A comparative study on mutual fund performances of emerging markets in the era of quantitative easing

Abstract

Bu çalışma altı tane gelişmekte olan ülkenin – Türkiye, Polonya, Tayvan, Güney Afrika, Hindistan ve Meksika- hisse senedi yatırım fonlarını Ocak 2009- Ekim 2014 arası dönemde analiz etmeyi amaçlamaktadır. 2008 küresel krizinden sonra, parasal genişleme politikası ile beraber para arzının arttığını ve gelişmiş ülkelerden gelişmekte olan ülkelere doğru bir sermaye akışı olduğu gözlemlenmiştir. Seçilen gelişmekte olan ülke borsaları parasal genişleme döneminde çarpıcı bir şekilde büyümüştür. Bu doğrultuda, toplam 73 tane hisse senedi fonu (11 tane Türk hisse senedi fonu, 14 tane Polonya hisse senedi fonu, 15 tane Tayvan hisse senedi fonu, 10 tane Güney Afrika hisse senedi fonu, 12 tane Hindistan hisse senedi fonu ve 11 tane Meksika hisse senedi fonu) performansı parasal genişleme döneminde karşılaştırmalı olarak analiz edilmiştir. Bu fonların performanslarını ölçmek için, Sharpe rasyosu (1966), Treynor rasyosu (1965), Jensen alpha (1968), Sortino rasyosu (1994) ve M2 rasyosu (1996) kullanılmıştır. Jensen's alpha ile ayrıca yöneticilerin seçicilik kabiliyeti araştırılmıştır. Buna ek olarak, yöneticilerin zamanlama yeteneğini ölçmek için Treynor & Mazuy (1966) ve Henriksson & Merton (1981) regresyon analizi yöntemleri kullanılmıştır.

This study aims to analyze six emerging markets' equity funds – Turkey, Poland, Taiwan, South Africa, India and Mexico – during the period between January 2009 and October 2014. After the global financial crisis of 2008 came a period of quantitative easing (QE), creating an increase in the money supply and leading to a capital flow from developed countries to developing countries. The stock markets of these selected emerging countries increased dramatically during the era of quantitative easing. In this work, a total of 73 equity funds (11 Turkish Equity Funds, 14 Polish Equity Funds, 15 Taiwanese Equity Funds, 10 South African Equity Funds, 12 Indian Equity Funds, 11 Mexican Equity Funds) are analyzed in order to compare these funds' performances within this period. In order to measure these funds' performances, the Sharpe ratio (1966), Treynor ratio (1965), Jensen's alpha (1968), Sortino ratio (1994) and M2 ratio (1996) methods are used. Jensen's alpha is also used in identifying selectivity skills of fund managers. Furthermore, the Treynor & Mazuy (1966) and Henriksson & Merton (1981) regression analysis methods are applied to ascertain the market timing ability of fund managers.