Tavşanlarda deneysel oluşturulan septoplasti tekniklerinin nazal septum mukozası üzerindeki histopatolojik etkilerinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Tavşan modelinde oluşturulan septoplasti yöntemlerinin septal mukoza üzerine olan histopatolojik etkilerini değerlendirmektir. Materyal ve Metod: Bu çalışma 21 Yeni Zellanda tavşanında yapıldı. 7 tanesi kontrol grubunu, 7 tanesi çalışma-1 grubunu, 7 tanesi çalışma-2 grubunu oluşturdu. Kontrol grubunu oluşturan tavşanların septumu bilateral mukoperikondriumu eleve edilmeksizin 2 ay sonra çıkarılarak spesmen yapıldı. Çalışma-1 grubundaki tavşanların nazal septumlarında bilateral mukoperikondrium elevasyonu uygulandı, L sitrat korunacak şekilde kıkırdak septumun orta kısmı çıkartıldı. Çalışma-2 grubundaki tavşanlarda da bilateral mukoperikondrium elevasyonu uygulandı yine L sitrat korunacak şekilde kıkırdak septumun orta kısmı çıkarıldı ve çıkarılan kıkırdak parçası ezilerek yerine yerleştirildi. Kontrol, Çalışma-1 ve Çalışma-2 grubundaki tavşanlar 8.haftanın sonunda sakrifiye edildi ve nazal septumları çıkarılarak spesmen yapıldı. Oluşan değişiklikleri değerlendirmek amacıyla nazal mukozal epitel silia kaybı, goblet hücre kaybı, mukozal ödem, seröz bez kaybı, subepiteliyal vasküler konjesyon, lamina propriada kollajen fibril artışı ve nazal mukozal inflamasyona bakıldı. Ayrıca bazı gruplarda nazal mukoza kalınlığı, nazal septum kalınlığı ve nazal mukozal perikondriyum kalınlıklarıda değerlendirildi. Bu parametreler hem kontrol grubu ile hem de çalışma grupları ile karşılaştırıldı.Bulgular: Siliyer kayıp açısından Çalışma-1 ve Çalışma-2 gruplarında silier kayıp skoru kontrol grubuna göre daha yüksekti (p<0.001 ve p=0.002). Çalışma grupları arasında silier kayıp açısından anlamlı fark yoktu (p=0.383). Gruplar arasında goblet hücre sayıları açısından kontrol grubuna göre Çalışma-1'de goblet hücre sayısı daha az saptandı (p=0.003). Kontrol ile Çalışma-2 arasında ve Çalışma-1 ile Çalışma-2 arasında ise anlamlı fark yoktu (p=0.061 ve p=0.273). Gruplar arasında ödem skorları ve vasküler konjesyon skorları açısından anlamlı fark bulunamadı (p=0.067, p=0.417). Gruplar arasında lamina propriada kollajen fibril artışı kontrol grubuna göre sırasıyla; Çalışma-1 ve Çalışma-2'de daha yüksekti (p=0.002 ve p=0.002). Çalışma-1 ve Çalışma-2 arasında ise istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı(p=0.620). Gruplar arasında inflamasyon skorları açısından anlamlı fark elde edilemedi(p=0.097). Gruplar arasında mukoza kalınlığı ortalamaları benzer bulundu (p=0.788). Kontrol grubuna göre Çalışma-2'nin perikondriyum kalınlığı daha fazla bulundu (p<0.001). Kontrol grubu ile Çalışma-2 arasında nazal septum kalınlığı açısından anlamlı fark görülmedi (p=0.641). Sonuç: Septoplasti sonrasında mukozada oluşan histopatolojik değişiklikler bazı hastalarda burunda kuruma, kabuklanma ve burun tıkanıklık şikâyetlerinin devam etmesini destekleyici bulgular olarak ilişkilendirilmiştir Anahtar Kelimeler: Nazal mukoza, septolasti, histopatoloji

Purpose: To justify the effects of septoplasty methods on septal mucosa through the application on rabbit model.Material and Methods: In the study, 21 New Zealand rabbits were used. 7 of the rabbits were used in the control group while 7 of them were used for study-1 group and the remaining 7 were used for study-2 group. Specimen was collected from the septums of rabbits in the control group without elevating bilateral mucoperichondrium. Elevation of bilateral mucoperichondrium from nasal septums was applied on the study-1 group of rabbits; that is, middle part of the cartilaginous septum was removed by preserving the L-sitrat. Elevation of bilateral muco perichondrium from nasal septums was also applied on the study-2 group of rabbits and the middle part of the cartilaginous septum was removed by preserving the L-sitrat; but the removed piece of cartilage was relocated by smashing. Rabbits in the control, study-1 and study-2 groups were sacrificed at the end of the 8th week and specimen was collected from the nasal septums. In order to evaluate the changes, the loss of nasal mucosal epithelium cilia, the loss of goblet cells, mucosal swelling, the loss of serous glands, subepithelial vascular congestion, the increase in collagen fiber in lamina propria and nasal mucosal inflammation were examined. Furthermore, thickness of nasal mucosa, nasal septum and that of nasal mucosal perichondrium was checked in some groups. These parameters were compared to those in the control group and study groups.Findings: The score of cilia loss was higher in stduy-1 and study-2 groups than control group (p<0.001 and p=0.002). There was not a significant difference between study groups (p=0.383). In terms of the numbers of goblet cells in groups, study-1 had fewer goblet cells than the control group (p=0.003). There was not a remarkable difference between control group and study-2 and between study group 1 and 2 (p=0.061 and p=0.273). There was not a considerable difference among groups in terms of the scores of swelling (p=0.067). There was not a pointed difference between groups in terms of the score of vascular congestion (p=0.417). Among the groups, in terms of the increase in collagen fiber in lamina propria, the findings were as follows: the increase in collagen fiber in lamina propria in study-1 and study-2 was higher (p=0.002 and p=0.002). There was no statistically noticeable difference between study-1 group and study-2 group (p=0.620). There was not a marked difference among groups in terms of inflammation scores (p=0.097). The averages of mucosal thickness among groups were similar (p=0.788). The thickness of perichondrium was substantially higher in study-2 group than the control group from a statistical perspective (p<0.001). There was not an outstanding difference between control group and study-2 group in terms of nasal septum thickness (p=0.641). Result: It must be taken into consideration that the patients may suffer from mucosal dryness and nasal crusting caused by septoplasty and that complaints about nasal obstruction may continue after the operation.Key Words: Nasal mucosa, septoplasty, histopathology