The role of NGOs in dissemination and advocacy of human rights in Turkey

Abstract

Bu tezin amacı, Türkiye'deki Sivil Toplum Kuruluşlarının (STK) insan haklarına bağlı rollerini tayin etmektir. Türkiye'nin çalışma alanı olarak seçilmesinin sebebi gelişmekte olan bir ülke ve kendi bölgesindeki güçlü demokrasilerden biri olmasıdır. Ayrıca, üyeliği ile ilgili pek çok tartışmaya rağmen, Avrupa Birliği'ne resmi olarak aday gösterilen tek Müslüman ve coğrafi olarak Doğu'da bulunan ülkedir. Yine de, insan hakları tarihinde ve bugününde sorunlu bir konu olmuştur.Devlete kısıtlayıcı uygulamalarını değiştirmesi için baskı uygulayan bazı ulusal ve uluslararası STKlar ile yapılan röportajlar gösterdi ki, bu kuruluşlar, insan hakları alanında savunma, hizmet sunma ya da kontrol etme gibi önemli roller oynamaktadırlar. Yine de, devletle ve birbirleriyle olan ilişkileri, güven ve işbirliği eğilimlerinden yoksun olan kurumsal kültür nedeniyle sorunlu olmaya devam etmektedir.STKların insan hakları konusunda gelecekte de oynayacakları rol, sivil toplum, devlet ve vatandaşları arasında gelişecek güven ve karşılıklı anlayış/hoşgörü ilişkisine göre şekillenecektir. Bu ilişkiyi sağlıklı olarak yapılandırmak, uyuşmazlıkların dönüştürülerek uzlaşma sağlanması yoluyla gerçekleştirilmelidir. Avrupa Birliği ile devam etmekte olan müzakere süreci de, insan hakları ile ilgili değerler sistemi, yasama ve uygulamalar açısından da, Türkiye için bir motivasyon sağlamaktadır.

The purpose of this thesis is to assess the role played by NGOs related to human rights in Turkey. The reason to choose Turkey as a case study is because Turkey is a developing country and one of the strongest democracies in its region. Despite the fact that there are many arguments about its membership, it is the only Muslim and geographically Oriental country that has been an official candidate for the European Union. Nevertheless, human rights is a conflictual subject in its history and present.The interviews conducted with some national and international NGOs active in the field which put leverage on the state to change restrictive regulations showed that, they are playing important role in the human rights area with their advocacy, service delivery or monitoring missions. However, their relationship with the state and with each other still remains problematic due to an institutional culture which lacks trust and collaborative tendencies.The future of the role that NGOs will play in the area related to human rights will depend on trust building and mutual understanding among civil society, the state and its citizens. A reconciliation process through conflict transformation is needed to reconstruct a healthy relationship. The ongoing negotiation process with the European Union also provides motivation for Turkey to harmonise its value system, legislation and implementation related to human rights.