Boncuklu Tarla kurtarma kazısından çıkarılan hayvan kemiklerinin zooarkeolojik analizi

Abstract

Doğayla iç içe olan insanlar en çok hayvanları gözlemlemişler, resmetmişler, evcilleştirmişler ve avlamışlardır. Geçmiş dönemlere ait hayvan kalıntılarını zooarkeologların incelenmesindeki amaç; insan, çevre ve hayvan populasyonları arasındaki ilişkiyi anlayıp yorumlamaktır. Hayvan kemikleri üzerine yapılan çalışmalar sonucunda eski toplumların yaşam biçimleri hakkında veriler elde edilmektedir. Bunlardan bazıları genel diyetin belirlenmesi, belirli türler üzerinde tercih olup olmadığı, av stratejilerinin belirlenmesi, yararlanılan hayvan türlerinin tespiti, sağlanan besin miktarının hesaplanması, kasaplık aktivitelerinin belirlenmesi, hayvan ekonomisi, evcilleştirilmesi, bölgenin faunası gibi konuları kapsamaktadır. Mardin İli'nde bulunan Neolotik Çağ'ın PPNB evresine tarihlendirilen Boncuklu Tarla Kurtarma Kazısı'na ait hayvan kemikleri zooarkeolojik açıdan incelenmiştir. İnceleme sonucunda, toplumun yaban hayvanlarını yoğun olarak kullandıkları belirlenmiştir. Özellikle keçi ve koyun gibi hayvanlar üzerinde evcilleştirme uygulamaları yaptıkları düşünülmektedir. Elde edilen veriler toplumun yarı avcı toplayıcı bir yaşam tarzını sürdürdüğünü akla getirmektedir.

People who are intertwined with nature have most observed, pictured, domesticated and hunted most animals. The aim of the study is to examine the animal remains of past periods; to understand and interpret the relationship between human, environment and animal populations. As a result of studies on animal bones, data about life styles of old societies are obtained. Some of them include the determination of general diet, prey strategies, animal species, provided food, butchery activities, animal economy, domestication, fauna of the region. The animal bones of the Boncuklu Tarla Rescue Excavation, dated to the PPNB phase of the Neolithic Age in Mardin Province, have been investigated from the zooarchaeological point of view. As a result of the study, it was determined that the community used wild animals intensively. It is thought that they did domestication practices especially on animals such as goats and sheep. The data suggest that the society maintained a semi-hunter lifestyle.