Spor Eğitim modeli ile voleybol öğretiminin 11-13 yaş kız voleybolcuların motor performansı ve problem çözme becerileri üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Araştırma ile spor eğitim modeli ile voleybol öğretiminin 11–13 yaş kız voleybolcuların motor performansı ve problem çözme becerileri üzerine etkisini incelemek amaçlanmıştır.Yöntem: Araştırmada, yarı deneysel araştırma modellerinden öntest–sontest eşitlenmemiş kontrol gruplu desen kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Antalya ilinden toplamda 78 kız voleybol sporcusu (39 deney grubu ve 39 kontrol grubu) oluşturmaktadır. Araştırmanın deney grubu 11 hafta ve haftada 2 kez Spor Eğitim Modeli voleybol uygulamasına katılırken, kontrol grubu sadece kendi antrenmanlarına katıldı. Veri toplama aracı olarak, motor performans düzeyini belirlemek amacıyla; statik denge, esneklik, dikey sıçrama, countermovement sıçrama, havada kalma süresi, 20 metre sürat, 10x5 mekik koşu, altıgen koordinasyon, tenis topu fırlatma, durarak uzun atlama testleri kullanıldı. Bununla beraber, problem çözme becerisini ölçmek için ise Serin ve ark (2010)'da geliştirdiği `İlköğretim Düzeyindeki Çocuklar İçin Problem Çözme Envanteri` kullanılmıştır. Verilerin analizinde, bağımsız grup t testi ve eşleştirilmiş grup t testleri kullanılmıştır.Bulgular: İstatistiki sonuçlara göre, spor eğitim modeli voleybol uygulaması motor performans değerleri ortalamaları arasında farklı düzeylerde istatistiksel olarak deney grubu lehine anlamlı farklılıklar bulunmasına rağmen, problem çözme becerisi değerleri ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır.Sonuç: Sonuç olarak, Spor Eğitim Modeli voleybol uygulamasının 11–13 yaş kız voleybolcuların motor performanslarını olumlu yönde etkilediği görülmüştür. Halbuki, problem çözme becerisine etkisi olmadığı görülmüştür. Anahtar Kelimeler: Spor Eğitim Modeli, voleybol, motor performans, problem çözme becerisi.

Objective: With this study, it is aimed to investigate the effect of volleyball teaching with sport education model on 11–13 aged girl volleyball players' motor performance and problem solving skills.Method: The pattern model with pretest–posttest nonequivalent control group the quasi–experimental research models is used in this study. The study group of this research consisted of a total 78 female volleyball players (39 experiment group and 39 control group) from Antalya province. The experimental group of the study participated in the Sport Education Model volleyball practice for 11 weeks and twice a week, while the control group only continued their training. In order to determine the level of motor performance; static balance, flexibility, vertical jump, countermovement jump, air times, 20 meter sprint, 10x5 shuttle running, hexagonal coordination, tossing tennis ball, standing long jump were used as a data collection tool. In addition, was used to `Problem Solving Inventory for Elementary School` developed by Serin ve ark (2010) in order to measure problem solving skill. Independent group t test and paired t tests were used in data analysis.Results: According to the statistic results, although there were meaningful differences was found in support of the experiment group at different levels between the averages of motor performance values of sport education model volleyball application, there was no statistically meaningful difference between the mean values of problem solving skills.Conclusion: As a result, Sport Education Model volleyball application has seen to affect positively the motor performans levels of 11–13 aged female volleyball players. However, it did not have any effect on problem solving skills.Key words: Sport Education Model, volleyball, motor performance, problem solving skill.