Early parental loss: Young adults` attachment patterns, mourning, and dysfunctional romantic relationship beliefs

Abstract

Bu tez erken ebeveyn kaybı yaşamış genç yetişkinlerin bağlanma örüntülerini, işlevsel olmayan romatik ilişki inançlarını ve yas tepkilerini incelemeyi amaçlamıştır. Yetişkin bağlanması değerlendirmesi güvenli, saplantılı, kayıtsız ve korkulu örüntüleri içermiştir. Kaygı tepkileri değerlendirmesi davranışsal, bedensel, duygusal ve bilisşel tipleri içermiştir. İşlevsel olmayan romantik ilişki inançları bütünsel olarak ölçülmüştür. İstanbul'daki bir devlet üniversitesinde öğrenci olan 423 (64'ü erken kayıp yaşamış) katılımcı araştırmaya demografik bilgi formuyla başlayan çevrim-içi tarama paketi aracılığıyla katılmıştır. Tanımlayıcı çözümlemeler kayıp durumuna göre bağlanma örüntülerinin değişmediğini; erken ebeveyn kaybı yaşayan katılımcıların kayıtsız bağlanma örüntüsü puanları ile işlevsel olmayan romantik ilişki inançları arasında, ve erken ebeveyn kaybı yaşamayan katılımcıların saplantlı bağlanma örüntü puanları ile işlevsel olmayan romantik ilişki inaçları arasında olumlu ilişkiler olduğunu göstermiştir. Rastlanan en yaygın yas tipleri davranışsal ve bedensel, en nadir yas tipleri ise duygusal ve bilişsel olmuştur.Fazla yas tepkisi gösteren kayıtsız bağlanma örüntüsü olan genç yetişkinlerde daha fazla işlevsel olmayan romantik ilişki inançları bulunmuştur. Araştırma erken ebeveyn kaybı yaşamış genç yetişkinlerin işlevsel olmayan romantik ilişki inançlarına psikolojik destek sağlamada bağlanma örüntüsü ve yas düzeylerinin değerlendirilmesinin önemine işaret etmiştir.

This thesis aimed to examine attachment patterns, dysfunctional romantic relationship beliefs and mourning reactions of young adults who experienced parental loss. Adult attachment assessment included secure, preoccupied, dismissing, and fearful attachment patterns. Assessment of mourning reactions included behavioral, physical, affective and cognitive types. Dysfunctional romantic relationship beliefs were measured cumulatively. Participants were 423 students (64 had early parental loss) of a public university in İstanbul who joined the study through an online survey package that began with a demographic information form. Descriptive analyses showed that attachment patterns did not differ by loss status; significant positive relations existed between the dismissing attachment pattern scores and dysfunctional romantic relationship beliefs for participants with early parental loss, and preoccupied attachment pattern scores and dysfunctional romantic relationship beliefs for participants with no parent loss. The most common mourning reaction types were behavioral and physical, while emotional and cognitive types were rare. Young adults with dismissing attachment patterns had more dysfunctional romantic relationship beliefs if they had high levels of mourning. The study implied the importance of assessment of attachment patterns and mourning level in providing psychological support on romantic relationship beliefs of young adults with early parental loss.