Retina ven tıkanıklığına bağlı makula ödemi tedavisinde kullanılan anti-VEGF ilaçlar ve deksametazon implantı arasında geçişler yapılan hastaların anatomik ve fonksiyonel sonuçları

Abstract

Çalışmamızda RVT'ye bağlı gelişen makula ödemi tedavisinde kullanılan intravitreal anti-VEGF ilaçlar ve deksametazon implantı arasında geçişler yapılan hastalar ve sadece anti-VEGF yapılan hastaların SMK, TMH ve EİDGK sonuçlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. 2015-2018 yılları arasında kliiğimizde takip edilen, RVT tanısı alan ve eşlik eden makula ödemi olan ve takip süresi en az 12 ay olan ve muayene bulguları eksiksiz olan hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Çalışmamızda toplamda 61 hastanın 61 gözü anti-VEGF–deksametazon, deksametazon–anti-VEGF ve sadece anti-VEGF yapılanlar olarak 3 grupta incelendi. Olguların demografik ve klinik özellikleri bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak fark yoktu (p>0.05). Hastaların gruplar üzre takip süreleri sırasıyla 19, 20 ve 13 ay olup 1. grupta geçiş 11. ayda, ikinci grupta ise 9.65. ayda yapıldı. Ortalama enjeksiyon sayıları anti-VEGF grupunda 4.4, anti-VEGF–deksametazon grupunda: 4,1 anti-VEGF, 2.1 deksametazon, deksametazon–anti-VEGF grubunda: 1.9 deksametazon, 4.4 anti-VEGF idi. Anti-VEGF grubunda hem RVKT, hem de RVDT altgrubunda anatomik, fonksiyonel değerlerde istatistiksel anlamlı düzeyde kazanım mevcut idi (p<0.05). Anti-VEGF–deksametazon grubunda RVKT ve RVDT tıkanıklığı altgruplarında geçiş sonrasında geçiş öncesine ve hastanın ilk muayenedeki değerlerine göre anatomik olarak anlamlı kazanım olduğu görüldü (p<0.05). EİDGK ise RVKT altgrubunda değişiklik olmasa da (p>0.05), RVDT'de anlamlı artış görüldü (p<0.05). Deksametazon – anti-VEGF grubunda RVKT hastalarında geçiş sonrasında anatomik olarak düzelme olsa da (p<0.05), fonksiyonel değerlerde anlamlı değişiklik saptanmadı. Bu grupta RVDT hastalarında deksametazon implantı yapıldığı sürede SMK ve TMH değerlerinde anlamlı kazanım olup, bu geçiş sonrasında da korunmuştur (p<0.05). EİDGK' de ise geçiş öncesi ve sonrasında değişiklik saptanmadı (p>0.05). Sonuç olarak geçiş yapılan her iki grupta geçiş sonrasında anatomik olarak anlamlı değişiklik olsa da, EİDGK' de farklılık saptanmadı. Anatomik ve fonksiyonel kazanımlar açısından gruplar arasında istatistiksel olarak farklılık yoktu (p>0.05). Ancak ortalama olarak en fazla artış anti-VEGF grubunda idi. Geçiş yapılan gruplarda anti-VEGF yapılan dönemlerde harf kazanımı deksametazon implantına göre daha fazla idi. Deksametazon implantının pozolojisinin 6 ayda bir enjeksiyon şeklinde olmasının bu grubun sonuçlarını önemli miktarda etkilediğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Retina Ven Kök Tıkanıklığı, Retina Ven Dal Tıkanıklığı,geçişler, aflibersept, ranibizumab, deksametazon implantı

In our study, we aimed to compare the results of CMT, TMV and BCVA between the patients who underwent only intravitreal anti-VEGF treatment and patients who underwent switch of intravitreal anti-VEGF drugs and dexamethasone implant for the treatment of macular edema secondary to RVO. The files of the patients who were followed-up in our clinic for 2015-2018, who were diagnosed macular edema secondary to RVO and who had a follow-up period of at least 12 months and complete examination findings were reviewed retrospectively. In our study, 61 eyes of 61 patients were examined in three groups as anti-VEGF – dexamethasone, dexamethasone – anti-VEGF and only anti-VEGF. There was no statistically significant difference between the groups in terms of demographic and clinical features (p> 0.05). The follow-up period of the patients respectively was 19, 20 and 13 months with modulation in 11. month in 1st group and 9.65 month in 2nd group. The anti-VEGF group had 4.4, anti-VEGF-dexamethasone group had: 4.1 anti-VEGF, 2.1 dexamethasone, dexamethasone-anti-VEGF group had: 1.9 dexamethasone, 4.4 anti-VEGF injections. In anti-VEGF group there was statistical difference in anatomical, functional outcomes in CRVO and BRVO subgroups (p <0.05). In the anti-VEGF – dexamethasone group, there was an anatomically significant difference after the switch in the CRVO and BRVO subgroups by comparison with the pre-switch and initial examination (p <0.05). Although BCVA did not change in CRVO subgroup (p> 0.05), there was a significant increase in BRVO patients (p<0.05). Although there was a significant better anatomic outcome in the Dexamethasone - anti-VEGF group in patients with CRVO (p <0.05), there was no significant change in functional parameters. In this group, during the dexamethasone implantation in BRVO patients, significant differences were obtained in the values of CMT and TMV and were preserved after the switch (p <0.05). There was no change in BCVA before and after the switch (p> 0.05). As a result, although there was an anatomically significant change after the switch in both groups, there was no difference in BCVA. There was no statistically significant difference between the groups in terms of anatomic and functional outcomes (p> 0.05). In both switch groups the ETDRS letter gain was higher in anti-VEGF treatment period than dexamethasone period. We think that the posology of the dexamethasone implant injection once in every 6-month significantly affects the results of this group.Keywords : Central Retinal Vein Occlusion, Branch Retinal VeinOcclusion,switch, aflibercept, ranibizumab, dexamethasone implant