From mythos to epos the rebellion of tragedy against the doctrines
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Tüm herşey 5yy da Antik Yunan'da başladı. Kendi efsaneleri içinden, antik Yunanlılar bir dünya yarattılar. Bu efsanelerden trajedi doğdu ve bu, efsanelerin ve dinin insan hayatına giren bir tür yansımasına dönüştü. Biz neden varız? Neden çile çekmeliyiz? İyi kötü, gerçek ve yalan nedir? Eski çağlarda, trajedinin amacı insan doğasının gerçek bir anlatımıydı. Bu rol, tiyatronun ilkel formunun gelişmişi ve halihazırda günümüz tiyatrolarında ki durumdur. Bu süreç içinde yönetimler ve bazı resmi ve özel kuruluşlar neden tiyatroya ilgi duymuşlardır? Onu ne şekilde yasaklamışlardır? Belli dönemlerde politik, dini ve sosyal etkenler bazında tiyatronun gücü, işlevi ve katkısıyla bağlantılı onu kınamak ya da yasaklamak için nedenler nelerdi? Tiyatro tüm bunların üstesinden nasıl geldi? Tiyatro, Antik Yunan'da şarap ve bolluk-bereket tanrısı Dionysos adına atfedilen ya da tapınılmak üzere düzenlenen törenlerden doğmuştur. Hatta, İÖ. 5 yüzyılda dinsel bir özelliği de mevcuttu. Dionysos festivali, kölesinden efendisine Atinalıları bir araya getiren toplumsal yaşamın en önemli parçasıydı. Dolayısıyla 'tiyatro' kamuyu etkileyen ve ilgilendiren bir etkinlikti. Dionysos festivallerinde trajedya ve komedi alanlarında yapılan yarışmalarda devletin finanse ettiği ve onun tarafından seçilen zengin kişiler yer almışlardır. Antik Yunan'da oyuncular saygın kişilerdi ve zaman zaman bu kişilere devletlerarası ilişkilerde görev verilmiştir. Ancak Romalı aktörler, ekseriya köleydiler ve yaşadıkları toplumda hiçbir mevkileri yoktu, hatta genellikle de vatandaş dahi değillerdi. Roma'da tiyatronun din ile bir bağlantısı bulunmamaktadır. Ludi Romani halk gösterileri ve eğlencelerindeki en önemli festivaldi ve devlet tarafından desteklenmekteydi. Devlet bu ödeneği Aedil'ere verirdi. Oyunlar gösteriminden önce, birkaç kez Aedil'er tarafından izlenirdi. Bu, gösterimin nitelikli çıkmaması endişesinden çok, bir tür denetim amaçlıydı. Festivaller içinde yer alan gösterimler ve eğlenceler genellikle ücretsiz ve bütün sınıflara açıktı. Hıristiyanlık oluştuktan sonra, tiyatro Venüs'ün Türbesi ve çoktanrılı Pagan töreni olarak kabul edilmiştir. Roma İmparatorluğunun çöküşüne dek de pek çok tartışma, Paganizm ve Hıristiyanlık, tiyatro ve Kilise, imparatorluk ve ruhani sınıf arasında uzun yıllar devam etmiştir. İS. 5yy- l0 yy arası tiyatro karanlıktadır. Romanın yıkılışı ile birlikte Kilise tiyatrolarınyasaklanmasına sebep olmuş ve lOyy da Kilisenin doktrinlerini öğretmek amacıyla tiyatroyu kullanmıştır. İ.S. 963'de Winchester papazı ekinde Quem Ouaeritis adında kilise personelinin rol aldığı dini bir oyun olan ReRularis Concordia adında bir kanun yayınladı. Bunun anlamı Katolik Kilisesinin 600 yıl boyunca sürecek, didaktik amaçlı bir tür dinsel tiyatro türünü başlatmasıdır. Bu tamamiyle tiyatroyu toplumdaki etkinliğinden ötürü Kilisenin egemenliğine almaktı. Kilise 1300 yılma dek kendi sansürü içinde dinsel oyunları oynamıştır. 1210 yılında Papa Innocent IH'ün genelgesi oyunlardaki değişik karakterlerin kilise personeli için uygun olmayışı, oyunların sekülere dönüşmesi, tiyatronun kilise dışına çıkması ve Kilisenin etkinliğinin azalması nedenleri İle ruhban personelin kiliselerdeki oyunlarda yer almaşım yasakladı. Ancak Mucize ve Sır Oyunları kilisenin kendi amaçlan doğrultusunda oynanmıştır. İngiltere'ye baktığımızda, Hıristiyan Kilisesinin ve Kraliyetin tiyatro üzerindeki baskısı devam etmiştir. 1534'te, VIE Henry Katolik Kilisesi'nin yetkisini reddetmiş ve Egemenlik Yasası ile ingiltere'de Papalık hakimiyetin feshetmiştir. Bu çalışma, tiyatronun doğuşundan 'tiyatro' olarak kabul edildiği tarza kadar genel bir bakıştır. Geleneksel anlamda türler trajedi, komedi, tarihi, destan, pastorali kapsar. Günümüzde ise tür bölümlemeleri saçma tiyatro, çocuk tiyatrosu, opera, avant-garde, melodram ve radyo oyunlarını içine alır. `Tiyatro` bedensel bir gösteri alanını ifade ederken, bir tür/tarz olarak (günlük hayatı anlatan) insanlar arasındaki dramatik bir anlatıma da işaret eder. Oyuncular tarafından bir hikayenin sahnedeki bu çeşit gösterimleri, insan kaygılarına yöneliktir. Tiyatro, ancak ve ancak oyuncular ve seyirciler arasında iletişimi sağlayan dramatik bir çalışmanın seyirciler önünde sunulmasıyla var olur. Bir tiyatro gösterimi sadece oyunculardan ve seyircilerden değil yazarlar, yöneticiler, özel efektler-ışık ve müzik gibi- tasarımcılar, kostümler, makyaj ve yönetmenlerden de oluşur. Buna ilaveten, tiyatro etkin bir iletişimci ve eleştirel bir filozof gibi olmalı ve toplumsal, politik ve kişisel meselelere cevap vermelidir. Dramatik gösterimi kullanarak insanın duygulan, fikirleri ve ruh hallerini ifade eder ve ortaya çıkarır. Keza tiyatro bilgiyi biraraya getirir ve sorardan çözme becerilerini kullanır. 