Kronik böbrek yetmezlik çocuklarda total oksidan seviye, total antioksidan kapasite ve paroksonaz düzeyler
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Amaç: Paraoksonaz?1 (PON?1) serumda yüksek dansiteli lipoprotein (HDL) üzerinde yer alan, kalsiyuma bağımlı glikoprotein yapısında bir enzimdir. PON-1?in düşük dansiteli lipoprotein (LDL) ve yüksek dansiteli lipoproteini (HDL) oksidasyona karşı koruduğu ve oksidatif stresi azalttığı gösterilmiştir. Kronik böbrek yetmezlikli (KBY) hastalarda atherosklerozun erken gelişiminden primer LDL-C?nin (düşük dansiteli lipoprotein) yükselmesi sorumludur. LDL-C?nin artması, serbest oksijen radikallerinin artması ve nitrojen radikallerinin artışı anti-atherojenik özelliği olan HDL? yi (yüksek dansiteli lipoprotein) azaltır. HDL ile aktive olan Paraoksonaz?1 enzimi de azalır. Bu çalışmanın amacı, KBY?li hastalarda (konvansiyonel tedavi alan ve periton diyalizi yapılan) PON?1 düzeyini ve oksidan/anti-oksidan durumu değerlendirmek ve PON-1?in KBY hastalarının tedavisinin takibinde kulanılabilirliğini belirlemektir.Yöntem: 25 KBY?li hasta ve 26 herhangi bir kronik hastalığı olmayan kontrol grubu çalışmaya dâhil edildi. Gruplarda PON?1 aktivitesi, total oksidan durumu (TOS), total antioksidan durumu (TAS) ölçüldü.Bulgular: KBY?li hastalarla kontrol grubunun TAS, TOS düzeyi kıyaslandı. TOS düzeyi anlamlı ölçüde yüksek bulunurken (p=0,010), TAS değeri istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p=0,096). PON?1 ise anlamlı düzeyde düşüktü (p=0,015). Hasta grubunda ferritin ile TAS, TOS, PON?1 düzeyi karşılaştırıldı. Ferritin düzeyi artıkça PON-1?inde anlamlı düzeyde arttığı gösterildi (p=0,04). Fakat TAS (p=0,258) ve TOS (p=0,833) arasında anlamlı bir fark saptanamadı. HDL ile TAS, TOS, PON?1 değerleri arasında anlamlı bir fark tespit edilemedi (sırasıyla; p=0,794, p=0,773, p=0,915). LDL ile TAS, TOS, PON-1 kıyaslandığında ise LDL düzeyi arttıkça PON- 1 düzeyininde anlamlı olarak düştüğü (p=0,031), fakat TAS ve TOS değerlerinde ise istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı görüldü (sırasıyla; p=0,60, p=0,96). Hastaların kreatinin klerans değeri ile kıyaslandıklarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gösterilememesine rağmen; kreatinin kleransı artarken PON?1 azalırken, TAS ve TOS değerlerinin artığı gösterilmiştir (sırasıyla; p=0,265, p=0,078, p=0,128). Konvansiyonel tedavi alanlar ile periton diyalizi yapılanhastaların TAS, TOS ve PON?1 değerleri kıyaslandığında periton diyalizi yapılan hastaların anlamlı olarak PON?1 değerinin daha düşük olduğu gösterildi (p=0,009). TAS ve TOS değerlerinde anlamlı bir farklılık tespit edilemedi (p=0,69, p=0,86).Sonuç: Çalışmamızda, KBY?de serum PON?1 düzeyinin daha düşük olduğunu, TOS düzeyinin ise daha yüksek olduğunu saptadık. PON-1?deki bu azalmanın KBY?de artan serbest oksijen radikallerinin oluşturduğu oksidatif stresin; dolaşımdaki PON?1 aktivitesini azaltması ve karaciğerden PON?1 sentezini engellemesi sonucu oluşmaktadır. KBY?li hastalarda hastalığın seyrini ve tedavinin etkinliğini değerlendirmede yararlı bir biyomarker olduğu kanaatindeyiz. Sonuçlarımızı doğrulayan daha çok hasta sayısı olan daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. A?M: Paraoxonase-1 (PON-1) is a calcium dependent glycoprotein enzyme that is found on the high density lipoprotein (HDL) in serum. PON-1 has been shown to protect low-densitiy lipoprotein (LDL) and high-densitiy lipoprotein (HDL) against oxidation and can reduce oxidative stres. The early development of atherosclerosis in patients with chronic renal failure is responsible for the primary LDL-C(low-density lipoprotein) elevation. Increase in LDL-C, oxygen free radicals and nitrogen radicals are decreases HDL levels that has anti-atherojenik features. HLD-activated enzyme paraoxonase-1 is also reduced. The aim of this study, is to assess PON-1 levels and evaluate oxidant / antioxidant the situation in patients with CRF (with conventional therapy and continuous ambulatory peritoneal dialysis) and PON-1 to assess the availability of treatment follow-up of patients with CRF.Method: 25 CRF patients and 26 control group without any chronic disease were included in the study. PON-1 activity, total oxidant status (TOS), total antioxidant status (TAS) were measured in groups.Results: Control group and patients with chronic renal failure were compared with the level of the TOS. TOS levels were significantly higher (p = 0.010), TAS value was not statistically significant (p = 0.096). PON-1 is significantly lower (p = 0.015). Ferritin were compared with TAS, TOS, PON-1 levels in patients group. PON-1 had shown significantly increased with increasing levels of ferritin (p =0,04). However, TAS (p = 0.258), and TOS (p = 0.833), there was not a significant difference between them. When HDL and TAS, TOS, PON1 were compared, could not found a significant difference between the values (p = 0.794, p = 0.773, p = 0.915). LDL and TAS, TOS, PON-1 as compared with increases in the level of LDL PON-1 was significantly reduced (p = 0.031), but the difference of TAS and TOS values was statistically significant (p=0,60, p=0,96). When creatinine clearance values of patients were compared with TAS, TOS, PON-1,there was not a statistically significant difference despite; if creatinine clearance was increased, PON-1 was decreased, TAS and TOS values shown toincrease (p = 0.265, p = 0.078, p = 0.128). Patients undergoing peritoneal dialysis and patients receiving conventional treatment are compared with TAS, TOS, and PON-1 levels. The values of PON-1 was found to be lower at patients undergoing peritoneal dialysis (p = 0.009). There were no significant differences in TAS and TOS (p = 0.69, p = .86)Conclusion: In this study, serum PON-1 levels in patients with CRF is lower than normal, while the level of the TOS is found that higher than normal. This decrease is a result of decreased PON-1 activity in circulation by increased reactive oxygen species-induced oxidative stress at CRF, this oxidative stress is blocking synthesis of PON-1 on liver. We believe that PON-1 is a useful biomarker of evaluating the effectiveness of treatment and progression of disease in patients with CRF. Further studies are needed to validate the results.
Collections