Second language acquisition of nominal inflection in Turkish

Abstract

Bu çalışma, anadili biçimbirimsel olarak farklı olan Rusça, Japonca, İngilizce ve Çince anadilli yetişkinlerin Türkçe'deki adsıl çekim ekini edinimlerini incelemektedir. Çalışmada, Türkçe'yi yabancı dil olarak edinen 72 katılımcı ile Türkçe ana dilli 18 yetişkinden iki deneysel ödev aracılıyla elde edilen veriler kullanılmıştır. İlk ödev, süre kısıtlaması altında verilen sözlü üretimdir. Burada, katılımcılardan, DMDX programı aracılıyla bilgisayarda gösterilen resimleri verilen sözcükleri kullanarak anlamlı ve dilbilgisi kurallarına uygun bir tümce kurarak betimlemeleri istenmiştir. Toplam 95 resmin 30 tanesi, hedef ekleri (Ayrılma, Belirtme, Bulunma, Yönelme ve Çoğul ekleri) kullandırmayı hedeflemiş, 60 tanesi çeldirici, 5 tanesi de deneme öğesi olarak kullanılmıştır. İkinci araçta, katılımcılardan toplam çoktan seçmeli 40 soruda verilen boşluğu en uygun şekilde dolduracak şıkkı seçmeleri istenmiştir. Katılımcıların Türkçe dil yetilerine ilişkin bilgi edinmek üzere bir boşluk doldurma testi de kullanılmıştır. Çalışmanın bulguları, Türkçe ana dilli grup ile yabancı dil öğrenenler arasındaki en belirgin farkın Belirtme Durum ekinin kullanımında olduğunu göstermiştir. Buna ilaveten, ana dilinden aktarım görüşünü destekler bir bulgu olarak, Rusça ana dilli katılımcıların hedef ekleri diğer katılımcılardan daha başarılı kullandıkları bulgulanmıştır. Ayrıca, tüm grupların iki testte de Bulunma ve Ayrılma Durum eklerinde, Belirtme Durum eki ile Çoğul ekine kıyasla daha doğru kullanım yüzdesine sahip olduğu görülmüştür. Bulgular, her bir yabancı dil grubu için, ana dillerinin biçimbirimsel özelliklerinden kaynaklandığı düşünülen belli bir hedef ekleri doğru kullanım sırası/ örüntüsü olduğuna işaret etmektedir.

This study aims to investigate second language (L2) acquisition of Turkish nominal inflectional morphemes by L2 learners with typologically distinct L1s, namely Russian, Japanese, English and Chinese. Two experimental tasks were used to collect data from a total of 90 participants (72 L2 learners and 18 native speakers of Turkish). The first task was a timed oral production task where participants were required to produce grammatical sentences using pictures with relevant lexical items. A total of 95 pictures, each depicting a specific event, were presented via DMDX. Thirty of these were used to elicit target morphemes (Ablative, Accusative, Dative, Locative Case and Plural suffix), 60 were used as fillers, and there were five trial items. The second task was a written forced elicitation task consisting of 40 multiple-choice items. The participants were asked to choose the option that best completes a given sentence. In addition to the experimental tasks, a cloze test was used to gather information about participants' L2 Turkish proficiency. The most noticeable difference between the native and non-native groups was in the use of Accusative Case. Furthermore, as predicted by the L1 transfer view, while L2 learners with L1 Russian outperformed all other L2 groups in both tasks, L1 Chinese learners were the least accurate. Across the groups, Locative and Ablative Case morphemes were found to be used more accurately than Plural and Accusative Case in both tasks. The findings imply an accuracy order across L2 groups, governed mostly by L1 morphological features.