Spinal anesteziye bağlı gelişen hipotansiyonun önlenmesinde kolloid ve kristaloid önyüklemesinin karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Ameliyathanesinde ASA I-H grubuna dahil spinal anestezi uyguladığımız 57 hastayı içeren çalışmamızda hastalan dört gruba ayırdık. I. Gruba 500 mi modifiye jelatin, İL Gruba 500 ml Ringer Laktat, üt. Gruba 500 mi % 6 Heas spinal anesteziden hemen önce intravenöz olarak 20 dakikada gidecek hızda infüzyonla verdik. IV. Gruba ise prehidrasyon uygulamadık. Kristaloid veya kofloid prehidrasyonunun spinal anesteziye bağlı oluşan hipotansiyonu önlemedeki etkinliğini araştırdık. Bazal sistolik ve diastolik arter basınçları ile kalp hızı kaydedilen hastalara L3-L4 veya L4-L3 aralığından 22 G Whitacre spinal iğne ile % 0.5 konsantrasyonda 4 mi (20 mg) hiperbarik bupivakainle spinal anestezi uygulandı. Spinal anesteziden sonra sistolik ve diastolik kan basıncı, kahp atm hızı ve oksijen satürasyonu ilk 5 dakika dakikada bir, daha sonra İse beş dakikada bir kaydedildi. Sistolik arter basıncının bazal değerinin % 30'ımdan daha aşağıya düşmesi hipotansiyon olarak kabul edildi. Hipotansiyon ilave mayi ve 5 mg efedrin ile tedavi edildi. Efedrin dozu gerektikçe üç dakikada bir tekrar edildi. Hipotansiyon ve diğer komplikasyonlar kaydedildi. Hipotansiyon insidansı jelatin grubunda % 14.2, Ringer Laktat grubunda % 25, %6 Heas grubunda % 20 ve kontrol grubunda ise % 50 olarak oluştu. Prehidrasyon uygulanmayan kontrol grubunda hipotansiyon insidansı diğer gruplara göre oldukça fazla idi(p<0.05). Ringer Laktat grubundaki hipotansiyon oram Modifiye Jelatin ve Heas grubundan fazla olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı değildi.(p > 0.05) Sonuç olarak spinal anesteziden önce uygulanan 500 mi % 6 'lık Heas veya 500 mi modifiye jelatin prehidrasyonunun, Ringer Laktat prehidrasyonu uygulanan ve prehidrasyon uygulanmayan olgulara göre postspmal hipotansiyon gelişme oranını ve efedrin gereksinimini azalttığı kanaatine vardık. 24