PAR1 antagonisti vorapaksar ve parmodulin-2`nin insan sol internal mammarian arter üzerindeki fizyolojik etkilerinin in vitro karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Antiplatelet ilaç olarak hedeflenen proteazla aktive olan reseptör 1 plateletlerin yanında damar endotel ve düz kas hücrelerinde de eksprese edilmektedir. Daha önce proteazla aktive olan reseptör 1'in ortosterik antagonisti olan vorapaksar ve bias agonisti olan parmodulin-2'nin endotel tabakası üzerindeki etkileri hücre kültüründe değerlendirilmiş ve vorapaksarın endotel hasarına yol açtığı ileri sürülmüştür. Bu tez çalışmasının amacı ise vorapaksar ve parmodulin-2'nin insan sol internal mammarian arter yanıtları üzerindeki etkilerinin in vitro olarak karşılaştırılmasıdır.Yöntem: Endoteli sağlam dokular vorapaksar/parmodulin-2 ile inkübe edilerek endotel bağımlı gevşeme yanıtına bakılmıştır. Ardından vorapaksar/parmodulin-2 inkübasyonuna ek olarak sırasıyla L-NAME, L-arginin, indometazin, karibdotoksin-apamin ve protein C aktivatörü varlığında endotel bağımlı gevşeme yanıtı araştırılmıştır. Vorapaksar/ parmodulin-2'nin endotel bağımsız gevşeme yanıtı üzerindeki etkisi sodyum nitruoprussit ile değerlendirilmiştir. Vorapaksar ve parmodulin-2'nin endotel tabakası üzerindeki etkisi transmisyon elektron mikrokobu kullanılarak görüntülenmiştir.Bulgular: Vorapaksarın istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde endotel fonksiyonunda bozulmaya yol açtığı ve bu bozulmayı büyük oranda nitrik oksit ve endotel türevi hiperpolarizan faktör bağımlı gevşeme mekanizmaları üzerinden oluşturduğu bulunmuştur. Protein C aktivatörü varlığında vorapaksarın endotel fonksiyonu üzerindeki etkisi önlenmiştir. Her iki molekül de endotel bağımsız gevşeme yanıtlarını bozmamıştır. Vorapaksarın endotel tabakası üzerindeki etkisi transmisyon elektron mikrokobu ile elde edilen görüntüler ile desteklenmiştir.Sonuç: Sonuç olarak parmodulin-2 proteazla aktive olan reseptör 1'in koruyucu yolaklarını bozmadan bu reseptörü inhibe ettiği için kardiyovasküler hastalıklarda vorapaksara göre daha iyi bir seçenek olabilir.

Objective: The protease-activated receptor 1, an antiplatelet drug target, is expressed in vascular endothelial and smooth muscle cells as well as expressed in platelets. The effects of vorapaxar, the orthosteric protease-activated receptor 1 inhibitor and parmodulin-2, the bias agonist of protease-activated receptor 1, on the endothelial layer were evaluated in cell culture and vorapaxar has been suggested to cause endothelial damage. The aim of this thesis is to compare the effects of vorapaxar and parmodulin-2 on human left internal mammary artery responses in vitro.Method: Endothelial layer intact tissues were incubated with vorapaxar/ parmodulin-2 to determine endothelium-dependent relaxation response. Subsequently, endothelium-dependent relaxation response in the presence of L-NAME, L-arginine, indomethacin, caribdotoxin-apamine and protein C activator was investigated in addition to vorapaxar/ parmodulin-2 incubation. The effect of vorapaksar/parmodulin-2 on endothelium-independent relaxation response was evaluated with sodium nitruoprussite. The effect of vorapaxar/parmodulin-2 on the endothelial layer was imaged using a transmission electron microscope. Results: Vorapaxar has been found to cause statistically significant endothelial disfunction and is mainly caused by disrupting nitric oxide and endothelium-derived hyperpolarizing factor dependent relaxation mechanisms. In the presence of protein C activator, the effect of vorapaxar on endothelial function was prevented. Both molecules did not disrupt endothelium-independent relaxation responses. The effect of vorapaxar on the endothelial layer was supported by the images obtained by transmission electron microscope.Conclusion: As a result, parmodulin-2 may be a better option in cardiovascular diseases than vorapaxar because it inhibits protease-activated receptor 1 without disturbing the protective pathways of this receptor.