Kemik defektlerinde segmental kemik transferi

Abstract

ÖZET Değişik etyolojik nedenlere bağlı gelişen kemik defektlerinin tedavisi, çözümü zor olan ortopedik problemlerin başında gelmektedir, özellikle travma nedeniyle gelişen kemik defektlerinin tedavisi ise, yüksek enfeksiyon riski ve kontaminasyonun mevcudiyeti nedeniyle çözümü daha da zor olan bir problemdir. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde Ocak 1995- Şubat 2000 tarihleri arasında değişik etyolojilere bağlı travma neticesi gelişmiş segmental kemik defekti mevcut olan 29 hasta, unilateral ve sirküler tipte eksternal fiksatörler kullanılarak distraksiyon osteogenezis yöntemi ile tedavi edildiler. Hastaların 24'ü erkek, 5'i ise kadın olup, hastaların yaş ortalaması 18.6(3-41) idi. Etyolojik neden hastaların 13'ünde (%45) ateşli silah yaralanması, 6 hastada (%21) trafik kazası, 1 hastada (%3) travma sonrası gelişen enfeksiyon ve 9 hastada kemik tümörü idi. Etyolojik nedenin travma olduğu hastaların tümünde Gustilo tip III açık kırık mevcut olup, kırıkların tamamı alt ekstremite kırıkları idi. Kırıkların 13'ü tibiada, 7'si ise femurdaydı. Kemik transportu için, 13 tibia kırığının 10' unda sirküler tipte, 3 hastada ise unilateral eksternal fiksatör kullanıldı. 7 femur kırığının ise 2 tanesi sirküler eksternal fiksatör, 5 tanesi unilateral eksternal fiksatör kullanılarak tedavi edildi. Kemik tümörü olan olguların tümünde lokalizasyon femurda idi. Bu olguların ise 6' sı unilateral, 3'ü sirküler tipte eksternal fiksatör kullanılarak tedavi edildi. Toplam 15 olguda (%52) sirküler fiksatör, 14 olguda (%48) unilateral fiksatör kullanılarak tedavi gerçekleştirildi. Hastaların 25'ine bifokal, 3 'üne ise trifokal yöntem uygulandı. Bir olgu ise kısaltma sonrası kallus distraksiyonu yapılarak, ekstremite uzatması yöntemi ile tedavi edildi. Hastaların ortalama defekt miktarı 8.5 cm olup, distraksiyon indeksi 13.56 gün/cm, eksternal fiksasyon indeksi 36.3 gün/cm olarak gerçekleşti. Hastaların ortalama takip süreleri 23.6 ay oldu. Sonuç alınan olgularımızda ortalama distraksiyon indeksi 12.25 gün/cm, eksternal fiksasyon indeksi 37.6 gün/ cm idi. 100Olgulara transport tamamlandıktan sonra, kaynamayı hızlandırmak için otojen kansellöz greft uygulandı. Olguların 3'ünde ciddi tel dibi enfeksiyonu, 2 olguda derin enfeksiyon, 2 olguda premature konsolidasyon, 5 olguda nonunion, 2 olguda cilt kıvrılması komplikasyonu görüldü. Kemik defektlerinin kallus distraksiyonu- distraksiyon osteogenezi yöntemi ile tedavisi, tedavi süreci uzun olan, hem hastanın hem de hekimin çok iyi adaptasyonunu gerektiren ve komplikasyonları sık olan bir yöntemdir. Ancak yöntemin biyolojik bir yöntem olması, çok büyük defektlerin kapatılabilmesi, geniş greft kullanımına ihtiyaç göstermemesi gibi önemli üstünlükleri mevcuttur. 101

ABSTRACT The treatment of bone defects developing from various etiologic reasons is one of the main orthopedic problems which are difficult to resolve. Particularly, the treatment of bone defects developing due to a trauma is a problem which is more difficult because of high infection risk and the presence of contamination. 29 patients with segmental bone defects which have developed as a result of different etiologies have been treated in Dicle University School of Medicine Orthopaedics and Traumatology Clinic between January 1995-February 2000 by means of distraction osteogenesis method using external fixators of unilateral and circular type. The patients consisted of 24 males, 5 females and the mean age of the patients was 18.60 (3-41). The etiologic reason was the gun shot injury for 13 patients (45%) and traffic accident for 6 patients (21%) and posttraumatic infection for 1 patient (3%) and bone tumor for 9 patients (31%). 13 of the fractures were located on the tibia, 7 on the femur. For bone transport, circular type external fixator has been used for 10 out of 13 tibia fractures and unilateral external fixator for 3 patients. 2 out of 7 femur fractures have been treated using circular external fixator and the other 5 have been treated with unilateral external fixator. All of the bone tumor were located on the femur. For bone transport, circular type external fixator has been used for 3 out of 9 bone tumors and unilateral external fixator for 6 patients. The treatment has been performed using circular fixator in 15 cases in total (52%) and unilateral external fixator in 14 cases (48%). 25 patients have undergone the bifocal, 3 patients have undergone the trifocal method. One case has been treated with extremity lengthening method applying callus distraction after shortening. The mean defect amount of the patients was 8.5 cm, distraction index was 13.56 day/cm and external fixation index was 36.3 day/cm. The mean follow-up was 23.6 months. After the transport has been completed, autogen cansellous graft has been used to accelerate the union. Severe wire bottom infection has been identified in 3 cases, deep infection in 2 cases, premature consolidation in 2 cases, non-union in 5 cases and in skin folding in 2 cases. 102The treatment of bone defects with callus distraction-distraction osteogenesis is a method with long treatment process, requiring the adaptation of both the patient and the physician and which has frequent complications. However, the method is a biological method which enables the treatment of big defects and which does not require large grafts and thus, has important advantages. 103