Optimal progressivity of the income tax code for Turkey

Abstract

Türkiye vergilendirme sistemi için gelir vergisinin optimal artan oranlılığının hesaplanmasıbu tezin odak noktasıdır. Bu çalışmada [Conesa and Krueger, 2006] makalesini takip ederek,heterojen bireyli dinamik genel denge modeli kullandık. Sigorta pazarlarının eksikliğinde, işçiverimliliğine gelen şoklar, gelir ve servet dağılımını daha dengesiz hale getirmektedir. Artan oranlı vergilendirme, kısmen sigorta mekanizması görevini görmektedir. Böylece artan oranlılık, iyi ve kötü zamanlarda oluşan gelir farklılıklarını azaltarak, refahı iyileştirmektedir. Diğer yandan artan oranlı vergilendirme, bireylerin işgücü arzını ve tasarruf kararlarını bozmaktadır. Vergi politikalarını oluşturan birim, gelir vergisi sistemini oluştururken, artan oranlı verginin, sosyal sigorta, hakkaniyet ve işgücü arzı verimliliği üzerindeki etkileri arasında, sonucu kesin olmayan ödünleşmelerle karşılaşmaktadır.Faydacıl durağan durum sosyal refah kriterini kullanarak, Türkiye için optimal gelir vergisinin, mevcut ortalama gelirin yaklaşık yarısı, 3800TL, oranında sabit indirim ve %23 oranında düz oranlı bir vergi seviyesi olduğunu bulduk. Bulduğumuz vergi sistemine doğru yapılacak bir vergi reformu, olası her durumda %6.2'lik tüketim artışı şeklinde bir refah artışıyla sonuçlanacaktır. Gini katsayısı analizleri, optimal vergi sistemi altında tüketim, servet ve gelirin daha eşit dağıldığını göstermiştir.

The focus of this paper is to compute the optimal progressivity of the income tax codefor Turkish tax system. Following [Conesa and Krueger, 2006], we employ a dynamic generalequilibrium model with heterogeneous agents. Labor productivity shocks in the absence of insurance markets create more dispersed income and wealth distribution. A progressive tax system serves as a partial insurance mechanism. Thus, progressivity decreases differences in income that occur during good times and bad times and enhances welfare. On the other hand, progressive taxation distorts incentives for labor supply and saving decisions of private households. The policy maker, thus faces nontrivial trade-offs between the three effects of progressive taxation; social insurance, equity and labor supply effciency when designing the income tax code.A flat tax rate of 23% with a fixed deduction of half of the average income, which isroughly 3800TL, maximizes the utilitarian steady state welfare criterion. A tax reform towards this tax system results in welfare gains which is equivalent to 6.2% higher consumption in every possible state of world. Analysis of the Gini coefficients indicates that under the optimal tax system, income, wealth and consumption are more equally distributed.