Peritonit varlığında perisplenik packing için mesh kullanımının güvenilirliği

Abstract

ÖZET Travmalarda dalak yaralanması sık olarak görülmektedir.Tedavide sıklıkla plenektomi uygulanmaktadır. Ancak dalak fonksiyonlarının daha iyi anlaşılmasıyla travma sonrası tedavi planında dalağı korumaya yönelik metotlar ağırlık kazanmaya başlamıştır. Bunlardan biri olan perisplenic packing işleminde, kullanılan prostetik materyallerin dalağın fonksiyonlarını bozabileceği, bakteriyel translokasyonu artırabileceği düşünülmektedir. Peritoneal kontaminasyonun olması durumunda bu işlemin enfeksiyöz morbiditeye (abdominal abse vs.) neden olacağı düşünülmektedir. Eu çalışma, absorbe olan (vicryl) ve olmayan (prolen) mesh kullanımı ile bu olaylar adasındaki ilişkiyi gözlemlemek amacıyla planlanmıştır. 70 adet 250-300 gr ağırlıkta erkek Sprague- Dawley cinsi sıçan kullanıldı. Bu denekler kendi aralarında randomize olarak 5 gruba ayrıldı. Grupl packing yapılmayan peritonitli grup. Grup 2 ve 3' teki deneklere peritonit olmaksızın perisplenic packing uygulandı. Grup 4 ve 5' teki deneklere peritonitli halde perisplenic packing uygulandı. Grup 2 ve 3' teki deneklere ilave işlem yapılmadı. Oysa grupl, 4 veö'teki deneklere MC Farland metodu ile hazırlanan inokulumla deneysel fekal peritonit oluşturuldu. 24 saat sonra tüm deneklere relaparatomi ve peritoneal lavaj uygulandı. Grup 1'deki denekler packing uygulanmaksızın batın kapatıldı. Grup 2,3,4 ve 5' teki deneklere perisplenic packing uygulandı. Grup 2' ve 4'teki deneklere perisplenic packing'te polypropilen grup 3 ve 5'teki deneklere ise polyglactine kullanıldı. Her gruptaki deneklerin yarısına 1. günde geri kalan yarısına ise 7. günde ı reoperasyon işlemi uygulandı, intraabdominal abse formasyonu kaydedildi. Dalaklar ve kan örnekleri mikrobiyolojik çalışmalar için alındı. 24Kan ve dalak örnekleri mikrobiyolojik olarak incelendi bireysel koloniler ayrıştırıldı ve her gram doku veya mi kan için koloni forming ünit (CFU) ölçüldü. Mikroorganizmalar tipilendirildi. Elde edilen veriler değerlendirildiğinde, fekal peritonit varlığında perisplenic packing için prolen mesh ve vicryl mesh kullanılması bakteriyel translokasyonu arttırdığı gözlendi. Fekal peritonit uygulanan deneklerde dalak ve kan kültürlerinde bakteriyel translokasyon daha fazla idi. En sık izole edilen mikroorganizma E.coli idi. Vine intraabdominal apse oranları da diğer gruplardan anlamlı derecede yüksek bulundu. Sonuçta diyebiliriz ki ; kontamine bir batında uygulanan perisplenic packing'te kullanılan meshler intraabdominal abse formasyon ve bakteriyemi oranını artırırlar. Kontamine olmayan bir batında dalak koruyucu metotlardan perisplenic packing uygulanmasına öncelik verilmelidir. Ancak fekal kontaminasyon varlığında, perisplenic packing'in uygulanması bakteriyel translokasyonu ve intraabdominal abse formasyonunu artırdığı için güvenli değildir. 25

SUMMARY j Spleen is one of the frequently injured organs due to abdominal trauma. After ts functions had been understood clearly, spleen-preserving methods became aopular instead of splenectomy, which had been the standard way of treatment for years. Perisplenic packing is one of those methods. However, usage of prosthetic materials is controversial when there is contamination or infection. The aim of this to evaluate the safety of absorbable (polyglactine) and non-absorbable (polypropylene) meshes for perisplenic packing in an experimental model of peritonitis. Seventy Sprague-Dawley rats were divided into 5 groups. Group 1; no packing, group 2; (non-absorbable mesh) packing, group 3; (absorbable mesh) packing, group 4; peritonitis- (non-absorbable mesh) packing, group 5; peritonitis (absorbable mesh) packing. Half of the rats were killed on its and the rest on 1st and 7th day of the procedure. Intraabdominal abscess formation was recorded. Samples of blood and spleen were obtained for microbiological examination. At 1 day of the procedure; in samples of blood and spleen bacterial colonization for the fourth and fifth groups were significantly higher (P<0.05) compared with the other groups. At 7 day of procedure; there was a considerable difference between the group 4-5 and the others both about bacterial colonization of spleen and the rate of intraabdominal abscess formation (P<0.05). Perisplenic meshes-absorbable or non-absorbable- increases the rate of bacterial translocation and intraabdominal abscess formation when are applied in the existence of intraabdominal infection. 26