Oman foreign policy towards the arab spring in the framework of strategic hedging

Abstract

Arap Baharı sırasında bölgesel ve küçük güçler, yükselen yeni siyasal rejimler ve hareketler, kendilerine karşı çıkan olaylara nadiren katılmışlardır. Sonuç olarak, bölgedeki karşı-devrimler ve mezhepçilik ortaya çıkmıştır. Her birinin katılımıyla, Umman dış politika araştırmacıları için dikkate değer bir istisna ve ilginç bir durum olarak kalmıştır. Bu araştırma, Riskten korunma stratejisini merkeze alarak küçük devletlerin davranışlarını açıklayan diğer Uluslararası İlişkiler teorisine alternatif olarak incelemeyi amaçlamaktadır. Tezde Umman dış politikasını şekillendiren iç faktörler ile birlikte bölgesel ve uluslararası faktörler beraber incelenecektir. Bu çalışma aynı zamanda Umman ve diğer Körfez devletlerinin konumlarını birbirleriyle karşılaştırarak Mısır, Suriye ve Yemen krizlerinde Umman'ın politikalarını analiz edecektir. Körfez kriziyle ilgili Umman'ın politikası, Riskten Korunma Stratejisi ile analiz edilmiştir. Bu çalışmada, Umman, çıkarlarını en üst düzeye çıkarırken; diğer güçlerle yüzleşmekten kaçınabilmesi dolayısıyla Umman'ın Körfez krizine karşı tutumunun başarılı bir Stratejik Riskten Korunma olduğuna varılmaktadır.

At the outbreak of Arab Spring Uprisings, regional and small powers have more or less involved in the events either siding with or against new rising political regimes and movements. Consequently, counterrevolutions and sectarianism have manifested across the region. As each has engaged, Oman remained a notable exception and an interesting case to researchers of foreign policy. This thesis seeks to address the underlying factors and determinants of Omani foreign policy behaviour during the Arab Spring. For that, the thesis uses 'Strategic Hedging' as an alternative approach to explaining the foreign policy behaviour of small states where Oman is a case in point. Also, the determining factors shaping Oman's foreign policy will be examined. This study also provides an analysis of Oman's position towards the Arab spring by choosing three case studies (Egypt, Syria, and Yemen) then comparing Oman and other Gulf states' position towards those cases. Lastly, Oman's stance on the Gulf crisis will be analysed with the Strategic Hedging identification mechanism. This study concludes that Oman position towards the Gulf crisis is a successful Strategic Hedging behavior because Oman was able to avoid confrontation with other powers while maximizing its Interests.