Postmenopozal osteoporozlu kadınlarda kinezyofobi sıklığı ve postmenopozal kadınlarda kinezyofobinin ağrı, yaşam kalitesi, depresyon ile ilişkisi

Abstract

Amaç: Postmenopozal osteoporoz hastalarında kinezyofobi varlığı ve postmenopozal kadınlarda kinezyofobinin yaşam kalitesi, depresyon ile ilişkisini incelemek amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Kliniğine başvuran 50-75 yaş arası, en az son 6 ay içerisinde DXA çekimi yapılmış olan postmenopozal kadınlardan dışlama kriterlerine sahip olmayan 100 hasta çalışmaya alınarak T skoru <-2,5 SD olanlar Grup 1, T skoru >-2,5 SD olan ve önceden osteoporoz tedavisi hiç almamış olan hastalar Grup 2 olarak iki gruba ayrıldı.Hastaların sosyodemografik özellikleri sorgulanarak her iki grupta ağrı düzeyi Vizüel Analog Skala, yaşam kalitesi düzeyi Avrupa Osteoporoz Derneği Yaşam Kalitesi Anketi, kinezyofobi düzeyi TAMPA kinezyofobi ölçeğiyle, depresif duygu durum varlığı Beck Depresyon Ölçeği ile değerlendirildi.Bulgular: Grupların Tampa Kinezyofobi Skalası ortalamaları benzerdi ve gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0,536). Postmenopozal kadınların ortalama TKS düzeyi ile yaş, kardiyak hastalık, yaşam kalitesi, ağrı, depresyon arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde pozitif korelasyon, eğitim ve hipertansiyon ile arasında negatif korelasyon saptandı (p<0.05). Hastaların TKS ortalamaları ile boy, vücut ağırlığı, vücut kitle indeksi, diabetes mellitus, vertigo, tiroid bozuklukları, D vitamini, düşme sıklığı, osteoporoz süresi ve osteoporoz hakkında bilgi düzeyi arasında istatistiksel olarak anlamlı korelasyon saptanmadı (p>0,05).Sonuç: Postmenopozal kadınlarda kinezyofobinin ileri yaş, düşük eğitim düzeyi, ağrı ve depresif durum ile ilişkili olduğu ve yaşam kalitesi düştükçe kinezyofobinin arttığı görüldü. Postmenopozal olup DXA sonucuna göre osteoporoz tanısı alan kadınlarda aynı yaş grubundaki osteoporoz tanısı almamış kadınlardan daha fazla düşme korkusu olmadığı görüldü.Anahtar kelimeler: osteoporoz, kinezyofobi, ağrı, depresyon, yaşam kalitesi

Purpose: The aim of this study is to investigate the prevalence of kinesiophobia in postmenopausal osteoporosis patients and the relationship between kinesiophobia with quality of life and depression in patients with postmenopausal women.Materials and Methods: One hundred patients who did not have exclusion criteria from postmenopausal women who had undergone DXA at least in the last 6 months who were admitted to the our clinic were included in the study. Patients were divided into two groups as with a T score of <-2.5 SD, Group 1; T score> -2.5 SD and who had not received any prior osteoporosis treatment, Group 2.The sociodemographic characteristics of the patients were questioned. In both groups, the pain level by visual analog scale, the level of kinesiophobia by TAMPA kinesiophobia scale and the presence of depressive mood by Beck Depression Scale was assessed.Results: Tampa kinesiophobia scale (TKS) averages were similar and no statistically significant difference was found between the groups (p=0,536). There was a statistically significant positive correlation between mean TKS level of postmenopausal women and age, cardiac disease, quality of life, pain, depression, negative correlation between education and hypertension (p<0.05). No statistically significant correlation was found between the mean values of TSS and height, body weight, body mass index, diabetes mellitus, vertigo, thyroid disorders, vitamin D, frequency of fall, duration of osteoporosis and knowledge about osteoporosis (p>0,05).Conclusion: In postmenopausal women, kinesiophobia was associated with advanced age, low level of education, pain and depressive condition and as the quality of life decreased, it was observed that kinesiophobia increased.