Deneysel diyabet oluşturulmuş ratlarda diyete katılan farklı yapılardaki saponin içerikli bitkilerin dna hasarı, protein oksidasyonu ve lipid peroksidasyonu ile bazı biyokimyasal parametrelere etkilerinin araştırılması

Abstract

XIIÖZETDeneysel Diyabet Oluşturulmuş Ratlarda Diyete Katılan Farklı YapılardakiSaponin İçerikli Bitkilerin DNA Hasarı, Protein Oksidasyonu ve LipidPeroksidasyonu İle Bazı Biyokimyasal Parametrelere EtkilerininAraştırılmasıA.Fatih FİDANBu tez kapsamında deneysel diyabet oluşturulmuş ratlarda, diyete katılan farklıyapılardaki saponin içeren doğal bitkisel kaynaklardan, steroit yapılı saponiniçeren Yucca schidigera ve triterpenoit yapılı saponin içeren Quillaja saponariaile ikisinin karışımlarının etkileri araştırılmıştır. Deneysel diyabet 50 mg/kgSTZ'nin intraperitonal enjeksiyonuyla gerçekleştirilmiştir. Kan glikoz düzeyi 200mg/dl ve üzerinde olan denekler diyabetik olarak kabul edilmiştir. Her gurupta 10rat olmak üzere 5 gurup oluşturulmuştur. Diyabetik olmayan kontrol gurubu (K)ve diyabetli kontrol gurubu (D) standart rat yemi ile, Yucca schidigera gurubu(DY) standart rat yemi+100 ppm Yucca schidigera (Sarsaponin 30®) tozu, Quillajasaponaria gurubu (DQ) standart rat yemi+100 ppm Quillaja saponaria (Nutrafito®)tozu ve karışım gurubu ise (DQY) standart rat yemi+100 ppm Yucca schidigeraQuillaja saponaria karışım (Nutrafito Plus®)ve tozu ilave edilmiş denemerasyonuyla 3 hafta süren araştırma boyunca ad libitum beslenmişlerdir.Çalışmamızda diyabet oluşturulan tüm ratlarda beden ağırlığı profillerinin, kontrolgurubuna göre azaldığı (p<0.01) izlenmiştir. Diyabetik gurupların, kontrolgurubuna oranla daha fazla su tükettiği fakat DY ve DQ guruplarındaki deneklerinsu tüketimlerinin D ve DQY guruplarına göre azaldığı gözlenmiştir. Diyabetikratlarda artan kan glikoz düzeylerininin DY ve DQ guruplarında, D ve DQYguruplarına oranla azaldığı (p <0.001) görülmüştür. Diyabetik guruplarda azalaninsulin düzeylerinin DY ve DQY guruplarında arttığı (p<0.05) ayrıca DQYgurubunda kontrol gurubu düzeyine ulaştığı saptanmıştır. Diyabetik ratlarda T-Kolestrol düzeyinin D gurubuna göre DY, DQ ve DQY guruplarında azalarak (p<0.01) DY ve DQ guruplarında kontrol düzeylerinin altına gerilediği, artmıştrigliserid düzeylerininse, DY, DQ ve DQY guruplarında önemli düzeyde(p<0,001) azaldığı tespit edilmiştir. Diyabetik guruplarda azalan HDL-kolestroldüzeyleri DQ ve DQY guruplarında artmış (p <0.05), DQ gurubundakontrol gurubu düzeylerinin üzerine çıkmıştır. LDL-kolestrol düzeyleri DY, DQ veXIIIDQY guruplarının üçünde de istatistiksel önemlilikte olmayan bir azalmagöstermiştir. Diyabetiklerde artmış kan glikoz düzeyinin sonucu olarak ortayaçıkan oksidatif stres tablosu göstergelerinden MDA düzeylerinin D gurubunaoranla diğer tüm diyabetik guruplarda (p <0.001) anlamlı olarak azaldığı, diyabetgurubunda artmış olan mononukleer lökosit DNA hasar düzeylerinin DY, DQ veDQY guruplarında azalarak (p <0.001) DQ gurubunda kontrol gurubu düzeyineindiği, yine protein oksidasyonu düzeyinin diyabetik guruplarda artmasına karşınDY, DQ ve DQY guruplarında azalarak (p<0.05) DQ ve DQY guruplarındakontrol gurubu düzeyine inmiştir. Diyabetik ratlarda azalan NO düzeyleri DQgurubunda anlamlı olarak (p <0.01) artmıştır. Guruplar arasında totalantioksidan kapasite düzeyleri D, DY ve DQY guruplarında kontrol gurubuna göreyüksek, DQ gurubunda ise, kontrol gurubuna oranla düşük bulunmuş, fakat budeğişimler istatistiksel olarak anlamlılık göstermemiştir.Yaptığımız çalışmalar, Yucca schidigera ve Quillaja saponarianın, diyabetikratlarda gerek artmış kan glikoz düzeyi ve bozulmuş lipid metabolizmasınıngerekse metabolik parametrelerin düzenlenmesinde tedaviye destek olarakkullanılabileceğini göstermektedir. Çalışmamızda elde ettiğimiz bulgular Quillajasaponaria ve Yucca schidigeranın birlikte uygulanmalarının, bu bitkilerdekiantihiperglisemik etkili kimyasalların antagonist bir mekanizmayla baskılanarak,tek tek verildiğinde gözlenen antihiperglisemik etkinin ortadan kalkmasına yolaçtığını göstermektedir. Bu nedenle konu üzerinde bu mekanizmayı anlamayayönelik yeni çalışmaların yapılması gerekmektedir. Elde ettiğimiz veriler,Diayabetes Mellitus'ta artmış oksidatif stresin olumsuz etkilerinintamponlamasında ve diyabetik komplikasyonların önlenmesi veyahafifletilmesinde Quillaja saponarianın Yucca schidigeraya göre daha etkiliolabileceğini göstermektedir.Sonuç olarak; diyabetik hayvanlarda yaptığımız bu çalışmada Yucca schidigerave Quillaja saponaria tozlarının, uygulanan dozda diyetlere eklenmesi ilehiperglisemi ılımlı düzeyde baskılanabileceği ayrıca bu bitkilerin,hipokolesterolemik ve antioksidan etkileriyle hastalığın her aşamasında tedaviyedestek sağlayabileceği düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Diyabetes Mellitus, Yucca schidigera, Quillaja saponaria,Oksidatif Stres, DNA Hasarı

