Yahudilikte semâvî mâbed anlayışı

Abstract

Bu çalışma semavi mabedin Eski Ahit, Deuterokanonikler, Hanok, Talmud, Ölü Deniz Yazmaları ve Yeni Ahit metinlerinde yansıdığı şekliyle özelliklerini ve yeryüzü mabedi ile olan ilişkisini incelemektedir. Araştırma, semavi mabed fikrinin bahsedilen metinlerdeki genel varlığını göstermek ve onun fonksiyonlarının yeryüzü mabedleri arasında gerçekleşen ilişkisinin geniş bir tanımını sunmaktadır.Her ne kadar semavi mabed genel itibariyle bu metinlerde kabul edilmiş olsa da tam anlamı ile neyi kast ettiği açık değildir. Öncelikle ifade edilmesi gerekir ki mabed ile bir tanrının varlığını çağrıştıran semboller ve fiillerin kutsal bir mekân ile ilişkisi kastedilmektedir. Bu husus devamlı olmasa da genellikle mimari bir yapı anlayışı ile vurgulanmaktadır.

This study researches the characteristic of the heavenly temple and its relationship to the earthly temple as reflected in a lot of text of Old Testament, Deuterocanonics, Enoch, Talmud, Dead Sea Scrolls and New Testament. This study presents the prevalent presence of the heavenly temple idea in these texts and provides abroad delineation of its function and relationship to the earthly temples.As is apparent from the large number of sources that refer to the heavenly temple, this was a widely recognized tradition but its full implications aren?t clear. In general, the heavenly temple must be established that by temple is meant an association of symbols and practices which evoke the presence of the God in a holy place. But this opinion is generally, althoug not exclusively, expressed by the consept of an architectural building.