Isparta il merkezi kan donörlerinde GBV-C/HGV prevalansı ve HBV ve HCV ile koinfeksiyonunun araştırılması

Abstract

GB virus C/hepatit G virus (GBV-C/HGV) sıklıkla kronik hepatit B ve hepatit C infeksiyonlu hastalarda birlikte bulunan, yeni keşfedilmiş bir flavivirusdur. Biz HBV ve HCV infeksiyonlu hastalarda HGV RNA ve geçirilmiş infeksiyon belirteci olan E2 zarf proteinine karşı oluşmuş antikorların prevalansını araştırdık ve kan donörlerindeki prevalans ile karşılaştırdık. Çalışma grubu 60 kan donörü, 50 HBV infeksiyonlu ve 50 HCV infeksiyonlu hastalardan oluşturuldu. Serum örnekleri real time polimeraz zincir reaksiyonu ile HGV RNA ve ticari enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) ile HGV E2 antikorlarının varlığı için test edildi. HGV RNA için real time PCR sisteminin sensitivitesi 101 kopya/ml. Kan donörlerinin serumlarında GBV-C/HGV RNA %1.66 ve HGV E2 antikorları %6.66 olarak tespit edildi. HBV (%4) ve HCV (%4) infeksiyonlu hastalardaki HGV RNA prevalansı kan donörlerindeki prevalanstan yüksek olmasına rağmen, bu durum istatistiksel olarak anlamlı değildi. HBV (%6) ve HCV (%4) infeksiyonlu hastalardaki HGV E2 prevalansı kan donörlerindeki prevalanstan farklı bulunmadı. Kan transfüzyon hikayesi olmamasına rağmen, bizim bölgemizin kan donörlerinde geçirilmiş ve geçirilmekte olan infeksiyon (viremi ve/veya HGV antikor) belirteçleri yüksek oranlar da (%8.33) tespit edilmiştir. Bundan dolayı, bizim sonuçlarımız HGV infeksiyonunun sadece kan transmisyonu ile değil ayrıca, aile içi ilişki, seksüel geçiş gibi diğer transmisyon yollarının da kullanıldığını göstermektedir. Bütün HGV viremili hastaların hiçbirinde ELISA ile anti-HGV seropozitifliği tespit edilemedi. HGV viremisinin kaybolması genellikle anti-E2 antikorlarının ortaya çıkması ile paraleldir ve bu antikorlar reinfeksiyona karşı koruyucu olarak görülmektedir. Sonuç olarak, bizim çalıştığımız HBV ve HCV infeksiyonlu hasta gruplarında HGV infeksiyonunun prevalansı düşük oranlarda tespit edildi. Seksüel ilişki ve aile içi bulaş yolunun HGV infeksiyon bulaş mekanizmasında etkili olduğu desteklenmiştir. İnfekte kan alıcılarında, ortaya çıkan karaciğer ve karaciğer dışı olaylarda HGV'nin potansiyel rolünü açıklamak ayrıca, infeksiyon seyrinin belirlenmesinde ve konak ve viral faktörler arasındaki karşılıklı etkileşmeyi daha iyi tespit etmek için daha kapsamlı ve çok merkezli çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.Anahtar kelimeler : GBV-C/HGV, viral hepatit, kan donörleri, prevalans.

Investigation of Prevalence of GBV-C/HGV in Blood Donors and Coinfection HB V and HCV in İsparta. GB virus C/hepatitis G virus (GBV-C/HGV) is a recently discovered flavivirus, which has been found frequently in patients with chronic hepatitis B and C. We investigated the prevalence HGV RNA and of antibodies to the envelope 2 antigen (anti-E2), a marker of past infection, in patients with HCV and HBV infection, and compared it with the prevalence in blood donors. The study group consisted of 50 patients with HBV infection, SO patients with HCV infection, and 60 blood donors. Serum samples were tested for the presence of HGV RNA by real time polymerase chain reaction (PCR) and for anti-E2 by a commercial enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). The sensitivity of the real time PCR system for HGV RNA was 101 copies/ml. GBV-C/HGV RNA was present in the serum from 1.66% of the blood donors, and anti-HGV E2 antibodies could be detected in 6.66% of the samples. Prevalence of HGV RNA in patients with HBV (4%) and HCV (4%) infection were found higher than the blood donors despite it was not significant statistically. The prevalence of anti-E2 antibodies in patients with HBV (6%) and HCV (4%) infection were not different from blood donors (6.66%). Evidence of previous or current infection (viremia and/or antibody to E2) was detected in 8.33% of blood donors, indicating that GBV-C/HGV infection appears to be common among blood donors of our region, even in the absence of blood transfusioa Thus, our results indicate that HGV is transmissible not only by blood transfusion but also by other transmission route such as sexual and intrafamilial transmission. None of all patients with HGV viremia was determinated anti-HGV seropozitivity by ELISA. The clearance of viremia generally parallels the appearance of anti-E2 antibodies, which seem to have a protective role aganist reinfection. In conclusion, prevalence of GBV-C/HGV infection was lower rate in our patients with HBV and HCV infection. These findings indicating that sexual and intrafamilial transmission play to role transmission of HGV infection. Further studies are needed to better define the possible interplay between viral and host factors in determining the outcome of infection, and to explore the potential role of GBV- C/HGV in inducing extrahepatic manifestations in infected blood recipients.Key words: GBV-C/HGV, viral hepatitis, blood donors, prevalence.