State-making through disaster management: The case of Soma

Abstract

Bu tez Türkiye'de son yıllarda ortaya çıkan yönetimsel bir alan olarak afet yönetiminin işlevlerini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Soma'da Eynez madenindeki olay sonrasında hükümetin müdahalesini analiz ederek ve bu örneği hükümetin Van depremi ve Suruç'ta 'mülteciler' in gelişine ettiği müdahale ile karşılaştırarak, bu tez afet yönetimi etrafında oluşturulan pratikler ve söylemleri açıklamaktadır. Bu tez, devlet tarafından afet sonrası alanına dönüştürülen Soma'yı, devletin çeşitli pratik ve performanslar ile tekrardan yapılmak zorunda kalındığı, devletin bir kıyısı olarak analiz etmektedir. Devletin başarılı afet yönetimine referans ile şefkatli ve hizmetkâr olarak temsil edilmesi devletin üzerine kurulduğu egemen politik ve ekonomik tahayyülü olan neoliberalizmi pekiştirdi. Bu söylem ve performanslar aynı zamanda 'insani yardım mahalli'nin sınırlarını belirleyerek bazı aktörlerin bu alana dahil oluşunu gayri meşru kıldı. Bu olayın milli yas olarak temsil etmesi, devletin de sorumlu olduğu nedenleri görünmez kıldı. Afet yönetiminin belli bir şekilde işleyişi Soma'da devletin kendisini milletin ortak menfaatinin ne olduğunu bilen ve bunu sağlayabilen bir aktör olarak performe etmesini sağladı. Bu tez Soma'da devletin afet yönetimi etrafında kurulan bu performanslarının devletin hegemonyasını nasıl sağlamlaştırdığını araştırmayı amaçlamakta. Bu tezin ana argümanlarından biri afetlerin üretici olduğu ve yeni politikaların, teknolojilerin, aktörlerin, söylemlerin ve bedenlerin ortaya çıkmasına yol açtığıdır. Bu tez aynı zamanda devletin hegemonyasının kişilerin devlet ile gündelik karşılaşmaları sırasında nasıl sarsıldığını göstermektedir.

This thesis analyzes the functions of the emerging governmental field of disaster management in Turkey. By analyzing the government response after the Eynez mine incident in Soma and comparing it with the government's response after the Van earthquake and to the 'refugees' in Suruç, this thesis maps out the practices and discourses around disaster management. It analyzes Soma, which was turned to be a post-disaster space by state, as a margin of state, in which the state had to be remade through various practices and performances. The representation of state as a compassionate service provider through officials' reference to successful disaster management consolidated the dominant political and economic imagery on which the state is built—neoliberalism. These discourses and performances also designated the borders of 'humanitarian space' and delegitimatized some actors' involvement in this space. Representation of this incident as national mourning also stripped off its causes, for which the state was also responsible. The disaster management in Soma functioned for state to perform itself as an actor who knows and is able to provide what is defined as the common good. This thesis explains the way the state's hegemony consolidated in Soma through these performances of state that were built around disaster management. One of the main points of this thesis is that disasters are productive in that they lead to a proliferation of new policies, technologies, actors, discourses and new bodies. It also demonstrates ways in which the state's hegemony is disrupted through people's everyday encounters with it.