Soyut sanatta pentür resim şekil, biçim ve rengin dayatısı

Abstract

ÖZET Her sanat yapıtı alımlamayla yaşar; Üreten sanatçı tüketen kişi ise izleyicidir. Bu bağlamda sanatçı, dayatı, yapıt-izleyici diyalog birliği ortaya çıkmaktadır. Bundan dolayı görme, duyumsama ve düşünmenin bütünleştiği görülür. Dayatı denemeleri için seçtiğim sanatçılar ve yapıtları arasındaki diyalogu ortaya çıkarmaya çalıştım. Alımlamaya etkin olarak katılan izleyici resmin ona verdiği yanıtlara göre değişik algılama boyutlarıyla karşılaştığını ve alımlamanın bir algılama bütünlüğünden oluştuğunu vurguladım. Daha çok biçim, şekil, renk etkisinin uzaysal orientasyonunu açıklamaya çalıştım. Örneğin Picasso'nun yapıtlarını ele aldığımda içeriğin ve temanın güçlenmesini sağlayan şekilden biçime sıçrama ve renk kullanımını anlatmaya çalıştım. Bunu özellikle vurguladım. Nedeni, alımlayanın resimle diyaloga girdiğinde önyargısız olarak başlamasını sağlamak ve içerikli ya da içeriksiz olarak konu olan materyallere nasıl geniş açıdan yaklaşılabileceğini göstermeye çalışmaktı. Bunun ötesinde, çalışmamı belli bir sınır içinde tutmaya özen gösterdim. Picasso ile birlikte başka sanatçıların yapıtlarını da karşılaştırarak ayrılan noktalarını da vurguladım. Başka deyişle konunun biçimsel sınır, ve içerik arasındaki ilişkilerin ve bu ilişkiler arasındaki denge uyumunu anlatmaya çalıştım. Ancak benim amacım ele alınan sanat eserinin tarih içindeki yerini göstermek değil aynı dili kullanan bazı sanatçılarında eserlerine yüklemeye çalıştıkları dışsal etkenlerin ardındaki tüm değişik algılama boyutlarına ve alımlama çeşitlerine ve birbirinden çok farklı örüntüleri olmalarına karşın -ortak diyebileceğimiz bir temel yaklaşımı açığa çıkarmaya çalıştım (temel anlatım). Bu yaklaşım ise örgüyü kuran sanatçıların tek amacının izleyiciye mesaj ve bunun sonunda ise dayatıyı gerçekleştirecek özün temel örüntülerini anlatmaya çalıştım. Öte yandan rastgele sezgisel bir yaklaşımla gerçekleştirilen görsel tasarımlar ve sanat yapıtları dahil-bugün içinde yaşadığımız bu karmaşık iletişim dünyasında, görsel duyularımızla doğaldan veya dolaylı bir biçimde senkronize olan her türlü fenomeni `kendi açısı doğrultusunda kavratmak ve onları bir anlam verebilmek için` bu alandaki evrensel şekil, biçim renk ve pozitif bilgilere gerek duyan sanatçının takındığı tavır ve sanat yapıtının oluşum sürecine ilişkin görsel formüllerden yola çıktım. Ancak, her sanat yapıtının derinliği ve gizli gücünü oluşturan örüntü birliği gibi, karmaşık basit temel faktörlerin oluştuğunu unutmamalıyız.II Bu alandaki kuramsal biçimin, bir bakıma, dış dünya fenomenlerine karşı olan görsel duyarlığımızın koşullandırılmış çerçevesini de zorlayacak ve dolaysıyla görsel iletişimin bu tek yönlü `bombardımanına` karşı kişide oluşan tüketim mekanizması alımlamayla ortaya çıktığını anlatmaya çalışacağım. İzleyici -yapıt-ressam arasındaki diyalogu sürdürürken, izleyicinin resmin ona verdiği yanıtlara göre değişik algılama boyutlarıyla karşılaştığını ve alımlamanın bu algılama boyutlarının bütününden oluştuğunu gördük. En son ele aldığım ve düşünmenin bütünleştiği, resimlerin insan varlığını tümüyle sardığı sonucuna varabiliriz. Alımlama sürecine soyutlama öğeleriyle bütünleşince yeni bir boyut, çıkıyor karşımıza: Resmin şiirselliği ya da resmin ikinci boyutunun ortaya nasıl çıktığını göreceğiz. `Her sanat yapıtı birşeyler ifade etmesi gerekir. Bu, en başta, yapıtın içeriğini oluşturan bütün ortaya koydukları örüntü birliği ötesine geçmesi gerektiği anlamına gelmektedir.` Yani bir resimde her şey en aza indirgenmiş olmalı, simgeler diliyle konuşulmalıdır. Bu da nesnelerin ortaya koyduklarının ötesine geçmesi gerektiği anlamına gelmektedir.

Ill ABSTRACT Each art work lives by perceiving. Producer is artist and consumer is viewer. By this way the union of art- viewer, dialogue, artist and force get in question. So we see the compliment of `think`, `feel` and `see`. I tried to show the dialogue between selected artists and their works of force tries and stressed that the viewer who joined the perceiving met kind of perceiving with various questions and its union, and global colors, shape, view in order to give direct or indirect mcons in our feelings `in his own way giving them meaningful states `with kinds of femoneon. Of course it's all about visual forms of the time of being of works. We mustn't forget the deepness and secret power with its knitting unity of all works. For instance, when I look Picasso's works to study, I tried to show the using of colors and Hying of theme from shape to definite kinds and main idea what it means. In This Area, While going on dialogue amoung - viewer -work and artist we saw pictures met the perceivig united by all dimensions and got various shapes' by also the viewers. In the last picture the looked at, we found out that, the `look, see, feel, and think` perceptions got united with colours. In the perceiving time, abstract effects give another dimension. We saw the poetic ways of picture or the second dimension there is a relationship within limit and theme. So I tried to explain the balance the balance through it. `Every work of art must state something. This means, first of all, the contains of all works are refer to objects one by one shovld get over that what they have still on.` My first purpose was to show the place of art in the art history and the artists that used the same language had affects from outside and gove then to their works with dimensions and perceiving against there was different covers in fact. This can reach at the viewer as a message. As I said at the begining of my study, I tried to form one or more dimensions in common between the works of selected artists and viewers in this compellig time for compelling trials. Out while we were on drive about dialogue between the picture and itself, we found out that picture met various perceiving dimensions and it bred a whole perceiving statue. I felt the pleasure of getting away from `ISM` by nongivingIV unsimilar works of art. Largely, I tried to state spacefill orientition oi` shape,' colour effect for instance, when I took picasso's arts in hand, I tried to close the theme to refer to it and using colors and trans form shape to colour in order to it gets stronger. I specially talked about it. Because I tried to show haw to take the material with large angle with theme or without and provide to start the perceiving without prejudice when picturing is in contact with it. It this while from that theorytical shape, in the single visual sight I tried to talk about this finishing mechanicsm as bombing in ''Just conditioning` area that it refers to out world feneomenon. Out of this, 1 took a great care about keeping in a certain limit. I gawe commentaries to arts of picasso and other's. I put forward the sperating points by companing the arts of these artistics. On the other hand, I tried to give the harmany of balance and the connection between contents and limit of shape in the theme. My reason was to show the place of the work of art in the time of date and I tried to show the troubles from outside effects that some artists who use the same languages still over loading. That is, everything in each work must be got underlimit, be spoker by the language of symbols. So this means objects should pass over. What they give us.