Elektroliz yöntemiyle sodyum hipokloritin kullanımının doku çözücülüğü ve antimikrobiyal aktivitesi üzerine etkisi

Abstract

Antimikrobiyal aktivite ve doku çözücü etkisinden dolayı sodyum hipoklorit (NaOCl) endodontik yıkamada en fazla ortak kullanılan maddedir. Sodyum hipokloritin dünya çapında kök kanalı yıkama materyali olarak kullanımının başlıca sebebi pulpa çözücülük etkisi ve antimikrobiyal aktivitesidir. Tıp ve diş hekimliğinde sodyum hipoklorit bügün ve tarihte de popüleritesini korumaktadır. Dakin ilk kez tamponlanmış ve dilue edilmiş % 0,5 lik sodyum hipokloriti pH 9 da I. Dünya Savaşı boyunca antiseptik yara yıkama solüsyonu olarak kullanmıştır. Walker, Grossman ve Meiman A. %1 lik gibi düşük konsantrasyonlu sodyum hipokloritin biyolojik uyumluluğunu ortaya koymuşlardır. Başarılı bir kanal tedavisi kemomekanik debridmanın kanaldan iyi uzaklaştırılmasına bağlıdır. Enstrumanlar ana kök kanalındaki kanal içeriğinin çoğunu temizlese de, kök kanal sistemindeki bütün alanlarda irrigasyon vazgeçilmez bir rol oynamaktadır, özellikle bu bölgeler enstrumanlar için ulaşılamazsa. İrrigantlardan en çok istenen özellikler; onların doku çözücü yeteneği, antimikrobiyal etkisi ve düşük toksisitesidir. Sodyum hipokloritin antimikrobiyal ve doku çözücü aktivitesinin iyi bilinmesinden dolayı en çok ortak kullanılan endodontik irriganttır. Sodyum hipokloritin çözücü etkisi konsantrosyon, hacim ve solüsyonun temas zamanına bağlı olduğu kadar onu tahrik eden metodlarda doku çözücülüğü üzerine etkilidir. Fakat yüksek konsantrasyonlar periapikal doku için potansiyel toksiktir. Ayrıca %2,5 ve % 5,25 konsantrasyondaki hipoklorit solüsyonunun dentin ile temasından sonra, mikro sertliğini azaltmak ve pürüzlülüğünü artırmak gibi mekanik özelliklerini değiştirdiği rapor edilmiştir. Pécora ve arkadaşları sodium hipokloritin dinamik balansını şu reaksiyon formülüyle göstermişlerdir.NaOCl + H2O = NaOH + HOCl = Na+ + OH- + H+ + OCl-. Bu çalışma sodyum hipokloritin klasik konsantrasyonlarını, ısı ve ajitasyonla birlikte etkisinin doku çözücülüğü ve antimikrobiyal aktivitesi üzerine etkisini karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Sodyum hipoklorit elektroliz metoduyla kullanılacak ve sonuçlar klasik sodyum hipoklorit konsantrasyonları ve diğer etkinliğini artıran yöntemlerle karşılaştırılacak. Klasik etkinliği artıran bu metodlar; sonik etki, ultrasonik etki, sıcaklık, tahrik ve yüksek konsantrasyonlardır. Sodyum hipokloritin elektroliz yöntemiyle birlikte kullanımı ile ilgili daha önce yayımlanmış bir literatür bulunmamaktadır. Sodyum hipokloritin elektroliz yöntemi ile kullanımı anlamlı bir farklılık oluşturacak olursa, bu sodyum hipokloritin aktivitesini artıran yeni bir metod olacaktır.Bu deneysel çalışmalar iki bölüm halinde olacak. Biri sodyum hipokloritin doku çözücülüğü diğeri ise antimikrobiyal aktivitesi üzerine olacak. Doku çözücülük deneyleri sığır kası üzerinde yapılacaktır. Antimikrobiyal aktivite deneyleri çekilmiş insan dişleri üzerinde yapılacak.

Sodium hypochlorite (NaOCl) is the most commonly used endodontic irrigant because of its antimicrobial and tissue-dissolving activity. The worldwide use of sodium hypochlorite as a root canal irrigating solution is due mainly to its efficacy for pulpal dissolution and antimicrobial activity. Sodium hypochlorite is popular today and has an extensive history in medicine and dentistry. Dakin first recommended the use of buffered and dilutedNaOCl (0.5% at pH 9) as an antiseptic solution to irrigate wounds during World War I. Walker, Grossman and Meiman A. less concentrated solution, such as 1% sodium hypochlorite, presents acceptable biological compatibility. Success in endodontic treatment depends to a great extent on chemomechanical debridement of the canals. Although instruments remove most of the canal contents in the main root canal area, irrigation plays an indispensable role in all areas of the root canal system, in particular those parts that are inaccessible for instrumentation. The most favorable features of irrigants are their tissue-dissolving ability, antimicrobial effect, and low toxicity. Sodium hypochlorite is the most commonly used endodontic irrigant because of its well-known antimicrobial and tissue-dissolving activity. The dissolving capability of sodium hypochlorite relies on its concentration, volume, and contact time of the solution but also agitation methods is effect on the tissue-dissolution too. However, high concentrations are potentially toxic for periapical tissue. Also, changes in mechanical properties such as decreased microhardness and increased roughness of radicular dentin have been reported after exposure to sodium hypochlorite in concentrations of 2.5% and 5.25%. Pécora et al. reported that sodium hypochlorite exhibits a dynamic balance as is shown by the reaction: NaOCl + H2O = NaOH + HOCl = Na+ + OH- + H+ + OCl-. The aim of this study will evaluate and compare the effects of conventional concentration, temperature, and agitation on the tissue-dissolving ability and antimicrobial activity of sodium hypochlorite. Sodium hypochlorite will use with electrolysis metod and results will compare with conventional sodium hypochlorite solution consantrations and other augmentative methods. These conventional augmentative methods are sonic effect, ultrasonic effect, heat, agitation and high consantrations. There is no published literature about using sodium hypochlorite with electrolysis before. If will be significant difference by using electrolysis method with sodium hypochlorite, it will be a new method for increasing activity of sodium hypochlorite.These experimental studies will be in two parts. One about tissue dissolution and other about antimicrobial activity of sodium hypochlorite. In tissue dissolution experiments will be on bovine muscle parts. Antimicrobial activity experiments will be on human extracted teeth.