Plastik sanatlarda sanat nesnesi ve mekân ilişkisi

Abstract

Endüstri Devrimi sonrası 19. yy. Avrupası'nın geçirdiği modernleşme süreci izleyici ve sanat nesnesi arasındaki ilişkiyi köklü bir dönüşüm sürecine sokmuştur.Bu sürecin etkisiyle izleyici ve sanat nesnesi arasındaki sınırlar kalkmış, gelenek halini alan sergileme yöntemlerine yeni alternatifler doğmuştur. Beyaz Küp olarak tabir edilen modernist düşüncenin nötr sergileme mekanları, yapısöküme uğramaya başlamıştır. Mekân ile izleyici, izleyici ile sanat nesnesi, sanat nesnesi ile mekân arasında yeni bir izleme pratiği doğmuştur. 1950'lerden sonra kavramsal alt yapıyı mekân-nesne-gözlemci-zaman öğeleriyle bir araya getiren sanatçı, içine girilip çıkılabilen 'deneyimlenebilen' mekanlar yaratmıştır. Böylelikle izleyicinin sanat nesnesi karşısındaki duruşu değişmiş ve artık yapıtı tamamlayan, onun parçası olan katılımcı pozisyonuna girmiştir. Mekân da sadece bir yer olmaktan çıkıp bir duruma dönüşmüştür.

Along with the Industrial Revolution in 19th century, the modernization process of Europe has led to a radical transition process in the relationship between audience and art object. With the effect of this process, the borders between the audience and the art object have been removed, and new alternatives have emerged in traditional exhibition methods.Known as the White Cube, the neutral exhibition spaces of the modernist thought went through deconstruction. There has been a new monitoring practice between the space and the audience, between the audience and the art object, and between the art object and the space. After the 1950s, the artists, who brought conceptual subdivisions together with space-object-audience-time items, created `experienceable` spaces into and out of them. Thus, the position of the audience against the object of art has changed and has now taken the participant position, which is the part that completes the work. The space has become a situation rather than being just a place.