Diabetes mellituslu erkek hastalarda kardiak otonomik nöropati ile erektil disfonksiyon arasındaki ilişki

Abstract

ÖZET Giriş: Diabetes mellituslu erektil disfonksiyonu olan hastalarda kardiak otonomik nöropatinin sıklığı araştırıldı. Materyal ve Metod: Bu çalışma Ocak 2003- Eylül 2003 tarihleri arasında yapıldı. Çalışma için erkek hastalardan her biri otuz kişilik dört grup oluşturuldu. Birinci grup DM ve ED'si olan hastalardan, 2. grup DM'si olup ED'si olmayan hastalardan, 3. grup DM'si olmayan ED'lu hastalardan, 4. grup ise ne DM ne de ED sorunu olmayan hastalardan oluşturuldu. Tüm hastalara dakikada 6 kez derin inspirasyonla Dil derivasyonunda EKG çekildi, Ereksiyon işlevi Uluslararası Değerlendirme Formu dolduruldu ve kapsamlı nörolojik muayene ile nöropati varlığı araştırıldı. Diabetes mellituslu hastalarda DM süresi, HbA1c, erektil disfonksiyonlu hastalarda ED süresi kaydedildi. Gruplar arasında R-R intervallerinin anormallikleriyle nöropati ve erektil disfonksiyon arasında anlamlı bir fark olup olmadığı, independent - sample t test ile araştırıldı. P<0,05 anlamlı olarak kabul edildi. Bulgular: Birinci grupta 25 hastada R-R intervali kardiak parasempatik inhibisyonu gösteriyordu (%83). Bu grupta Nöropati saptanmayan 16 hastadan 11 'inde kardiak parasempatik inhibisyon saptandı (%68). ikinci grupta 8 hastada 3.grupta 9 hastada 4. grupta 1 hastada kardiak parasempatik inhibisyon saptandı. Birinci grupla diğer gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı(p<0,05) Sonuçlar: Diabetes mellituslu erektil disfonksiyonlu hastalarda R-R intervalleriyle gösterilmiş kardiak otonomik nöropati, fizik muayenede nöropati bulguları olmasa bile erektil disfonksiyonun nörojenik kökenli olabileceğini düşündürmelidir. 51