Syrian refugee policy in Turkey, Jordan, and Lebanon: A comparative study

Abstract

Suriye'de iç savaşın başladığı 2011 yılından bu yana milyonlarca sivil ülkelerini terk etmek zorunda kaldı ve büyük çoğunluğu komşu ülkelere sığındı. Bu ülkelerde hayatlarına genelde sıfırdan başlamak zorunda kalan Suriyeli mültecilerin önemli bir kısmı hala birçok sorunla karşı karşıya. Bu tez en çok Suriyeli mülteciye ev sahipliği yapan üç ülke olan Türkiye, Ürdün ve Lübnan'ın mültecilere yönelik politikalarını inceliyor. Araştırma, temel ihtiyaçlar ve sosyoekonomik entegrasyon başlıkları altında her ülkenin barınma, gıda, sağlık, istihdam, eğitim ve sosyal entegrasyon gibi konulardaki politikalarını değerlendiriyor. Ülkelerin politikalarının etkinliklerini ve hükümetlerin krizin boyutunu azaltma konusundaki istekliliklerini ölçmek için tezde bir dizi indikatörler kullanılarak farklı alanlarda mültecileri karşılama durumları pozitif, nötr ya da negatif olarak üçe bölünüyor. Mültecilere yardım konusunda hükümetlerin, yerel halkın ve uluslararası örgütlerin oynadıkları roller ayrı ayrı irdeleniyor. Bu araştırma üç ülkenin de büyük geçim sıkıntısı çeken mültecilerin insani durumlarını iyileştirmek için kat etmesi gereken çok yol olduğunu ortaya koyuyor.

Millions of civilians have fled their country since the start of the conflict in Syria in 2011 and the majority of the externally displaced Syrians have sought refuge in neighboring countries. Many of these refugees, who often had to start their lives from the scratch in these host nations, continue to face to a wide range of issues. This thesis aims to investigate the various policies toward Syrian civilians in Turkey, Jordan and Lebanon, the three countries that are hosting the highest number of refugees. The research assesses the policy responses of these countries in regards to the basic needs and socioeconomic integration of the refugees, such as shelter, food, healthcare, employment, education and social integration. In order to evaluate the effectiveness of the nations' policies and the willingness of the host governments to alleviate the crisis, the thesis gauges the current state of the refugees in each area through a set of indicators and attempts to determine whether contexts of reception in those areas are positive, neutral or negative. The roles the government, local community and international organizations play in assisting the Syrian refugees are scrutinized individually for all three countries. The thesis demonstrates that the policy responses of each country has a lot of room for improvement in order to ameliorate the conditions of the refugees, who are struggling to make ends meet.