Kanser hastası çocuklara informal bakım verenlerde merhamet yorgunluğunun betimlenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, kanser hastası çocuklara informal şekilde bakım veren bireylerin merhamet yorgunluğu ile ilgili durumlarının betimlenmesidir.Gereç ve Yöntem: Araştırma niteliksel fenomenolojik modelde yürütülmüştür. Araştırmaya Çocuk Onkoloji ve Hematoloji Servisinde kanser hastası çocuğa bakım veren 20 kişi katılmıştır. Literatür ışığında yarı yapılandırılmış görüşme formu derinlemesine görüşme tekniği ile uygulanmıştır. Veriler MAXQDA ile kodlanmış ve tematik analiz ile çözümlenmiştir. Bulgular: Görüşmelerde kanser hastası çocuğa bakım veren bireylerin çocuklarına karşı yoğun bir empatik davranış sergiledikleri ve çocuklarının travmatik yaşantılarına uzun süre boyunca maruz kaldıkları saptanmıştır. Merhamet yorgunluğunun nedensel modelinde yer alan kişiye maruziyet, uzun süreli maruziyet, yaşamın aksama derecesi ve travmatik yaşantı bileşenlerin bakım veren kişileri olumsuz bir şekilde etkilediği gözlenmiştir. Merhamet stresi, başarma hissi ve ayrışma ilişki kesme bileşenlerinin ise koruyucu olmadığı ve bakım veren kişiyi merhamet yorgunluğuna ve bakım ile ilişkili diğer problemlere karşı açık hale getirdiği saptanmıştır. Sonuç: Kanser hastası çocuğa bakım veren kişilerin, çocukların travmatik deneyimlerine empati ile yaklaştıkları ve bundan dolayı merhamet yorgunluğu riski altında oldukları tespit edilmiştir. Katılımcıların aile yaşamında, sağlık kurumunda ve toplumsal ilişkilerde karşılaştığı problemler ile bakım temelli sorunların başa çıkma stratejilerine olumsuz bir şekilde yansıması bakım veren kişilerin merhamet stresi yaşamalarına neden olmuştur. Olumsuz koşulların ortadan kaldırılmaması ve destekleyici mekanizmaların olmaması nedeniyle bakım veren kişilerin yaşadığı merhamet stresi, zamanla merhamet yorgunluğu başta olmak üzere tükenmişlik ve bakım yüküne dönüşmektedir. Son olarak katılımcıların merhamet yorgunluğuna ilişkin fiziksel ve duygusal belirtilerin neredeyse tamamını bakım süreci boyunca yaşadıkları sonucuna ulaşılmıştır.

Aim: The aim of this study is to describe to states of compassion fatigue of the informal caregivers of children with cancer.Methods: The study was included 20 people who are providing care to children with cancer. Semi-structured interview form was applied with participants by in-depth interviewing. Data were coded with MAXQDA and analyzed by thematic analysis.Findings: In interviews, found that participants who are caregiving for the children with cancer has an empathic attitude towards their children that they were exposed to their children's traumatic experiences. Involved in the causal model of compassion fatigue exposure to the child, prolonged exposure, degree of life disruptions, and traumatic memories observed that negatively affected to the caregivers. Some components were determined that non-protective for caregivers, so they described as risk factors. Compassion stress, sense of achievement, and disengagement had not impact remedial to caregivers and had made caregivers vulnerable against compassion fatigue.Conclution: This thesis determined that caregivers of the children with cancer were empathically approached to traumatic experiences of the children. The problems faced by the participants in the family life, in the health institution and the social relations, and the negative effects of the care-related problems on the coping strategies have revealed caregivers to experience compassion stress. Due to the lack of eleminating negative conditions and lack of supportive mechanisms, compassion stress experienced by the caregivers have gradually transformed into burnout, care burden and compassion fatigue. Concluded that the participants have experienced almost all of the symptoms of compassion fatigue.