Intergenerational transmission of perceived maternal acceptance and psychological adjustment in children

Abstract

Bu tez annelerin çocuğunu şuan ki kabulünün, annelerin hatırladıkları kendi anne kabulü ve bu çocukların algıladıkları anne kabulü arasındaki ilişkide aracı rolünü araştırmaktadır. Çocuğun psikolojik uyumunu hangi etmenlerin yordadığını ve bu yordamanının çocuğun cinsiyetine göre değişip değişmediğini incelemektedir. Örneklem 223 anne-çocuk çiftinden oluşmaktadır. Ebeveyn Kabul-Red Ölçeğinin (EKRÖ) Yetişkin, Ebeveyn ve Çocuk versiyonları ve Güçler ve Güçlükler Anketi (GGA) kullanılmıştır. Sonuçlar çocuğun cinsiyeti fark etmeksizin, annelerin çocuğunu şuan ki kabulünün, hatırladıkları kendi anne kabulü ve bu çocukların algıladıkları anne kabulü arasındaki ilişkide tamamıyla aracı bir rolünün olduğunu göstermiştir. Çocukların algıladıkları anne kabulü güçlükler skorundaki değişkenliğe sadece tek katkı sağlayıcı, güçler skorundaki değişkenliğe diğer tüm değişkenler arasından en güçlü katkı sağlayıcıdır. Çocuğun algılanılan anne kabulü, cinsiyet fark etmeksizin güçlükler skoruna katkı sağlarken, çocuğun algılanılan anne kabulü ve güçleri (olumlu sosyal davranışlarının) arasındaki korelasyon oğlan çocukları için kız çocuklarından daha yüksektir. Sonuç olarak, bireysel ve aile psikolojik danışmanlığındaki önleyici ve müdahale edici uygulamalar annelerin gelecek nesiller ile ilişkilerini geliştirmek için annelerin hatırlanan anne kabul-reddi konularını çözmeye odaklanabilir. Özellikle çocuğun olumlu davranış gelişiminde, çocuğun cinsiyeti de göz önünde bulundurulabilir.

This thesis explores the mediating role of mothers' current acceptance of their offspring on the relationship between mothers' own remembered maternal acceptance and these offspring's perceived maternal acceptance. It examines which factors predict offspring's psychological adjustment and whether this prediction changes according to the gender of offspring. The sample consisted of 223 mother-offspring dyads. The Adult, Parent and Child versions of the Parental Acceptance-Rejection Questionnaire (PARQ) and Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ) were utilized. The results indicated that mothers' current acceptance of their offspring had a full mediating role on the relationship between their remembered maternal acceptance and these offspring's perceived maternal acceptance, regardless of the gender of the offspring. Offspring's perceived maternal acceptance was the only unique contributor to variability in difficulties score, and the strongest contributor among all variables to variability in strengths score. While offspring's perceived maternal acceptance contributed to their difficulties scores regardless of gender, the correlation between offspring's perceived maternal acceptance and strengths (prosocial behaviors) was higher for males than females. In conclusion, intervention and prevention practices in individual and family counseling might focus on resolving mothers' remembered maternal acceptance concerns in order to improve their relationship with the next generation. Gender of the offspring might be considered especially while working on the development of offspring's prosocial behaviors.