The politics of rap: Rap music as a tool for expressing exclusion in İstanbul

Abstract

İstanbul'da özellikle kentleşme, küreselleşme ve neoliberalizmin etkisiyle fakirlik, ayrımcılık ve dışlanma gibi problemlerin yaşandığı semt ve mahallelerde bu problemlerden muzdarip gençler rap müziği dışlanmayı ifade etmenin ve direnişin bir aracı olarak kullanıyorlar. Saydığımız problemlerin yaşandığı Sulukule ve Bağcılar'da rap müzik çevresinde sosyalleşen gençler, hem içinde bulundukları mahallelerin gerçekliğini yansıtıyorlar hem de toplumsal yafta ve dışlanmaya karşı rap müziği kullanarak mücadele ediyorlar. Ayrıca buralardaki rapçiler yerele dair meseleleri anlatmakla kalmıyor, kendi yerellikleri ve mekansallıklarının ötesinde toplumsal eşitsizlik, adalet ve özgürlükten de dem vuruyorlar. Yine de sanatlarını sosyal medya üzerinden yaymaya ve bu yolla para kazanıp ünlü olmaya çalışan rapçiler, bu mecrada sanat yaptıkça ılımlılaşıyor. Özellikle, Sulukule rapçilerinin aksine profesyonel albüm çalışması yapmak yerine, `amatörce` sosyal medya üzerinden yayın yapan Bağcılar rapçilerinin dili rekabetçi piyasa mantığı egemen olmaya başladıkça isyan ve eleştiriden uzaklaşıyor.

In Istanbul, in the neighborhoods where there are problems such as poverty, discrimination and exclusion with the effect of urbanization, globalization and neoliberalism, young people who suffer from these problems use rap music as an instrument of resistance and as a tool for expressing exclusion. In Sulukule and Bağcılar where the abovementioned problems exist, the young people who socialize around rap music reflect both the reality of these neighborhoods and struggle against social stigmatization and exclusion. In addition, these rappers do not only talk about the local issues, but they also touch upon social inequality, justice and freedom beyond their locality and spatiality. Nevertheless, rappers who try to disseminate their arts through social media, earn money and become famous get more moderate. Especially, the discourse of Bağcılar rappers who prefer to `amateurishly` publish their works on social media unlike Sulukule rappers who make professional album works, becomes more moderate in terms of critique and resistance as the competitive market logic gets dominant.