XIVSUMMARYThe Investigation Of The Effects Of Structurally Different SaponinContaining Plants On DNA Damage, Protein Oxidation, Lipid PeroxidationAnd Some Biochemical Parameters On Experimentally Induced DiabeticRatsA.Fatih FİDANIn this thesis, the effects of diet suplementation with different types of saponincontaining plant sources such as Yucca schidigera in streoid type saponin orQuillaja saponaria in triterpenoid type saponin or mixture of both plants wereinvestigated on experimentally induced diabetic rats. Experimental diabetes wasapplied by intraperitoneal injection of 50 mg/kg streptozotosin. The blood glucoselevels around 200 mg/dl and higher were considered as diabetic. Animals wereallocated into 5 groups of each containing 10 rats.Non-diabetic control group (K) and diabetic control group (D) were fed bystandart rat feed. The Yucca schidigera group (DY) by standart rat feed+100ppm Yucca schidigera powder (Sarsaponin 30®), Quillaja saponaria group (DQ)by standart rat feed+100 ppm Quillaja saponaria powder (Nutrafito®) and mixgroup (DQY) by standart rat feed+100 ppm Yucca schidigera Quillaja saponariapowder (Nutrafito Plus®) were fed ad libitum for 3 weeks during the study.In this study, the profile of body weight was decreased in diabetic rats comparedto non-diabetic control group (p <0.01). It was observed that diabetic groupsconsumed more water than non-diabetic control group, however, waterconsumption of DY and DQ groups were less when compared to D and DQYgroups. It was seen that in diabetic rats, the increased level of blood glucose waslower in DY and DQ groups than in D and DQY groups (p <0.001). Thedecreased levels of insulin in diabetic groups were increased in DY and DQYgroups (p <0.05), moreover the level of the DQY group almost reached the non-diabetic control group level. In diabetic rats T-cholesterol levels in DY, DQ andDQY groups were found to be decreased compared to D group (p <0.01) and itwas dropped below non-diabetic control group level in DY and DQ groups.Furthermore high trigliserid levels significantly decreased in DY, DQ and DQYgroups (p <0,001). Decreased levels of HDL-cholestrol in diabetic groups werehigher in DQ and DQY groups (p <0.05), whereas DQ group exceeded level ofXVnon-diabetic control group. LDL-cholestrol levels showed non-significantdecrease in DY, DQ and DQY groups. MDA, an oxidative stress parameter, is aresult of increased blood glucose level in diabetic animals, was decreasedsignificantly in DY, DQ and DQY groups rather than in D group (p <0.001).Increased levels of DNA damage of mononuclear leukocytes in D group weredecreased in DY, DQ and DQY groups (p <0.001). In addition DQ group levelwas as low as at the non-diabetic control group level. Although protein oxidationlevel was increased in diabetic groups, it was decreased in DY, DQ and DQYgroups and dropped in DQ and DQY groups as low as at the non-diabetic controlgroup level. Low level of NO in diabetic rats was increased in DQ group (p<0.01). Levels of total antioxidant capacity between groups were higher in D, DYand DQY group than those in non-diabetic control group, however it was lower inDQ group then non-diabetic control group, but these changes were found to benonsignificant.This study indicated that Yucca schidigera and Quillaja saponaria can be used forthe regulation of increased blood glucose level and disturbed lipid metabolism ormodification of metabolic parameters as treatment support entity. Combined useof Yucca schidigera and Quillaja saponaria deppressed the antihyperglycemiceffects on diabetes mellitus when applied seperatelly for each plant. This mightindicate that these plants may have antagonist mechanism on the glucosemetabolism when used together. Thus more detailed studies are needed towardsthe understanding of the mechanism.Our findings suggest that Quillaja saponaria seemed to be more effective thanYucca schidigera on balancing the negative effects of increased oxidative stressand preventing or diminishing diabetic complications in diabetes mellitus.As a result, hyperglisemie could be modarately repressed by adding mentioneddoseges of Quillaja saponaria and Yucca schidigera powders in diets of diabeticanimals. Moreover, it can be considered that these plants could support thetreament at every stage of the disease by hypocholestrolemic and antioxidanteffects.Key words: Diabetes Mellitus, Yucca schidigera, Quillaja saponaria, OxidativeStres, DNA Damage