Aydın Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi`nde kalan yaşlılarda antropometrik ölçümler ile egzersiz ve yürüyüşün yaşam kalitesine etkisi

Abstract

Yaşlılık, tüm vücut yapılarında ve performanslarında meydana gelen geri dönüşümsüz, ilerleyici değişikliklerdir. Başlangıçta sistemlerdeki gelişme hızı yüksek iken yaşın ilerlemesiyle gelişme hızı düşer ve deformasyonlar görülmeye başlar. Çeşitli hastalıklarının ortaya çıkması, vücut yapısında görülen anatomik değişiklikler, kas gücünde meydana gelen kayıplar, normal eklem hareket açısındaki azalma; kişinin postüründe bozulmalara, kişide denge problemlerine ve yürüyüş bozukluklarına sebep olur. Kas-eklem ağrıları nedeniyle günlük yaşam aktivitelerinde zorluk ve yürüme mesafesinde azalma, akabinde, vücut ağırlığında artış, asosyal ve içe kapanık duygu durumu, uyku kalitesinde düşüş görülür. Yürüyüş ve egzersiz alışkanlığının kazandırılması, kişinin kas gücünü arttırmakta, ağrı şikayetini azaltmaktadır. Bireyin günlük yaşamda daha bağımsız olmasını sağlamaktadır. Bu çalışmanın amacı; 60 yaş üstü bireylerde antropometrik ölçümler yapmak, eklem hareket açıklığının bu yaş grubu bayan ve erkeklerdeki değerlerini saptamaktır. Düzenli yürüyüş ve normal eklem hareketi egzersizleriyle mobilitenin ne derece arttırılabileceği ve ağrı, günlük yaşam aktivitesi, yorgunluk, duygusal reaksiyonlar, uyku kalitesi gibi parametrelere etkisini belirlemektir. Böylece, özellikle de huzurevinde kalan yaşlılar için düzenli yürüyüş ve egzersiz programının uygulanmasıyla hem yaşam kalitesindeki hemde anatomik yaşlanma sürecindeki değişiklikler gözlenmiş olunacaktır. Bu amaçla tasarladığımız çalışmamıza, Aydın Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi'nde yaşamakta olan 17'si kadın, 33'ü erkek, 50 kişi gönüllü olarak katılım sağladı. Her iki gruptaki olgulara bilgi verildi. Kişilerin boy, kilo, bel çevresi, vücut kitle indeksi, kalça çevresi gibi antropometrikölçümleri yapıldı. Olguların Günlük Yaşam Kalitelerini belirlemek amacıyla anketler düzenlendi. Kişiye özgü egzersiz programı öğretildi ve yürüyüş önerildi. Son değerlendirme 3 ay sonra yapıldı. GYK anketleri, vücut ağırlık ölçümleri ve VKİ hesaplaması tekrarlandı. Her iki ölçüm arası farklar değerlendirildi. Çalışmaya katılan kadın grubunun yaş ortalaması 80,7, erkeklerin ise 76 idi. Ağırlık ölçümlerinin ortalaması ilk ölçümlerde kadınlarda 62,2 kg, erkeklerde 73,4 kg; son ölçümlerde ise kadınlarda; 62,9 kg, erkeklerde 73,3 kg olarak hesaplandı. Boy uzunlukları ortalaması; kadınlarda 147,4cm, erkeklerde 163 cm olarak ölçüldü. Vücut Kitle İndeksi ortalaması, ilk ölçümlerde kadınlarda 28,46 kg/m2, erkeklerde 29,49 kg/m2 iken son ölçümlerde kadınlarda 29,04kg/m2, erkeklerde 27,4kg/m2 idi. Bel çevre ölçümü ortalaması, kadınlarda 94,5 cm, erkeklerde 98 cm; kalça çevre ölçümü ortalaması, kadınlara 104,1cm, erkeklerde 96,7 cm olarak ölçüldü. Skinfold yardımıyla deri kıvrım kalınlıkları ölçüldü. VKİ değerleri yüksek olan kişilerin özellikle; abdominal, subscapular ve aksillar noktada deri kıvrım kalınlıklarının daha fazla olduğu; düzenli olarak aktivite yapan bireylerin uyluk ve bacak noktalarında deri kıvrım kalınlıklarının sedanter yaşam süren bireylerden daha az olduğu gözlendi. Olguların büyük çoğunluğunun eklem hareket açıklıklarında kayıplar olduğu görüldü. Travma öyküsü, ve mevcut tanılarının hareket kaybını arttırdığı saptandı. Olguların daha çok düşük tempolu yürüyüş ve kurum fizyoterapistlerince yapılan grup egzersizlerine katılımın tercih edildiği tespit edildi. İlk değerlendirmede öğretilen egzersizlerin ve yürüyüşün düzenli olarak yapılmasına yönelik önerilerin birkaç olgu dışında dikkate alınmadığı, olguların çoğunda rutin alışkanlıklara devam eğiliminin olduğu görüldü.Aktif yaşayan olguların, Nothingham Sağlık Profili (NSP) ve Yoğunluk Şiddet Ölçeği (YŞÖ) skorları diğer olgulara oranla olumlu yönde daha düşük olduğu not edildi. Takibi yapılan 3 aylık çalışma periyodu sonrasında, aktivite alışkanlıklarına devam eden ve önerilen aktivitelerin en az birine başlayan olgularda NSP ve YŞÖ skorlarında olumlu yönde düşüşler görüldü. Barthel İndeksi ve Rivermead Mobilite İndeksi sonuçlarında her iki ölçüm arasında anlamlı bir fark oluşmadığı saptandı. Çalışmamızın sonucunda, yaşlı bireyin daha mutlu, daha aktif bir yaşam sürdürebilmesi için fiziksel aktivitenin etkilerinin önemli olduğu saptandı.

