Yusuf Atılgan kurmacasında kötülük

Abstract

Yusuf Atılgan kurmacasında kötülük bağımsız, kendi yasasıyla işleyen ve yalnızca kendini amaçlayan bir kategori olarak çıkar karşımıza. Kötülüğü kendine konu edinerek ahlaktan, görgü kurallarından, toplumsal sözleşmenin yasalarından ayrılan Atılgan kurmacası, kendi içinde oldukça tutarlı bir kötücül edebiyat kurar. Anlatı düzeyinde kurulan değer bütünlüğüyle kötülük hem öykü ve roman kişilerinin hem de yaşadıkları dünyanın bir iç gerçeği olarak çıkar karşımıza. Bu iddiamı desteklemek amacıyla bu tezde ilk olarak Atılgan edebiyatında nasıl bir `beden` fikrinin olduğunu ve bu beden fikriyle beraber öykü ve roman kişilerinin ahlakın alanından nasıl çıkarıldığını tartışacağım. Ahlaktan `arındırılan` anlatı evrenlerinin hâkim duygusu olan duygusuzluk ve bu duygusuzlukla bağlantılı olarak kösnül cinsellik tartışmanın devamını getirecektir. Son olarak, Atılgan kurmacasında yalnızca kendini amaçlayan kötülüğün kendini var ettiği sürekliliği ele alacağım.

In Yusuf Atılgan's fiction, the theme of evil emerges as an independent, self-regulated and purposeful category. Departing from the established morality, tradition and laws of social contract, Atılgan's fiction generates a very consistent malicious narrative in its own right through the treatment of evil. With the integrity of value established at the level of narrative, evil emerges as an internal fact of both the stories and novels persons and the world in which they live. In this thesis, in order to show this, I will first discuss the notion of `body` in Atılgan's fiction and the way fictional characters deviate from the established moral norms. The notion of apathy, which dominates the narrative of 'nonmoral', and the related lustful eroticism will be further discussed in this regard. I finally consider the continuity in Atılgan's fictional works in which self-evolving evil exist.