Tıp Fakültesi ve hemşirelik bölümü öğrencilerinin klinik uygulamalarda kendi ağlama deneyimleri ve ağlayan hastaya yaklaşımları

Abstract

Ağlama, genellikle bir olay karşısında kontrolü kaybetme, zayıflık ve yetersizliğin göstergesi olarak değerlendirilebildiği gibi güçlük yaşatan yaşam olayları karşısında bir başetme yolu olarak da kullanılabilmektedir. Ağlama; hasta olma, kayıp, korku, ağrı, hayal kırıklığı, depresif duygulanım ve yardım görememe gibi birçok nedene bağlı olarak görülebilir. Bireylerin rahatlıkla ağlayabildikleri yerlerden olan hastanelerde ağlama davranışı sık karşılaşılan bir durumdur. Genellikle hasta ve hasta yakınları ile birlikte uzun zaman geçiren ve yoğun bir öğrencilik yaşamı olan tıp ve hemşirelik öğrencileri sıklıkla hasta birey ve yakınlarının ağlama davranışlarıyla karşılaşmakta ya da kendileri bu davranışı sergilemektedirler. Bu çalışma, Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi ve Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin (130 öğrenci: 90 Tıp Fakültesi, 40 Hemşirelik Bölümü) klinik uygulamalarda kendi ağlama deneyimleri ve ağlayan hastaya yaklaşımlarını belirlemek amacı ile tanımlayıcı olarak planlanmıştır. Yapılan bu çalışmanın sonucunda, Tıp Fakültesi öğrencilerinin %32,2'si, Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin %52,5'inin hastanede ağladığı belirlenmiştir. Ağlayan öğrencilerin %89,8'inin kız, %10,2'sinin ise erkek öğrencilerden oluştuğu görülmüştür. Ağlayan Tıp Fakültesi öğrencilerinin %37,9'u `hastane dışında`, Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin ise %38'i `hemşire odasında` ağladığını ifade etmişlerdir. Tıp Fakültesi öğrencilerinin %66,7'si `hastanın durumunun kötü olması`, Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin %60'ı `uygulamanın kötü geçmesinden` dolayı ağladıklarını belirtmişlerdir.Tıp Fakültesi öğrencilerinin %77,8'i, Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin %87,5'i hastanede ağlayan bireyle karşılaştıklarını ifade etmişlerdir. Ağlayan hastaların ağlama nedenlerinin, ağrı, çaresizlik, korku vb. olduğu görülmüştür. Tıp Fakültesi öğrencilerinin % 75,3 'ü ağlamanın `umutsuzluk`, Hemşirelik Bölümü öğrencilerinin %94,1 'i ise rahatlama olduğunu belirtmişlerdir. Ağlama ile ilgili bilgi alan öğrencilerin ağlamayı normal bir davranış olarak gördükleri, kendi ağlamaları ve ağlayan hasta ile daha kolay ve uygun başedebildikleri görülmektedir. Bu araştırmadan elde edilen sonuçlara yönelik uygun önerilerde bulunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Hastane, Ağlama, Ağlayan hasta, Müfredat, Eğitim iv

Crying, can be evaluated as loss of control, debility and disability in consideration of the event. It is also used as a presiding over in the hard live conditions. Crying that can be seen depending on some events such as become ill, death, an anxiety, pain, disappointment, depressive emotion and not receive helping. In the hospitals that a place is one of the crying places, crying is a frequent case which can be observed. Students who spent for a long time together with patient and patient's relatives or they have been exhibiting that crying behavior themself. The present study was planned to determine the experiences and aproaches of the students (130 students; 90 medicine, 40 nursing) attending to schools of Medicine and Nursing, in clinical services, in Akdeniz Universty, Antalya, Türkiye. In this study, we obtained the following results below. The medicine and nursing students were found to be cried as 32.2% and 52.5% in the hospital, respectively. Of the crying students, females were 89.8% and males 10.2%. While the percent 37.9 of medicine students had cried out of hospital, the 38% of the Nursing students had cried in the nursing room.The 66.7% of medicine students had cried for critical prognose of his/herself patient, whereas the 60% of the nursing students had cried due to unsuccesful practice in the hospital. The medicine and nursing students have expressed to be they met with crying patient as 77.8% and 87.5% in the hospital during clinical practice, respectively. The causes of the crying among patients who hospitalized were found to be pain, fear, helplessness etc. The 75.3% of medicine students defined the crying as a hopelessness, while the 94.1% of the nursing students expressed it as relaxation. As a result, the students who have been informed about crying and approaches to crying person have identified the crying as a normal behavior in the hospital and coped with both themselves and patient's crying, easily. According to the results of the study appropriate recommendations were made. Key Words: Hospital, Crying, Crying patient, Curriculum, Education