Floating knee (erişkinlerde)

Abstract

ÖZET Floating knee olarak ta bilinen ipsilateral femur ve tibia kırıkları sıklıkla amputasyon veya hayatı tehdit eden sonuçlar meydana getiren vasküler ve yumuşak doku yaralanmalarına bağlı olarak iyi sonuçları elde etmede ortopedik cerrahlar için güçlükler yaratmaktadır. Floating knee yaralanmasının doğasında olan komplikasyonlar infeksiyon, aşırı kan kaybı, yağ embolizmi, yanlış kaynama, gecikmiş kaynama veya kaynamama, diz sertliği, uzamış hospitalizasyon ve yük vermede başarısızlığı içermektedir. Diz ligaman hasarı hem femur ve hem de tibia kırıklı hastaların tamamında göz önünde tutulması gereklidir. Diz ligaman hasan başlangıçta tanınmayabilir. Yaralanma esnasında dizin dikkatli muayenesi şiddetle gereklidir. İlave olarak ta, diz eklemine uzanımlı floating knee' ye maruz kalan hastalarda rehabilitasyonda zorluklar çekilir. 1999-2003 yılları arasında ipsilateral femur ve tibia kırıklı ( floating knee ) 30 hasta Dicle Üniversitesi hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji bölümünde tedavi edildi. 27 hasta erkek 3 hasta kadın idi. yaralanma esnasında hastaların ortalama yaşı 38.6 ( 17-76) idi. takip periyodu 6- 60 ay arasındaydı ( ortalama 22.4 ay ). Yirmi sekiz hasta motorlu araç kazasına uğramışlardı. Geri kalan hastalar yüksekten düşme idi. Floating knee'li hastalarda erken fıksasyon önerilmektedir. Femoral ve tibial kırıklar çeşitli cerrahi metotlar tarafından tedavi edildi. Kırıkların çoğu intramedüller çivi ve plak-vida ile rigit olarak stabilize edildi. Traksiyon ve eksternal fıksasyon şiddetli yumuşak doku hasarı ile birlikte olan kırıklarda kullanıldı. Bu yaralanmaların fonksiyonel sonuçları Karlström ve Olerud grade'leme sistemi kullanılarak değerlendirildi. Karlström ve Olerud kriterlerine göre hastalarımızın 8'de çok iyi, 8'de iyi, 4'de yetersiz ve 7'de kötü sonuçlar alındı. Diz ligaman yaralanmalarında tedavi opsiyonları farklı genişliktedir, ancak diz ligament hasarının olduğu durumlarda geç dönem rekonstruksiyonlann sonuçlarının çok iyi olmadığı tanımlanmıştır. 42

SUMMARY An ipsilateral fracture of the femur and tibia is known as the floating knee, and in such injuries it is difficult for orthopedic surgeons to obtain good functional results due to marked soft-tissue and associated vascular injuries often resulting in amputation or life-threatening trauma. Complications attributable to floating knee injuries include infection, excessive blood loss, fat embolism, malunion, delayed or nonunion, knee stiffness, prolonged hospitalization and inability to bear weight. Disruption of the knee ligaments should be considered in all patients with fractures of both the femoral and tibial shaft. Disruption of the knee ligaments may not recognised initially. Meticulous examiniation of the knee at the time of injury is strongly advocated.. In addition, patients sustaining a floating knee with the knee joint involved seemed to have a more difficulty rehabilitation. Between 1999 and 2003, 30 patients with ipsilateral fractures of femoral and tibial fractures ( floating knee ) were treated at the Department of Orthopedic Surgery and Trauma, in Dicle University Hospital. Twenty-eight patients were male, and 3 patients were female. The mean age of the patients at the time of injury was 38.6 ( range 17-76 years ). Follow-up periods ranged from 6 to 60 months ( mean 22.4 months ). Twentyeight patients had sustained their injuries in motor vehicle accidents. The remaining injuries were from falls. Patients suffering from floating knee, early fixation is recommended. The femoral and tibial fractures were managed surgically by various methods. Most of fractures were stabilised by rigid internal fixation with a plate and screw, intramedüller nailing. Traction and external fixation was employed in fractures with severe soft tissue damage. The functional results of these injuries were evaluated using the grading system of Karlström and Olerad. According to the criteria by Karlström and Olerud, patients the results were excellent in eight patients, good in eight patients, fair in four patients, and poor in seven patients. On the treatment of knee ligament injuries, opinions differ widely, but the less favourable results associated with late reconstruction of damaged knee ligaments are generally recognised. 43