Spatial and socio-cultural changes in Eyup between the fifteenth and seventeenth centuries
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Eyüp, Galata ve Üsküdar ile birlikte, Osmanlı İstanbul'unun üç büyük sur dışı yerleşiminden biriydi. İstanbul'un fethinden sonra, eski Bizans başkenti Konstantinopolis'e yeni bir İslami kimlik kazandırma amacının bir parçası olarak, Hazreti Muhammed'in yakın arkadaşı ve sancaktarı olarak bilinen Eyüp Sultan'ın türbe kompleksi Fatih Sultan Mehmet'in emriyle Eyüp'te inşa edildi. Bu hem dinsel hem politik yönü dikkate alınarak, başta tarih alanı olmak üzere Eyüp üzerine pek çok akademik çalışma yapılmıştır. Ancak bunun ötesinde, Eyüp'ün, erken modern İstanbul'unda önemli bir sosyal ve kültürel merkez olma özelliği genellikle ıskalanmıştır. Bu tez, bahçeleri, gezinti yerleri, tekkeleri, türbeleri, yalıları, konakları, kahvehaneleri, tavernaları ve çok çeşitli dükkanları ile, sanatçılar, zanaatkarlar, şairler, bilginler ve sıradan halkın buluşma noktası olan Eyüp'e farklı bir açıdan bakmayı amaçlamaktadır. Osmanlı İstanbul'unun sosyal ve kültürel yaşamındaki öneminin yanında, Eyüp aynı zamanda, tarım, bahçecilik ve hayvancılık için sunduğu doğal imkanlar ile kentin gıda temininde de önemli bir yer tutmuştur. Bu bağlamda, bu çalışma, erken modern dönemde Eyüp'te yakın bir ilişki içinde konumlanan ve hatta iç içe geçen kutsal mekanlar, eğlence ve sosyalleşme mekanları ve üretim mekanlarını ele almayı amaçlamaktadır. On beşinci ve on yedinci yüzyıllar arasında Eyüp'ün kentsel ve mimari gelişimi ele alınmış, kamusal alanlar, buralarda gerçekleşen aktiviteler ve devletin günlük hayatı düzenlemedeki rolü üzerinde durulmuştur. The district of Eyüp was one of the three largest extra muros settlements of Ottoman Constantinople/ Istanbul along with Galata and Üsküdar. Eyüp has received much attention in academia as a sacred site where a funerary complex dedicated to Abu Ayyub al-Ansari (a.k.a. Eyüp Sultan in Turkish) —a companion of the Prophet Muhammad— was constructed as a marker of the new Islamic identity of Constantinople after the Ottoman conquest in 1453. Besides its religio-political importance, Eyüp developed into a significant social and cultural center with its gardens, promenades, lodges, shrines, waterside mansions, taverns, and shops, where artists, craftsmen, poets, scholars, and commoners were meeting. Furthermore, it was an agricultural production area which played a crucial role in provisioning the city. As a result of the multifunctional uses of spaces in Eyüp, there were fluid relationships between sacred, recreational, and agricultural sites; its tomb courtyards and orchards were used as excursion destinations and picnic spots, and cemeteries were utilized as market gardens. Thus, my purpose in this research is to understand the visual and spatial reflections of the entangled social, cultural, and environmental histories and the changes in functions, practices, and conceptions of public spaces from the conquest until the eighteenth century.
Collections