17 yy İspanyol tiyatro yazan Lope de Vega tiyatroyu `sahne, iki oyuncu ve ihtiras` şeklinde tanımlamasına rağmen tiyatro ancak 16 yy da loncalar tarafından devir alındıktan sonra bu özelliklerini kazanmaya başlamıştır. Everything began in Ancient Greece in 5th century. Through their myths, the ancient Greeks built up the world. From these myths, tragedy was born and it became a reflection of myths and religion into people's lives. Why do we exist? Why do we have to suffer? What were the good and evjll, truth and untruth? In ancient times, its purpose was a true expression of the human nature. This role is still present today in our contemporary drama which is a development of that primitive form of theatre. In that process, why were the state government and some official or public institutions interested in the theatre? How did they ban it? What were the reasons to condemn or ban the theatre in connection with its own strength, function and contribution due to political, religious and social factors in certain times? How did the theatre overcome all these obstacles? Theatre was created from the rituals dedicated to or worshipping the god of wine and fertility, Dionysus in Ancient Greece. It also had a theological characteristic in 5th BC. The City of Dionysia is an important part of the social life putting the Athenians together from servants to masters. So 'theatre' was an activity that affects the whole public. Some wealthy patrons whom the government selected took part in the competitions of tragedy and comedy in Dionysos festivals. In Ancient Greece, the players were noble persons and sometimes they were chafged with the relationship of interstate. But Roman actors were usually slaves and had no standing in a society in which, by and large, they were not even citizens. In Rome, the theatre had no interrelation with religion. Ludi Romani was the most important festival in public demonstration and entertainment and was supported by the government. The government financed Aediles, who were the masters of the troupes. Before the performance of the plays, they were watched by Aediles several times. It is an intent on a kind of supervision more than worrying about the quality of the plays. Demonstrations and entertainments in festivals were usually free and open to all classes of public. After the establishment of Christianity, theatre was accepted as the Shrine of Venus and a pagan ritual which was polytheistic. Until the fall of the Roman Empire, many struggles between paganism and Christianity, theatre and the Church, emperors and clergy continued for a long time. Theatre was in dark between 5th - 10th century.IV The church, which caused the theatres to be outlawed as the Roman Empire, declined and in the 10th century the theatre was used as a way to teach the church doctrine. In 963 AC, Bishop of Winchester proclaimed a law called Regularis Concordia attached with a religious play called `Quern Quaeritis`, in which the clergy took part. This meant that the Catholic Church started performing a kind of theatre - liturgical theatre - with a didactic goal, which lasted for about 600 years. That was exactly getting theatre under the church's supreme authority due to the great influence of theatre on public. The church performed its religious plays within its own censorship until 1300 AC. As the plays got secular and stepped out of the church, in 1210 Pope Innocent IH's edict forbade the clergy to act in churches because of the type of characters in these plays which were not proper for the clergy. But the Miracle and the Mystery plays were acted by the Church in the direction of its religious aim. When we look at Britain, the suppression of the Christian Church and Monarchy on theatre went oa In 1534, Henry Vin rejected the authority of the Catholic Church and abolished the Papal power in England with the Act of Supremacy. This researcfî is a glance in general over the theatre from its birth as a ritual till the time it was accepted as 'theatre' as a genre. Traditionally, genres include the tragedy, comedy, epic, lyric, pastoral. Currently, genre divisions might also include absurd theatre, children theatre, opera, avant-garde, melodrama and radio play. While `theatre` can mean a physical performance, as a genre `theatre` refers to dramatic representations between human beings. Such presentations of a story by actors on a stage address human concerns. Theatre exists only when a dramatic work is presented in front of an audience which obtains communication between performers and spectators. A theatrical performance does not have only actors and audiences but also playwrights, directors, lighting, designers, costumes, makeup, managers and musicians. In addition, being an effective communicator and a critical thinker, it has to respond to social, political and personal issues. The theatre also incorporates knowledge and uses problem solving skills. It describes, compares, analyzes, interprets and evaluates diverse examples of the performing act. Only after the stage was taken over by the guilds in about 16th century that it started to acquire these important characteristics although the 17th century Spanish dramatists Lope de Vega described theatre in general as `three boards, two actors, and a passion.`
Collections