyi bilebaĢaramazhissettirdiklerini anlatmıĢlardır. Tüm bu hisler, utanç ve suçluluk yüklü birkendilik hissine yol açmıĢ gibi görünmektedir; kadınların kendilerini sorunlu, hatalıhissetmeleri utanca yol açarken, bir Ģekilde eĢlerinin kendilerine Ģiddet uygulamasınasebep olmuĢ olma fikri ise suçluluğa yol açmıĢ gibidir. Sonuç olarak, Ģiddeteuğradıkları bir evlilik içerisinde kadınların kendilerine dair hislerinin geçirdiğideğiĢimler genel bir utanç ve kendinden Ģüphe kategorisi altında açıklanabilir gibigörünmektedir: bu kategori, kendi değerine dair Ģüphe, gücüne, yetilerine ve kendikendine yetebilmeye dair Ģüphe, kiĢi olarak 'iyi'liğine dair Ģüphe ve tüm bu Ģüpheleringetirdiği utancı içermektedir.

The present study aimed to gain an insight into how women's sense of self change inthe context of coercive control. Building on the previous literature of complextrauma, it pursued an understanding of how male violence is gradually structured inmarriage, how women experience, react to, and cope up with such violence, and howtheir experiences and definitions of self are transformed throughout this processes. Aqualitative methodology was used and in-depth interviews were conducted with ninewomen with histories of intimate partner violence, who had ended their relationshipsand were in therapy. The interviews were analyzed using grounded theory. It appearedthat the participant women experienced marriage as a period of intense loneliness andenstrangement, with no space provided to exercise agency, and confronting repetitiverejections of their expectations of intimacy and closeness with their husbands. Thepartner, in overt or covert fashion, made the women feel incapable, useless, ignorant,as lacking of necessary resources, and unable to do things on their own, even unableto judge right from wrong on their own. Such a sense of self seemed to lead to bothshame and guilt, in that feelings of shame was induced by perceiving self as defected,and feelings of guilt arose from perceiving self as leading the husband to inflictviolence. The changes in the sense of self of the women during marriage could beconceptualized as falling into one broad category of shame and doubt: doubtregarding one's own worth; doubt regarding one's strength, accomplishments andindependence; and doubt regarding one's decency and competency.