Tempera tekniği ve bu tekniğin lisans düzeyi resim atölye derslerinde kullanımı

Abstract

Tempera en eski resim tekniklerinden biridir. Literatür taraması yapıldığında Tempera tekniği Eski Mısır'dan, Hindistan ve Çin Hükümdarlıklarına kadar geniş bir coğrafyada asırlar boyu varlığını sürdürmeyi başardığı görülmektedir. Ortaçağ ve Rönesans dönemlerinde ivme kazanan tempera tekniği, 19. yüzyıl ile birlikte tekrar kullanılmaya başlayana kadar birkaç yüzyıl göz ardı edilmiş, 1930'lardan itibaren yeniden önem kazanmıştır. Bu tekniği öğretmek amacıyla, başta Amerika ve birçok ülkede, sanatçı yetiştirmek üzere okullar kurulmuş, özellikle tempera tekniği uygulamalı olarak öğretilmiş ve sanat tarihindeki yeri tanıtılmıştır. Bu teknik birçok ülkede hala lisans düzeyinde Resim derslerinde uygulamalı olarak gösterilirken, ülkemizde birçok üniversitenin Resim-İş Eğitimi Anabilim Dalları'nda tempera tekniğine yeterince yer verilmediği ve öğrencilerinin teknik ile ilgili yeterli düzeyde bilgi sahibi olmadığı düşünülmektedir. Bu çalışma ile; tempera tekniği ve bu tekniğin Resim-İş Eğitimi Anabilim Dalı'nda Resim Atölye derslerinde kullanımının nasıl olduğu ve katılmıcıların tempera tekniğini öğrenmeleri ile; tekniği bir sanatsal ifade biçimi olarak nasıl uyguladıklarını ortaya koyarak, durumun tespit edilmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmada; nitel araştırma yaklaşımlarından `durum çalışması` deseni kullanılmıştır. Araştırma 2018-2019 Eğitim Öğretim yılında Bursa Uludağ Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü, Resim-İş Eğitimi Anabilim Dalı'nda yürütülmüştür. Araştırmanın katılımcılarını, 2018-2019 Eğitim Öğretim yılında Bursa Uludağ Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü, Resim-İş Eğitimi Anabilim Dalı'nda lisans düzeyinde öğrenim görmekte olan, Resim Anasanat Atölye dersi alan 8 kişilik öğrenci grubu oluşturmuştur. Bu çalışmada veriler; araştırmanın katılımcıları ile gerçekleştirilmiş olan tempera tekniği ile ilgili etkinliğin yürütülmesi sürecinde gözlemler, farklı aşamalarda uygulanan yarı yapılandırılmış görüşmeler ve döküman incelemesi veri toplama yöntemi ile elde edilmiştir. Bu çalışmada elde edilen verilerin analizinde, tümevarımsal yaklaşım olan; `tematik analiz`den yararlanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgularına göre, gerçekleştirilen etkinlik öncesinde katılımcıların tempera tekniğine yönelik ön bilgi sahibi değilken, sonrasında ilgi ve bilgi düzeylerinde farklılıklar olduğu görülmüştür. Ayrıca katılımcılarının, tempera tekniği ile ilgili görüşlerinde olumlu değişimler olduğu görülmüştür.

Tempera is one of the oldest painting techniques. It has been used for centuries in a wide geography from Ancient Egypt to the reigns of India and China. This technique was ignored for a few centuries until it started to be used again in the 19th century, and gained importance from the 1930s onwards. While this technique is still practiced in painting courses at undergraduate level in many countries, it is considered that many universities in our country do not put enough emphasison tempera technique in Art Education Departments and that their students do not have enough knowledge about the technique. With this study, tempera technique and how this technique is used in painting courses in the Department of Painting Education, It is aimed to determine the situation by revealing how the students learning the technique and apply it as a form of artistic expression. In this study; one of the qualitative research method, `case study` was used. The research was carried out at in Bursa Uludag University, Faculty of Education, Department of Fine Arts Education in 2018-2019 academic year. The participants of the study was consisted of a group of 8 students who took the Painting course. The data in this study; were obtained by semi-structured interviews, observation and document analysis. `Thematic analysis` was used in the analysis of the data obtained in this study. According to the findings of the study, it was observed that the participants did not have prior knowledge about the tempera technique before the activity, but there were differences in their interest and knowledge levels afterwards. Positive changes in the opinions of the participants about the tempera technique was observed.