Akut romatizmal ateş ve kronik romatizmal kalp hastalıklarında tenascin-C ve oksidatif stres düzeylerinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Akut romatizmal ateş (ARA) inflamatuar, otoimmün bir hastalıktır. Doku remodelinginde kilit role sahip olan tenascin-C (TnC) ekstrasellüler matriks glikoproteinidir. İnflamatuar birçok hastalıkta oksidan ve anti-oksidan sistem arasındaki denge bozulur. Bu çalışmanın amacı ARA ve kronik romatizmal kalp hastalığı (RKH)'nın tanısında ve prognozunu öngörmede TnC'nin kullanılabilirliğini araştırmak ve ARA'da oksidatif stresi değerlendirmektir. Metod: Çalışma ARA (n=35), kronik RKH (n=25) ve kontrol (n=20) grubu olmak üzere üç gruptan oluşmaktaydı. Tenascin-C, total anti-oksidan seviye (TAS), total oksidan seviye (TOS) ve paraoksonaz 1 (PON1) düzeyleri ARA grubunda tanı anında ve akut faz reaktanlarının normale döndüğü dönemde iki kez çalışıldı. Bulgular: İlk değerlendirmede kontrol grubuna göre ARA kardit grubunun TnC düzeyleri düşük (p<0.001), kore grubunun yüksek (p<0.01), izole artrit grubunun ise benzer bulundu. İkinci değerlendirmede kardit ve izole artrit grubunda TnC düzeylerinde artış olmasına rağmen (her ikisi için p<0.01), kore grubunda artış saptanmadı. İkinci değerlendirmede ilk değerlendirmeye göre TnC düzeylerinin belirgin düzeyde artış saptanan hastaların kapak yetmezlik derecelerinde önemli düzeyde azalma olduğu görüldü. Ayrıca TnC düzeyleri ile akut faz reaktanları arasında negatif ilişki bulundu (p<0.01). Kronik RKH grubunun TnC düzeyleri kontrol grubuna göre yüksek (p<0.05) bulunmasına karşın ağır derecede kapak yetmezliği olanların ki belirgin olarak düşüktü (p<0.001). İlk değerlendirmede ARA grubunda TAS ve PON1 düzeyleri kontrol grubuna göre yüksek saptandı (her ikisi p<0.01) ve TnC ile PON1 arasında negatif ilişki bulundu (p<0.05). İkinci değerlendirmede ise TAS düzeylerinin azaldığı, PON1 düzeylerinde ise artışın devam ettiği saptandı (sırasıyla p<0.001, p<0.05). İlk ve ikinci değerlendirmede TOS düzeyleri kontrol grubu ile benzerdi. Sonuç: Tenascin-C romatizmal karditin tüm safhalarında tanı koymada ve prognozunu öngörmede biyokimyasal bir belirteç olarak kullanılabilir. Akut romatizmal ateşte anti-oksidan sistemin baskın olmasında yüksek PON1'in rolü olduğu ve böylelikle oksidatif stresin önlendiği düşünülebilir. Hastalığın seyri ve tedavinin etkinliğinin değerlendirmesinde de PON1 enzim aktivitesi kullanılabilir.

Objective: Acute rheumatic fever (ARF) is an inflammatory and autoimmune disease. Tenascin-C (TnC) is an extracellular matrix glycoprotein that plays a major role in tissue remodeling. Oxidant and anti-oxidant systems impaired in many inflammatory disorders. The aim of recent study is to evaluate the usability of TnC in predicting and diagnosis of ARF and chronic rheumatic heart disease (RHD) and also to determine the oxidative stress in ARF. Material and Methods: The study included three groups, ARF (n=35), chronic RHD (n=25) and controls (n=20). Levels of TnC, total anti-oxidant status (TAS), total oxidant status (TOS) and paraoxonase 1 (PON1) were analyzed at the time of diagnosis of ARF and after the normalization of acute inflammatory reactants. Results: On the first analysis, TnC levels were lower in ARF carditis group (p<0.001) and higher in chorea group (p<0.001) while similar in isolated arthritis group compared with controls. On the second analysis TnC levels increased in carditis and isolated arthritis groups (for all p<0.01) while did not elevate in chorea group. Also, significant decrease was detected in valve insufficiency in the patients with elevated TnC levels on the second analysis. On the other hand, a negative correlation was determined between TnC levels and acute inflammatory reactants (p<0.01). Level of TnC was significantly lower (p<0.001) in cases with severe valve insufficiency while it was higher in chronic RHD group than the controls (p<0.05). On the first analysis, levels of TAS and PON1 were higher in ARF group than the controls (p<0.01 for all) and a negative correlation was determined between TnC and PON1 (p<0.05). Although, level of TAS decreased while PON1 level increased during the second analysis (p<0.001, p<0.05, respectively). Level of TOS was similar with the control group on the first and second analysis. Conclusion: Tenascin-C can be used as a biochemical marker for diagnosis and to predict the prognosis of rheumatic carditis during the each stages of the disease. It can be speculated that PON1 has a major role in the dominance of anti-oxidant system and by this way it can be prevented from oxidative stress. Also, PON1 enzyme activity can be used to follow nature of the disease and to determine the efficacy of treatment.