Denizli ve çevresinde ailesel akdeniz ateşi ve behçet hastalığı prevelansı: Sıfır hasta modelinin uygulaması

Abstract

7. ÖZET AMAÇ: Bu çalışmanın ilk amacı Türkiye'nin Batı Anadolu bölgesinde yer alan Denizli'deki okul çağı çocuklardaki Ailesel Akdeniz Ateşi (AAA) ve Behçet Hastalığı'nın prevelansını araştırmaktı. Bu çalışmanın ikinci amacı daha önce önerilen 'sıfır hasta ' modelinin prevelans araştırmalarında güvenilir bir metod olduğunu ortaya koymaktı. METODLAR: Saha araştırması iki aşamada gerçekleşti. İlk aşamada 7389 (3847 kız, 3542 erkek) öğrenciden sınıflarında anketi doldurmaları istendi.Ankette AAA ve Behçet Hastalığı'na yönelik filtre soruları yer aldı. AAA için filtre sorusu karın ağrısı, eklem ağrısı/şişliği ve /veya göğüs ağrısının eşlik ettiği tekrarlayan ateş ataklarının varlığıydı. Behçet Hastalığı için filtre sorusu aftöz stomatitin varlığıydı. İkinci aşama iki basamakta gerçekleşti. Birinci basamakta 'sıfır hasta ' metoduna göre belirlenen sayıdaki; 1778'l kız, 1447'si erkek 3225 öğrenci, 7389 öğrenci arasından rasgele seçildi. AAA ve Behçet Hastalığı şüphesi olan öğrenciler daha ileri araştırma için hastaneye çağrıldı. İkinci basamakta kalan öğrenciler de değerlendirildi. BULGULAR: İlk basamakta sorgulanan 3225 öğrenciden 156 'sı AAA'nin varlığını öngeren ateşe eşlik eden tekrarlayan karın ağrısı, eklem ağrısı/şişliği ve /veya göğüs ağrısının olduğunu söyledi. Bu öğrencilerde ileri klinik inceleme sonrasında AAA tanısı düşünülmedi. İkinci basamakta 152 öğrenci ayrıntılı inceleme için çağrıldı. Bunların ikisi AAA tanısı aldı. Hiçbirisi Behçet Hastalığı tanısı almadı. SONUÇ: Türkiye'de genel olarak AAA'nin prevelansı yaklaşık % 0,093 'tir. Bu çalışmada bulunan prevelans hızı % 0,027idi, bu da Türkiye'nin genel pevelansından daha azdı. Bu belki de bölgenin tarihsel geçmişiyle ilgili olabilir. Bu çalışma 'sıfır hasta 'modelinin epidemiyolojik araştırmalarda kulanılabilir olduğunu gösteren ilk çalışmadır. 50

8. SUMMARY OBJECTIVE: The first aim of this study was to investigate the prevalence of familial Mediterranean fever (FMF) and Behcet's disease in school students in Denizli that is located in western part of Turkey. The second aim of this study was to find out whether the previously suggested `zero patient design` could be reliable as a prevalence survey. METHODS: The field survey was performed in two stages. In the first stage 7389 (3847 female, 3542 male) students were asked to fill a questionnaires in the classroom. In the questionnaire, filtering questions for Behcet's disease and FMF were asked. The filtering question for seeking FMF was the presence of recurrent attacks of fever accompanying abdominal pain, joint pain/swelling, and/or chest pain. The filtering question for Behcet's disease was presence of aphthous stomatatis. The second stage was conducted in two steps. In the first step 3225 questionnaires filled by 1778 female, and 1447 male students calculated according to zero patient design, who were selected randomly among 7389 students for evaluation. Students with any suspicion of FMF and Behcet's disease were called to the hospital for detailed investigation. In the second step the remaining students were evaluated. RESULTS: Out of 3225 children questioned in the first step, 156 claimed recurrent abdominal pain and/or chest pain, and/or joint pain/swelling, accompanying fever which might suggest presence of FMF. However, a diagnosis of FMF was excluded in these students after further clinical evaluation. In the second step 152 students were called for detailed investigation: two patients, one 10 and the other 12 year old, were diagnosed as FMF. None were diagnosed to have Behcet's disease. CONCLUSION: The prevalence rate of FMF in Turkey in general is about 0.093 %. The prevalence rate found in this survey was 0.027 %, which is less than the general prevalence rate of Turkey. This may be due to the historic background of the region. This is the first study that has shown that the `zero patient design` can be conducted in epidemiological survey. 51