Gümüş kompleks içeren nanoliflerin üretimi ve tekstilde kullanımı

Abstract

Günümüz teknoloji ve sanayileşmenin gelişmesiyle birlikte canlı hayatı ve çevre sağlığına tehdit oluşturabilecek atık miktarında artış görülmektedir. Her geçen yıl insan sağlığı üzerinde kanser etkileri bunun bir kanıtıdır. Atık madde olarak bilinen petrol yan fraksiyonları ve abietik asidin tortusu değerlendirilerek atıkların geri kazanımı büyük bir önem kazanmıştır. Dolayısıyla hem çevre kirliliğinin önüne geçilmesi hem de tekrar kullanılabilirlik açısından mühimdir. Gümüş, tekstilin pek çok alanlarında güvenle kullanılmaktadır. Gümüş metalleri canlı vücuduna uyumlu olması ile toksit etkisi yaratmaması medikal alanlarda yara örtülerin geliştirilmesinde kullanıldığı görülmüştür. Çalışma kapsamında, atık naften kompleks bileşikleri gümüş nitratın senteziyle gümüş naftenat ve karboksilatların (gümüş siklohekzan monokarboksilat, gümüş siklohekzan dikarboksilat ve gümüş abietat) lif üretim tekniklerinden olan elektro lif çekim yönteminde üretilen liflerin nanometre uzunluğunda üretilmesi hedeflenmiştir. Gümüş kompleks bileşiklerin spektroskopik, morfolojik özellikleri, yapı ve elementel içerik analizleri FT-IR, TGA, EDX ve SEM görüntüleri ile desteklenerek açıklanmıştır. Ağırlıkça %5, %7,5 ve %10 oranlarında gümüş siklohekzan monokarboksilat (GM) ve gümüş siklohekzan dikarboksilat (GD) bileşiği katkılanarak sentezlenen ve elektro lif çekim yöntemi ile elde edilen gümüş siklohekzan monokarboksilat (GML) ve gümüş siklohekzan dikarboksilat (GDL) liflerin SEM görüntülerinde, en iyi sonuçlar %7,5 konsantrasyon da olduğu tespit edilmiştir. Gümüş abietat nanolifleri (GAL) için ise farklı konsantrasyonlar dahi kusursuz lifler oluştuğu sonucuna ulaşılmıştır. EDX sonuçlarında ağırlık oranlarının artışında içerik miktarı homojen dağılmaktadır. Ayrıca, her üç bileşikler için L929 ve Vero hücreleri üzerindeki sitotoksisite etkileri araştırılmıştır. Tasarlanan malzemelerde yüksek bir toksik etki göstermediği belirlenmiştir. Özellikle gümüş abietat (GAL) nanoliflerin nonsitotoksik olduğu ve biyomedikal malzeme olarak kullanılma potansiyelinin daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

With the development of modern technology and industrialization, there is an increase in the amount of waste that can pose a threat to the living and environmental health. Each year, cancer effects on human health are proof of this. Recycling of wastes has gained a great importance by evaluating petroleum side fractions and abietic acid wastes known as wastes. Therefore, it is important both to prevent environmental pollution and to be reusable. Silver is used safely in many fields of textiles. Silver metals have been shown to be compatible with the living body and not to produce toxic effects, which have been used in the development of medical field wound dressings. In this thesis, it was aimed to produce nanofibers by electrospinning from the silver naphthenat, silver cyclohexane monocarboxylate and silver cyclohexan dicarboxylate and silver abietate mixture. The morphological characteristics structure, spectroscopic and elemental content analyzes of silver complex compounds are explained by FT-IR, TGA, EDX and SEM images. The best fiber images of silver cyclohexane dicarboxylate (GML) and silver cyclohexane dicarboxylate (GDL) synthesized by adding silver cyclohexane monocarboxylate (GM) and silver cyclohexane dicarboxylate (GD) compound (by weight of 5%, 7,5% and 10%) were detected at a concentration of 7,5% . Moreover, silver abietat nanofibers (GAL) in different concentrations were found to be perfect fibers. When the EDX results are considered, the content amount is homogeneously distributed with the increase of the weight ratios. In addition, the cytotoxic effects on L929 and Vero cells for all three compounds were investigated. It was seen that the designed materials did not show a high toxic effect. In particular, silver abietat nanofibers (GAL) have been found to be noncytotoxic and higher potential to be used as biomedical material.