Aging is an irreversible, progressive change in all body structures and performances. While the rate of development in the systems is high at the beginning, the rate of development decreases with age and deformations begin to appear. The emergence of various diseases, anatomical changes in body structure, loss of muscle strength, decrease in normal joint movement angle; it causes deterioration in the posture of the person, balance problems in the person and gait disturbances. Due to muscle-joint pain, there is a decrease in daily life activities and walking distance, followed by an increase in body weight, asocial and introverted mood, and a decrease in sleep quality. Gaining the habit of walking and exercising increases the muscle strength of the person and reduces the pain complaint. It makes the individual more independent in daily life.The aim of this study; To make anthropometric measurements in individuals over 60 years of age and to determine the values of joint range of motion in women and men of this age group. To determine the extent to which mobility can be increased by regular walking and normal joint movement exercises and its effects on parameters such as pain, daily living activity, fatigue, emotional reactions, and sleep quality. Thus, changes in both quality of life and anatomic aging process will be observed by regular walking and exercise programs, especially for the elderly in the nursing home. For this purpose, 17 volunteer women, 33 men and 50 people who live in Aydın Nursing Home Elderly Care and Rehabilitation Center participated in the study voluntarily. Cases in both groups were informed. Anthropometric measurements such as height, weight, waist circumference, body mass index and hip circumference were measured. Questionnaires were conducted to determine the daily life quality of the cases. Personalized exercise program was taught and walking was recommended. The last evaluation was made 3 months later. Quality of daily life questionnaires, body weight measurements and BMI calculation were repeated. Differences between the two measurements were evaluated.The mean age of the women group was 80,7 years, and the mean age was 76 years. The average of the measurements was 62,2 kg for women and 73,4 kg for men; in the last measurements; It was calculated as 62,9 kg and 73,3 kg for men. Average lengths; 147,4 cm in women and 163 cm in men. The mean body mass index was 28,46 kg / m2 for women, 29,49 kg / m2 for men and 29,04kg / m2 for women and 27,4kg / m2 for men. The average waist circumference measurement was 94,5 cm in females and 98 cm in males; The mean hip circumference measurement was 104,1 cm for women and 96,7 cm for men. Skinfold thickness was measured with Skinfold. In particular, people with high BMI values; skinfold thicknesses at abdominal, subscapular and axillary points were higher; It was observed that skin fold thickness at the thigh and leg points of the individuals who performed regular activity was less than those who had sedentary life. Most of the cases had loss of range of motion. History of trauma, and current diagnoses were found to increase movement loss. It was found that low-tempo gait and participation in group exercises performed by institution physiotherapists were preferred. In the first evaluation, it was seen that the exercises and recommendations for regular walking were not taken into consideration except for a few cases, and in most cases there was a tendency to continue routine habits. Nothingham Health Profile (NHP) and Fatique Severity Scale (FSS) scores were found to be positively lower in patients who were active. After the 3-month follow-up period, NHP and FSS scores were found to decrease positively in subjects who continued their activity habits and started at least one of the suggested activities. There was no significant difference between Barthel Index and Rivermead Mobility Index results.According to our study, it was found that the effects of physical activity were important for an individual to lead a happier, more active life.