Tip 2 diyabetik hastalarda kinezyofobik inançların yaşam kalitesi üzerine etkisi

Abstract

Tip 2 Diyabetik Hastalarda Kinezyofobik İnançların Yaşam Kalitesi Üzerine Etkisi. Fiziksel aktivite ve egzersiz hem diyabet riskli gruplarda hastalık gelişmini önler ve koruyucudur hem de diyabet bakımı ve tedavisinin önemli bir parçasını oluşturmaktadır. Özellikle günümüz teknik gelişmeleri azalan motor aktiviteye sebep olmaktadır. Motor aktivitenin ve hareketin azalması da bireyin adaptasyon potansiyelinde bozulmalara yol açmaktadır. Bu durum fiziksel aktivite/egzersiz davranışında değişiklik sağlayamayan bireylerin yaşam kalitesinde bozulma ile sonuçlanmaktadır. Bu çalışmanın amacı tip 2 diyabetik hastalarda kinezyofobik inançları belirlemek ve kinezyofobik tutumların yaşam kalitesine olan etkisini incelemektir. Örneklem 1 yıldan uzun süredir tip 2 diyabet tanısı almış 18-65 yaş aralığında 400 kişi olarak belirlenmiştir. Olgular bireysel özellikler formu, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (kısa form), Bilişsel Davranışçı Fiziksel Aktivite Ölçeği, EQ-5D Yaşam Kalitesi Ölçeği ve Kinezyofobi Nedenleri Ölçeği ile değerlendirildi. Olgularımızın kinezyofobik tutuma en fazla sebep olan alt boyutu 'Bireysel Uyarılma İhtiyacı' en az sebep olan alt boyut 'Motor Yatkınlıkların Öz Değerlendirmesi' oldu (p<0,005). Kinezyofobik tutumun anlamlı tahmin edicileri meslek, tedavi şekli, düzenli egzersiz varlığı, bilişsel davranışçı fiziksel aktivite düzeyi, yaşam kalitesi alt parametrelerinden ağrı/rahatsızlık ile anksiyete/depresyon olarak belirlendi (p<0,005). Kinezyofobik tutumdaki değişime en fazla sebep değişken düzenli egzersiz varlığı olarak belirlendi (p<0,05). Sonuç olarak, tip 2 diyabetik hastaların anksiyete ve depresyon düzeyleri azaldıkça kinezyofobik tutumları azalmıştır. Fiziksel aktivite ve bilişsel davranışçı fiziksel aktivite düzeyleri azaldıkça kinezyofobik tutumları artmış, yaşam kaliteleri bozulmuştur(p<0,05).Anahtar Kelimeler: diyabet, kinezyofobi, yaşam kalitesi, fiziksel aktivite

The Effect of Kinesiophobic Beliefs on Quality of Life in Type 2 Diabetic Patients. Physical activity and exercise are both preventive and protective of disease development in diabetic patients and are an important part of diabetes care and treatment. Especially today technical developments cause decreasing motor activity. Reduction of motor activity and movement leads to deterioration in the adaptation potential of the individual. This condition results in a deterioration in the quality of life of individuals who cannot change their physical activity / exercise behavior. The aim of this study was to determine the kinesiophobic beliefs in type 2 diabetic patients and to investigate the effect of kinesychophobic attitudes on quality of life. The sample was determined as 400 people between 18-65 years of age who were diagnosed with type 2 diabetes for more than 1 year. The subjects were evaluated with the form of individual characteristics, The Hospital Anxiety and Depression Scale, The International Physical Activity Questionnaire (short form), The Cognitive Behavioral Physical Activity Scale, The EQ-5D Quality of Life Scale, and the Kinesiophobia Causes Scale. The sub-dimension which the most causes the kinesiophobic attitude of our cases is the Individual Arousal Need, and the sub-dimension which the least causes the kinesiophobic attitude was Self Assessment of Motor Predispositions (p<0,05). Significant predictors of kinesiophobic attitude were occupation, treatment modality, presence of regular exercise, level of cognitive behavioral physical activity, anxiety / depression and pain / discomfort from quality of life sub-parameters(p<0,05). The variable which the most reason for the change in kinesiophobic attitude was regular exercise presence(p<0,05). As a result, the kinesiophobic attitudes of type 2 diabetic patients decreased as anxiety and depression levels decreased. As the physical activity and cognitive behavioral physical activity levels decreased, their kinesiophobic attitudes increased and their quality of life was impaired (p<0,05).Keywords: diabetes, kinesiophobia, quality of life, physical activity