Diyabetik maküler ödem tedavisinde kullanılan ranibizumab ile aflibercept`in anatomik ve fonksiyonel etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Göz Hastalıkları Retina polikliniğine başvuran hastalarda, diyabetik maküler ödem tedavisinde kullanılan, Ranibizunab ve Aflibercept'in fonksiyonel ve anatomik etkinliğinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde diyabetik maküler ödem(DMÖ) tanısı almış 100 hastanın 100 gözü çalışmaya dahil edildi. Hastalar iki gruba bölündü, 50 hasta Ranibizumab grubuna ve 50 hasta Aflibercept grubuna. Tüm hastaların tedavi öncesi ve sonrasında en iyi düzeltilmiş görme keskinliği(EİDGK), santral maküla kalınlığı(SMK) ve göz içi basıncı(GİB) değerlerine bakıldı. Diyabetik maküler ödem tanısı genişletilmiş püpiladan ayrıntılı funduskopik muayene ve optik koherans tomografi(OKT) ile konuldu. DMÖ tanısı konulduktan sonra iskemiyi belirmek için fundus flöresein anjiografi(FFA) çekilip veriler kaydedildi. Hastalara ilk üç ay yükleme tedavisi olarak aylık 0.5mg Ranibizumab veya 2mg Aflibercept ve idame tedavisi olarak ve Pro re nata(PRN) rejimi uygulandı. Birinci, üçüncü ve altıncı ay kontrollerinde EİDGK, SMK ve GİB değerleri ölçüldü. Veriler retrospektif olarak değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya alınan hastalar, özellikle tedavi sonucunu etkileyen diyabet süresi ve HbA1c düzeyleri benzer olan hastalar seçildi. Başlangıç görme keskinliği, santral maküla kalınlığı ve göz içi basıncının iki grup arasındaki farkı statistiksel olarak anlamlı değildi(p>0.05). Görme keskinliği her grupta tedavi öncesine göre tedavi sonrası altıncı ay kontrollerinde anlamlı olarak artış gösterdi(p<0.05). İki grup karşılaştırıldığında görme keskinliğin'deki artış farkı, istatistiksel olarak anlamlı değildi(P>0.05). Santral maküla kalınlığı'deki incelme, tedavi öncesine göre tedavi sonrası özellikle birinci ay kontrollerinde her iki grupta istatistiksel olarak anlamlı bulundu(p<0.05). İki grup arasındaki SMK incelme farkı ise istatistiksel olarak anlamlı değildi(P>0.05). GİB değişimi her iki grup için tedavi gerektirecek düzeyde artış göstermedi.Sonuç: Diyabetik maküler ödem tedavisinde kullanılan bu iki ajanın fonksiyonel ve anatomik sonuçları benzerlik göstermekle beraber, Ranibizumab grubunda 1.ve 3. ay kontrollerinde görme keskinliğinde artış, 6.ay kontrolünde ise azalma görüldü. Aflibercept grubunda görme keskinliğindeki bu artış 6.aya kadar devam etti. İki grup arasında SMK' deki incelme farkı istatistiksel olarak anlamlı değildi(P>0.05).Anahtar Kelimeler: Diyabetik Maküler Ödem, İntravitreal Anti-VEGF, Ranibizumab, Aflibercept.

Purpose: The aim this study is to evaluate the anatomic and fonctional efficacy of two new anti-VEGF (Ranbizumab and Aflibercept) in eyes with diabetic macular edema.Methodes: 100 eyes of 100 patients was enrolled in this retrospective study. Visual Acuity (BCVA), Central Macular Thickness (CMT) and İntraocular pressure (İOP), were determined as main outcomes measurements. 50 patients were enrolled in Ranibizumab group (group1), and the other 50 patients were enrolled in Aflibercep group (group2). Complete ophthalmologic examination encluding best corrected visual acuity, intraocular pressure, biomicroscopic examination and detailed funduscopic examination was performed. CMT was measured with OCT. After diagonesting DME acording to ETDRS criterias, in group1 0.5mg Ranibizumab and group2 2mg Aflibercept was enjected intravitrealy under sterile conditions. BCVA, CMT and İOP were measured before enjection, 1., 3., and 6. months. To identify leakage FFA was done for all patients.Results: İn all patients there was not statisticaly significant difference between DM durations, HbA1c values. The difference between average of initial BCVA, CMT and İOP in two group were not significant (p>0.05). BCVA was significantly increased in each group comparing with the baseline VA. ( p=0.014 for Ranibizumab, p=0.010 for Aflibercept). But in average of gain in BCVA there was not significant difference between two groups in 1., 3. And 6. Month (p>0.05). CMT was significantly decreased at 1.,3. and 6. months in both groups (p<0.05). The average of thinning in CMT was not significantly different between two groups (p>0.05). İOP was not rised to be treated medically or surgicaly in both groups.Conclusion: As a result, although the fonctional and anatomic results of these two agents campared were similar, BCVA was increased in 1. and 3.month and thenreduced in Ranibizumab group, but in Aflibercept group it continued increasing until 6.month. CMT was significantly decreased in both groups, but the difference betwen two groups was not significant.Key Words: Diabetec Macular Edema, anti-VEGF, Ranibizumab, Aflibercept