Fen Bilimleri öğretmenlerinin öz yeterlikleri ile pedagojik hoşnutsuzlukları arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Fen bilimleri eğitimi alanında son yıllardaki yenilenme çabalarının başarıya ulaşması için yapılan çalışmalarda öğretmenlerin yeniliklere adapte olabilme durumlarını etkileyen iki önemli değişken olarak öz yeterlik ve pedagojik hoşnutsuzluk kavramlarının önemli olduğu anlaşılmaktadır. Bu iki değişken öğretmenlerin reform sürecinde uygulamaları gereken yeni yaklaşım ve yöntemlere adaptasyonları açısından belirleyici rol oynamaktadır. Bu çalışmada fen bilimleri öğretmenlerinin öz yeterlikleri ile pedagojik hoşnutsuzlukları arasındaki ilişkinin incelenmesi ve en son 2018 yılında şekillendirilen programların etkin bir şekilde uygulanabilmesi için öğretmenlerin mesleki gelişimlerinin desteklenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın kapsamını ortaokul fen bilimleri öğretmenlerinin öz yeterlikleri ve pedagojik hoşnutsuzluklarının belirlenmesi ve bu değişkenler arasındaki ilişkinin ortaya konulması süreçleri oluşturmaktadır. Çalışmada nicel araştırma desenlerinden ilişkisel araştırma metodolojisinde yer alan tarama ve korelasyonel araştırma desenleri kullanılmıştır. Çalışmanın verileri Southerland vd. (2006) tarafından geliştirilen fen bilimleri öğretimine yönelik pedagojik hoşnutsuzluk ve fen bilimleri öğretmenlerinin fen öğretimindeki öz yeterlik verileri Riggs ve Enochs (1990) tarafından geliştirilen STEBI-A adlı öz yeterlik ölçekleri kullanılarak toplanmıştır. Araştırmanın örneklemi olasılıklı örneklem yöntemi ile belirlenmiş olup, 2016-2017 eğitim-öğretim yılında Batı Karadeniz Bölgesi'nde yer alan bir il merkezi ve 4 ilçesine bağlı köy ve beldelerde bulunan devlet ortaokullarında çalışan 130 ortaokul fen bilimleri öğretmeninden oluşmaktadır. Araştırmadan elde edilen veriler SPSS paket programı kullanılarak tanımlayıcı ve korelasyonel analizler ile analiz edilmiştir. Analizler sonucunda öğretmenlerin pedagojik hoşnutsuzlukları ve öz yeterlikleri arsındaki ilişkiler genel ve alt boyutlar düzeyinde ortaya konulmuştur.

Recent science education literature emphasizes science teachers' pedagogical discontentment and their efficacies as crucial constructs to ensure teachers enactment of reform implementations. These two constructs are considered to have a great impact on science teachers' abilities to adopt reform implementations in their Daily teaching activities. Thus the purpose of this research is to explore middle school science teachers' self-efficacies and their pedagogical discontentment to assess and understand the relationships between teachers' self-efficacies and their pedagogical discontentment toward inquiry-based science teaching, The study was conducted through survey and correlational research designs. Data were collected through science teachers' pedagogical discontentment scale developed by Southerland et al. (2006) and Riggs and Enochs's (1990) science teachers' self-efficacy belief instrument called STEBI-A. The sample was included 130 science teachers and these teachers were selected through random sampling method from middle school science teachers working at public schools located in both rural and urban areas of. A providence located in Westblacksea region and its 4 cities. Data were analyzed through descriptive and correlational analysis methods by SPSS statistics software. The findings derived from the data indicated the relationships between science teachers' pedagogical discontentment and self-efficacies regarding general and sun categories of these two constructs.