2000 sonrası Türkiye`de yoksulluk ve yoksullukla mücadele politikaları

Abstract

Son yıllarda yoksulluk olgusunun küresel bir sorun haline gelmesi, araştırmacıların ve özellikle siyasi çevrelerin yoksulluğa ayrı bir önem vermesine neden olmuştur. Bu çalışmada, özellikle 2000 yılı sonrasında Türkiye'de yoksulluk ve yoksullukla mücadele politikaları incelenmektedir. Buna ek olarak Türkiye'de yaşanan ekonomik krizler ve yoksulluk ilişkisi incelenmekte ve krizlerin zaten yoksulluk içinde yaşayan kesimlere nasıl yansıdığı ve bu sorunlara yönelik getirilen uygulamalar analiz edilmektedir.Bu çalışmanın amacı, yoksullukla mücadele konusunda, eğitim, sağlık, barınma, kentlerde iş imkânlarının arttırılması, yetişkin eğitimi, mesleki eğitim kursları, nakit gelir desteği gibi ekonomik ve sosyal politikaları incelemektir. İlgili kurum ve kuruluşlar ile sosyal politika programları, yoksulluğu önleyememekte, ancak yoksulluğun yol açtığı sorunları kısmen telafi etmektedir.Genel olarak değerlendirildiğinde, yoksul olan fertlerin sosyal politika uygulamalarına erişebilmesinde kolaylık sağlanması, kurum ve kuruluşların daha organize hareket etmesi ve daha işlevsel olması, bireylere düzenli gelir desteği sağlanması, ayrıca daha yapısal ve kapsamlı programlar geliştirilerek gelir elde etmelerinin sağlanması ve yoksulluğun önlenmesine ilişkin makro düzeyde politika ve programlar üzerinde yoğunlaşılması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

The fact that poverty phenomenon has become a global problem in recent years has led researchers and especially political environment to give more importance to the poverty. In this study, poverty and poverty alleviation policies in Turkey are examined particularly after the year 2000. It is additionally examined the relationship between economic crisis and poverty experienced in Turkey and reflections of the crisis on the segments already living in poverty and the applications made to these problems are analyzed.The purpose of this study is to examine increasing education, health, housing, and employment opportunities in urban areas in the struggle against poverty, and adult education, vocational training courses, economic and social policies such as cash income support. Related institutions and social policy programs are not able to prevent poverty, but they compensate partially, the problems caused by poverty.When overall evaluation made, making access easy to the social policy for the poor individuals, institutions and organizations acting more organized and being more functional, providing regular income support to individuals, additionally, generating revenue by developing more structured and comprehensive programs and focusing should be on macro-level policies and programs to prevent poverty has been concluded