Akciğer adenokarsinomlarında ros1 gen yeniden düzenlenmesinin floresan insitu hibridizasyon (FİSH) ve immünohistokimyasal yöntemle araştırılması

Abstract

Akciğer adenokarsinomu tanısı alan hastaların yaklaşık %2'si ROS1 gen yeniden düzenlenmesine sahip olup hedefe yönelik tedaviye adaydır. Amacımız kendi toplumumuzda ROS1 mutasyonu olan tümör alt grubunu belirlemek, bu hasta grubunun özelliklerini tespit etmek yanısıra ROS1 gen yeniden düzenlenmesi varlığını değerlendirmede immunohistokimya (İHK) ve Floresans insitu hibridiasyon (FİSH) teknikleri arasındaki uyum oranını araştırmak ve rutin değerlendirmede kullanılabilecek algoritmaları belirleyerek literatüre katkı sağlamaktır.Çalışmamıza 260 akciğer adenokarsinomu hastası alınmıştır. Hastaların demografik bilgileri, tanı anındaki tümör evreleri, son görülme tarihleri, ölmüşse ölüm tarihi gibi bilgileri, Epidermal büyüme faktörü reseptörü (EGFR) ve Anaplastik lenfoma kinaz (ALK) mutasyon durumları dosyalarından kaydedilmiştir. Yeterli tümör hücresi olan 226 hasta değerlendirmeye alınmış ve bütün hastalara FİSH ROS1 ve İHKsal ROS1 uygulanmıştır. Bu testlerin öncesinde bazı tümör dokuları makrodiseksiyon yapılarak yeniden bloklanmıştır.Hastaların %81,5'i erkek, %18,5'i kadındır. Hastaların yaş aralığı 29-89 olup ortalama yaş 61,4'tür. En sık izlenen alt tipler asiner (%39,8) ve solid (%34,9) paternlerdir. Vakaların %57,4'ü tanı anında evre IV'tür. Genel olarak hastaların medyan sağ kalım süresi 22,8 aydır. EGFR mutasyon oranı %12,3, ALK mutasyon oranı %3,81'dir. ROS1 gen yeniden düzenlenmesi FİSH ile pozitif tek hasta lenf düğümü metastazından tespit edilmiş olup erkek ve 62 yaşındadır. Hastanın 40 paket yıl sigara kullanma öyküsü mevcuttur. Solid patern izlenmitir. Hastanın genel sağ kalımı 3,5 aydır. Ayrıca iki hastada ROS1 İHK ile (+1) boyanma izlenmiştir. İHKsal ROS1'in tanı koyma gücü zayıf bulunmuş ancak ROS1 gen yeniden düzenlenmesi negatif olan hastaları bulma gücü %99'dur.ROS1'in EGFR ve ALK mutasyonu olmayan akciğer adenokarsinomlu hastalarda varlığının araştırılması önemlidir. Tarama testi olarak standartları belirlenmiş, güvenirliliği laboratuvara özgü şartlar altında test edilmiş İHK kullanılması daha ekonomik ve pratik olacaktır.

Approximately 2% of the lung adenocarcinoma patients have ROS1 gene rearrangement and they are candidates of targeted therapy. Our aim is to determine the tumor subgroup having ROS1 gene rearrangement in our population and their characteristics, to investigate the correlation between immunohistochemistry (IHC) and fluorescence in situ hybridization (FISH) techniques for ROS1 gene rearrangement and to contribute to the literature by determining the algorithms that can be used for routine evaluation.The account of patients with lung adenocarcinoma included to our study was 260. Demographic findings, tumor stages at the time of diagnosis, last seen date, date of death, Epidermal growth factor receptor (EGFR) and Anaplastic lymphoma kinase (ALK) mutations were recorded from patient charts. Totally, 226 patients with adequate tumor cells were evaluated for FISH ROS1 and IHC ROS1. Before these tests, some tumor tissue samples were reprocessed by macrodissection.Male patients account for 81.5% and females were 18.5%. The age range of the patients was 29-89 and the mean age was 61.4. The most common seen subtypes were aciner pattern (39.8%) and solid pattern (34.9%). At the time of diagnosis, 57.4% of the cases were stage IV. Median survival time of the patients was 22.8 months. The EGFR mutation rate was 12.3% and the ALK mutation rate was 3.81%. ROS1 gene rearrangement was detected at a 62 year-old male patient from the metastatic lymph node biopsy. He had 40 pack-year smoking history. A solid pattern was seen. The patient's overall survival was 3.5 months. Additionally in two patients, (+1) staining was observed with ROS1 IHC. The diagnostic power of ROS1 was found weak. However, patients without ROS1 rearrangement was determined reliably in 99% by ROS1 IHC.It is important to investigate the presence of ROS1 in lung adenocarcinoma patients without EGFR and ALK mutations. It would be more economical and practical to use IHC which has been tested for reliability under laboratory-specific conditions and established as a screening test.