Comparative analysis of Transatlantic involvements in the emerging world order: Multiateral coercive diplomacy in the Bosnian War (1992-1995) and Second Gulf War (2002-2003)

Abstract

11 Eylül sonrasında Transatlantik müdahaleleri yeni bir ivme kazanmıştır. Günümüz Bush yönetiminin giderek artan tek yanlılığı da eklendiğinde bu süreç, öncesindeki Soğuk Savaş sonrası döneme göre, ortaya çıkan krizlere uluslararası müdahalelerde bulunma konusunda fikir birliğine varmanın güçleştiği bir evreyi göstermektedir. Transatlantik ilişkilerindeki uyumdan karmaşıklığa doğru giden bu eğilimi izlemek ve oluşan yeni dünya düzeninde uluslararası müdahalelerin karşılaştığı zorluklan göstermek amacıyla bu çalışma; çok taraflı kuvvet diplomasisinin, Bosna Savaşı (1992 - 1995) ile İkinci Körfez Savaşı'ndaki (2002 - 2003) uygulamalarını karşılaştırmalı olarak incelemektedir. Bu amaçla, tezde Peter Viggo Jakobsen'in Kuvvet Diplomasisi'nin Başarısını Destekleyen Koşulları tez değişkenleri olarak kullanılmıştır. İlk vakanın Soğuk Savaş'm, ikincisinin ise 1 1 Eylül sonrasında gerçekleşmesi, Batı'mn uluslararası siyasetteki söylem evriminin karşılaştırmalı irdelenmesi için gereken zemini oluşturmaktadır. Her ne kadar bu konular kuvvet diplomasisinin bütünsel stratejisini şekillendirmekte önemliyse de, aynı zamanda tezin, yalnızca Transatlantik ilişkilerine odaklandığı gibi yanıltıcı bir izlenim de verebilir. Bu bağlamda, Kuvvet Diplomasisi'nin Başarısını Destekleyen Koşulların karşılıklı bağlantılı olduğu esas alındığında, uluslararası desteğin ayrıca önemli olduğu bakidir. Ancak, netice itibariyle uluslararası destek, Jakobsen'in yapısındaki dokuz boyuttan yalnızca biridir. Kuvvet diplomasisinin ilgili vakalardaki etkinliğini irdelerken teorisini de aktarabilmek için tez, kuvvet diplomasisinin soyut modelinin tanıtılmasıyla (Bölüm 1) başlar. Ardından, karşılaştırmalı vaka analizi metodolojisinin uygulanmasının sıralanmasıyla (Bölüm 2) devam eder; daha sonra da ilgili vakaların özet anlatımlarım ve kuvvet diplomasisi olarak kabul edilmelerinin temellerini (Bölüm 3) ortaya koyar. Analizin detaylı olarak temellendirilmesinden sonra, Bölüm 4, ilgili vakaları irdeler, ve sonuç bölümü (Bölüm 5) ise karşılaştırmalı bulgular ile kuvvet diplomasisinin ilerideki teoriye ve uygulamaya yönelik çıkarımlarım sıralar ve açıklar. v

In the aftermath of 1 1th September, Transatlantic involvements to international crises acquired new momentum. Coupled with the increasing assertiveness of the Bush administration, this era appears more challenging in attaining consensus over the international interventions to emerging crises than does the earlier post Cold War period. To track this trend from cohesion to chaos in Transatlantic relations and demonstrate the challenges to international involvements in the emerging world order, this study aims to comparatively analyze multilateral coercive diplomacy in the Bosnian War (1992-1995) and the Second Gulf War (2002-2003). To this end, the thesis employs Peter Viggo Jakobsen's Conditions Favoring Successful Use of Coercive Diplomacy as thesis pertinent variables. Having the first case in the immediate aftermath of the Cold War and the second in the aftermath of 9/11 provide fertile ground for comparative analysis in tracing the changes in the Western discourse of international politics. Although these are important issues in shaping the overall strategy of coercive diplomacy, they also convey the misleading impression that the thesis centers merely on Transatlantic relations. In that regard, given the fact the Conditions Favoring Success of Coercive Diplomacy are interdependent, the international support dimension does remain particularly important, but in the end it is only one of the nine aspects that are outlined in the Jakobsen's framework. In order to examine the effectiveness of coercive diplomacy in respective cases, while employing the theory of coercive diplomacy, this thesis begins with the introduction of the abstract model of coercive diplomacy, then outlines the adoption of comparative case study methodology, and after that concisely narrates the cases under concern and puts forward the grounds for coercive diplomacy for their consideration. After this elaborate grounding for analysis, the fourth chapter analyzes the cases under concern, and finally the conclusion outlines and explains the comparative findings and repercussions for further contemplation of the theory and practice of coercive diplomacy. IV