Miyofasyal ağrıya bağlı servikobrakiyaljide aktif ve pasif fizik tedavi programlarının etkinliği

Abstract

67 ÖZET Bu çalışma; ense, sırt ve kol bölgesindeki ağrı yakınması nedeniyle Marmara Üniversitesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı Polikliniği'ne müracat eden yaş ortalaması 36.35 ± 10.96 olan ve MFS tanısı konan 23'ü kadın ve 7'si erkek toplam 30 hasta üzerinde gerçekleştirilmiştir ve tedavide grupların her ikisine de önce yüzeyel ısı, ultrason ve klasik masajdan oluşan standart tedavi uygulanmış; daha sonra pasif tedavi grubuna ayrılan hastalara fizyoterapistin etkilenmiş kası pasif germesi, buna karşın aktif tedavi grubundaki hastalara ise boyun ve omuz kuşağının aktif egzersizleri eklenmiştir. Aktif tedavi grubundaki hastalardan egzersizlerini hem standart tedaviden sonra klinikte hem de günde iki defa onar tekrarlı olarak evde; tedavi sonunda ise takip süresi boyunca günde üç defa onar tekrarlı olarak yapmaları istenmiştir. Pasif tedavi grubundaki hastalara ise; tedavi süresince veya tedaviden sonra hiç egzersiz verilmemiştir. Sonuçta her iki tedavi yöntemi de MFS semptomlarını rahatlatmış ve aralarında etkinlik farkı gözlenmemiştir. Bununla birlikte egzersizlerin tedavi edici özelliğinin yanısıra koruyucu etkisi de göz önüne alındığında pasif germeye karşı tercih edilebileceğini düşünmekteyiz.

68 SUMMARY This study was performed on 30 patients who attended to Physical Medicine and Rehabilitation Department of Marmara University with complaints of pain in their backs and in back of the necks and who were diagnosed to have myofascial pain syndrome (MPS). Twenty-three patients were females and seven were males. The average age was 36.35 ± 10.96 years. Initially both groups received a standard treatment with superficial heating, ultrasound and classical massage. Thereafter, passive stretching of the affected muscle by the physiotherapist was added to the passive treatment group, active exercises for the shoulder girdle and neck muscles were added to the active. Treatment group, the patients in this group were asked to perform the exercises both at the clinic after the standard treatment and at home twice a day repeating each exercise ten times; and after the end of the treatment during follow-up period, three times a day repeating each exercise ten times. The patients in passive treatment group were given no exercises either during treatment or after treatment. As a result, both methods of treatment relieved symptoms of MPS without any significant differences with respect to efficiency. According to our opinion, exercises may be preferred to passive stretching, becouse they have also protective features as well as therapeutic effects.