3.5.3` - Triiyodotironin ve 3,3` , 5,5` - Tetraiyodotironin (tiroksin) in 2,3 - Bifosfogliserat mutaz üzerine etkisi: Tiroid hormonlarının eritrositlerdeki Rapoport - Luebering siklüsündeki mekanizmasının açıklanması

Abstract

ÖZET Yapılan bu çalışmada amacımız, hipertiriodi durumunda eritrositlerdeki 2,3-bifosfogliserat (2,3-DPG) düzeyini ölçmek kaydıyla; artmış tiroid hormonu konsantrasyonuna karşın eritrositlerde oksijen (02) salınımını regüle eden 2,3-DPG ve dolayısıyla 2,3rdifosfogliserat mutaz (DPGM) üzerine bu hormonların direkt etkilerinin olup olmadığını saptamaktır. Çalışmamıza daha önceden hipertiriodi tanısı konulmuş ve/veya tedavisi uygulanmamış 23 gönüllü sağlıklı bireyden olarak kan örnekleri alındı (yaş ortalamaları; 36 ± 9,7 yıl; ortalama ± SD). Alınan kan örneklerinde tiroid hormonlarının eritrosit 2,3-DPG seviyesini arttırıp arttırmadığına bakıldı. Bunun için eritrosit paketi ve T3 (40 ng/ml) ve T4 (0,15 ng/ml) ile yapılan 37° C de 1 saatlik süreyle yapılan inkübasyonların, köre göre anlamlı 2,3-DPG artışları tespit edildi (p<0,05). Sonra T3 (80 ng/ml) ile hemolizat 37° C de 1 saat inkübe edildiğinde 2,3-DPG düzeyinin kör ile karşılaştırıldığında istatistiksel anlam bulunamadı. Ardından, yine 15 sağlıklı bireyde T3 (40 ng/ml) ile inkübasyonları doğrultusunda oluşturulan hipertiriodi durumuna ek olarak; eritrositlerde 2,3-DPG yaratmak amacıyla kullanılan Rappaport-Luebering siklüsünün (RLS) başta DPGM enzimi olmak üzere, siklüsün ve ayrıca glikolitik yolun enzimi olan fosfogliserat kinaz, sırasıyla N-etilmaleimid (NEM; 750 mg/ml) ve suramin (SUR; 3 mmol/1) kullanılarak inhibe edildi. 1 saatlik inkübasyon sonrası, hem NEM ile DPGM inhibisyonu yapılmış tüplerde, hem de SUR ile kinaz inhibisyonu yapılmış tüplerde, köre göre anlamlı 2,3-DPG artışı tespit edildi (p<0,05). Bu sonuçlar tiroid hormonlarının 2,3-DPG düzeyini arttırdığını göstermektedir. Uygulanan konsantrasyonda T3' ün DPGM enzimini indirekt olarak arttırdığını söylemek mümkündür.

ABSTRACT In this study, our aim was to determine the level of 2,3- diphophoglycerate (2,3-DPG) in the mean of increased thyroid hormone concentration and also tried to point out if 2,3-diphosphoglycerate mutase (DPGM), which stimulates the reaction between 1,3-BPG and 2,3- DPG, is effected directly or not. We took our blood samples from 26 volunteers who have never been objected or had a cure of hyperthyroidism (age average±SD; 36±9,7). From those of collected samples, we measured the level of 2,3- DPG in intact erythrocytes, and for this we used 40 ng/ml a concentration of T3, and 0,15 ug/ml of T4 in an incubation for an hour at a degree of 37° C. In the result of this incubation period, we found istatisticaly increased 2,3-DPG levels comparing with blind samples (p<0.05). Paralel to this first findings, we did the same experiment by using the hemolysates of the same samples. And what we observed is that there was no change of level of 2,3-DPG comparing with the blinds. We also, inhibated the pathways of formation of 2,3-DPG in the cycle of Rapoport-Luebering, in the mean of generated hyperthyroidism by using a T3 concentration like 40 ng/ml. For this experiment, we cut down the reaction of l,3-BPG-»2,3-DPG, stimulated by DPGM, using N- ethylmaleimide (750 mg/ml), and also we inhibated the enzyme called phosphoglycerate kinase, which is also a catalisor protein in the main path of glycolysis, byusing suramin (3 mmol/1). After an hour of incubation (3 7° C), we calculated an increased levels of 2,3-DPG in the samples that were inhibated with NEM and SUR, comparing with the blinds (p<0.05). These results, firstly, showed that the higher concentrations of thyroid hormones can make an increase in the formation of 2,3-DPG. Also, it can be said that in the applied concentration of T3, the enzyme DPGM was indirectly effected.