Tip I diabetes Mellitus`lu hastalarda mikroalbuminüri ve metabolik kontrol ile ilişkisi

Abstract

ÖZET Bu araştırmada SSK Ankara Hastanesi Çocuk Kliniği Endokrin Polikliniğinde takip edilen 51 Tip I Diabetes Mellitus'lu hasta ve 20 kontrol vakasını içine almaktadır. Amacı, diabetik nefro- patinin erken tanısında geçerli bir yöntem olan idrar albumin atılımı düzeyini saptamak, metabolik kontrol ile albüminüri arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmak, bu konudaki en geçerli ve güvenilir yöntemi bulmaktır. Rutin yöntemlerle böbrek fonksiyonları, İ.V.P. ve renal ultrasonograf ileri normal olan 51 hastanın 3' ünde (%5.8) mikro- albüminüri, bir hastada makroalbüminüri (%1.9) saptanmıştır. Bu hastaların 3'ünün glomerüler filtrasyon hızının azalmış olması diabetik nefropatinin ileri bir evresinde olduklarını yavaş yavaş böbrek yetmezliğine gittiklerini göstermektedir. Bir hastada glomerüler filtrasyon hızının artmış olması bu hastanın diabetik nefropatinin olayın henllz reversıbl olduğu erken evrede tesbit edildiğini göstermektedir. Metabolik kontrol ile mikroalbüminüri arasında sıkı bir ilisiki olduğu bilinmektedir. Metabolik kontrol arttıkça mikro- albüminüri önlenmekte veya azaltılmaktadır. Metabolik kontrolü iyi olan grupta mikroalbüminüri hic görülmezken metabolik kontrolü kötü olan grupta mikro ve makroalbüminüri saptanmıştır. Diabetin süresi arttıkça komplikasyonların görülme sıklığı, özellikle mikroalbüminüri sıklığının arttığı bilinmektedir. Bu 54araştırmada da literatür ile uyumlu olarak diabetin süresi arttıkça mikroalbüminüri ve hatta makroalbüminüri sıklığı da artmış olarak bulunmuştur. Sonuç olarak düzenli Insülin kullanımı ile yasam süreleri uzatılan bu hasta grubunun hastalığın uzun süreli komplikasyonlarından korunması için daha güvenilir modern yöntemlerle takip edilmesi gerekir. 55